ILPP3/443-99/10-2/TK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2010 r. (data wpływu 6 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie przechowywania oleju opałowego – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 6 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie przechowywania oleju opałowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarcza od 1990 r., w oparciu o koncesję Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki ważną do 31 grudnia 2025 r., w zakresie detalicznej sprzedaży paliw na własnych stacjach oraz hurtową sprzedaż paliw i oleju opałowego bezpośrednio u odbiorców, z wykorzystaniem własnych autocystern wyposażonych w zalegalizowane urządzenia pomiarowo-wydawcze. Olej opałowy dowożony jest bezpośrednio z YY w ZZ autocysternami do odbiorców.

W dniu 4 lutego 2008 r. na stacji paliw w XX, położonej 7 km od YY w ZZ, Zainteresowany przeznaczył zbiornik podziemny nr 4 o pojemności 10 000 litrów do magazynowania oleju opałowego. Do zbiornika tego zamontowana została „instalacja pomiarowa do wydawania oleju opałowego” posiadająca Świadectwo Legalizacji Pierwotnej ważne do dnia 31 grudnia 2010 r. wydane przez Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar.

Autocysterna o pojemności 18 000 litrów dostarcza olej opałowy do klientów (ok. 8-15) bezpośrednio z XX w ZZ. Nie zawsze ilość zakupionego przez klienta oleju jest zgodna z ilością zamówioną. Zachodzi wówczas konieczność zlania pozostałej w cysternie ilości oleju opałowego do zbiornika magazynowego na stacji paliw w XX, ponieważ na teren XX w ZZ nie może wjechać autocysterna z najmniejszą nawet ilością oleju.

Z tego względu niezbędne było wydzielenie na terenie stacji paliw w XX zbiornika nr 4 przeznaczonego do magazynowania oleju opałowego pozostającego w autocysternach po zakończonych kursach i na koniec dnia. Na terenie stacji paliw w XX znajdują się również garaże na autocysterny.

Zgromadzony w zbiorniku nr 4 olej opałowy jest w miarę potrzeb, kilka razy w kwartale, przepompowywany przy pomocy instalacji pomiarowej do autocysterny, z której kierowca dokonuje sprzedaży bezpośrednio u odbiorcy.

Wydanie oleju opałowego ze zbiornika nr 4 za pomocą instalacji pomiarowej odbywa się na polecenie kierownika działu sprzedaży. Znajdujący się w zbiorniku olej opałowy znajduje się w ewidencji sprzedaży hurtowej prowadzonej przez dział sprzedaży.

Instalacja pomiarowa do zbiornika nr 4 na stacji paliw w XX służy tylko i wyłącznie do wydawania oleju opałowego do autocysterny i nie jest przeznaczona do tankowania pojazdów silnikowych, małych łodzi i małych samolotów.

Dokonując obrotu wyrobami energetycznymi, tj. dokonując hurtowej sprzedaży oleju opałowego zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej i koncesją wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, Zainteresowany sam zdecydował o przeznaczeniu ww. instalacji pomiarowej do wydawania oleju opałowego zgodnie ze Świadectwem Legalizacji Pierwotnej wydanym przez Urząd Legalizacji Miar.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy magazynowanie oleju opałowego na stacji paliw w XX, w podziemnym zbiorniku nr 4 o pojemności 10 000 litrów z zamontowaną do niego instalacją pomiarową przeznaczoną do wydawania oleju opałowego ze zbiornika do autocysterny wyposażonej w zalegalizowany odmierzacz, przez który prowadzona jest sprzedaż bezpośrednio u odbiorcy, należy uznać za niekwalifikujące się do przypadków wskazanych w art. 88 ust. 4 i ust. 5 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, magazynowanie w zbiorniku nr 4 o pojemności 10 000 litrów na stacji paliw w XX, niewielkich ilości oleju opałowego pozostającego w autocysternach po zakończonych kursach, do którego zamontowana jest instalacja pomiarowa przeznaczona do wydawania oleju opałowego, a nie odmierzacz paliw, nie jest przypadkiem wskazanym w art. 88 ust. 4 i ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym, ponieważ zbiornik nr 4 nie jest podłączony do odmierzacza paliw, ani nie dokonuje się bezpośrednio z niego sprzedaży oleju opałowego.

Zbiornik nr 4 służy do magazynowania oleju opałowego pozostającego w autocysternach po zakończonych kursach, a sprzedaż dokonywana jest poprzez odmierzacze paliw znajdujące się na autocysternach w ramach bezpośredniej dostawy do klienta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.) zwanej dalej ustawą, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy.

Warunkiem uprawniającym do zastosowania stawki akcyzy jest m.in. przeznaczenie wyrobów energetycznych w określonym celu. W przypadku paliw opałowych - zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy - jest to przede wszystkim przeznaczenie ich do użycia, oferowanie na sprzedaż lub używanie do celów opałowych.

Stosownie do art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy, podstawą opodatkowania m.in. olejów opałowych w przypadku użycia do celów napędowych, z wyłączeniem celów żeglugi jest ich ilość, wyrażona w litrach, która może być przechowywana w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw lub w zbiorniku pojazdu bądź innego środka przewozowego. Ponadto za użycie olejów opałowych, o których wyżej mowa, niezgodne z przeznaczeniem uznaje się również ich posiadanie lub sprzedaż ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw (art. 88 ust. 4 ustawy).

Powyższe regulacje należy traktować jako przepisy szczególne, z treści których wynika, iż sam fakt posiadania olejów opałowych w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw jest warunkiem wystarczającym, aby wyroby takie uznać za użyte niezgodne z przeznaczeniem. W tym przypadku nie ma potrzeby przedstawiania dowodów na jakie cele faktycznie były używane ww. oleje opałowe, a sytuacja taka powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Kluczowym zagadnieniem wymagającym analizy jest wyjaśnienie pojęcia „odmierzacz paliw”, gdyż w stosunku do oleju opałowego przechowywanego w zbiorniku podłączonym do takiego urządzenia powstaje obowiązek podatkowy (posiadanie oleju opałowego w zbiorniku, który nie jest podłączony do odmierzacza paliw nie rodzi obowiązku podatkowego).

Zgodnie z art. 88 ust. 5 ustawy, za odmierzacz paliw określony w odrębnych przepisach uznaje się instalację pomiarową przeznaczoną do tankowania pojazdów silnikowych, małych łodzi i małych samolotów.

Jako odrębne przepisy należy rozpatrywać rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla przyrządów pomiarowych (Dz. U. z 2007 r. Nr 3, poz. 27) - zwane dalej rozporządzeniem.

W rozporządzeniu tym, w załączniku Nr 5 „Zasadnicze wymagania dla instalacji pomiarowych” ust. 1.1 pkt 6 znajduje identyczna definicja odmierzacza paliw jak w art. 88 ust. 5 ustawy.

Natomiast zgodnie z § 3 pkt 18 rozporządzenia, instalacja pomiarowa to przyrząd pomiarowy przeznaczony do ciągłego i dynamicznego pomiaru ilości (objętości lub masy) cieczy innych niż woda, składający się z licznika oraz innych urządzeń niezbędnych do zapewnienia poprawnego pomiaru lub ułatwiających przeprowadzanie czynności pomiarowych. Zatem w świetle przedstawionych definicji każdy odmierzacz paliw jest instalacją pomiarową, natomiast nie każda instalacja pomiarowa jest odmierzaczem paliw.

Ponadto, aby stwierdzić czy dana instalacja pomiarowa jest odmierzaczem paliw w ust. 9 załącznika Nr 5 „Zasadnicze wymagania dla instalacji pomiarowych” do rozporządzenia, Minister Gospodarki określił jakie warunki powinien spełniać taki odmierzacz paliw, a mianowicie:

jego wskazania nie powinny być możliwe do skasowania podczas pomiaru;

rozpoczęcie nowego pomiaru powinno być wstrzymane do czasu skasowania ostatniego wskazania;

jeżeli instalacja pomiarowa wyposażona jest w liczydło należności, to różnica między należnością wskazaną a należnością obliczoną na podstawie ceny jednostkowej i wskazanej ilości nie powinna być większa niż należność odpowiadająca Emin.; różnica ta nie może być jednak mniejsza niż wartość najmniejszej jednostki monetarnej używanej do rozliczeń.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że aby uznać instalację pomiarową służącą do dystrybuowania paliw za odmierzacz paliw należy wziąć pod uwagę szereg czynników.

Reasumując, posiadanie przez Wnioskodawcę oleju opałowego, w zbiorniku z podłączoną instalacją, niespełniającą wymogów, o których mowa wyżej, nie może być uznane za użycie oleju opałowego niezgodne z przeznaczeniem - do celów napędowych.

W tym przypadku nie powstaje obowiązek podatkowy i podatek akcyzowy nie staje się wymagalny.

Ponadto należy w tym miejscu dodatkowo wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.