III SA/Wa 2754/12

Uzasadnienie

1.1. Przedmiotem skargi I. S.A. z siedzibą w P. (dalej: "skarżąca" lub "spółka" jest interpretacja indywidualna Ministra Finansów – organ upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej w W. z [...] czerwca 2010 r. sygn. [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług. We wniosku o wydanie interpretacji skarżąca wskazała, że zamierza sprzedawać używane samochody osobowe z zastosowaniem procedury marży VAT dla towarów używanych. Samochody będą nabywane od innych podatników podatku od towarów

i usług, którzy przy ich sprzedaży skorzystają ze zwolnienia od podatku - zarówno na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: "u.p.t.u."), ale także na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm., dalej: rozporządzenie z 27 kwietnia 2004 r.). Skarżąca zadała pytanie: Czy planowana dostawa samochodu osobowego, którego nabycie nastąpi na podstawie dostawy zwolnionej zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. może zostać opodatkowane

z zastosowaniem VAT marża?

Zdaniem skarżącej niezależnie od podstawy prawnej zwolnienia od podatku dostawy samochodu osobowego nabywanego przez spółkę, będzie możliwe zastosowanie procedury marży VAT. Uzasadniając swoje stanowisko skarżąca wskazała na przepis art. 120 ust. 4 u.p.t.u. określający zasadę opodatkowania podatkiem VAT marży przy handlu towarami używanymi. Procedura ta może być zastosowana m.in. dla towarów używanych nabytych od podatników, o jakich mowa w art. 15 u.p.t.u., jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1pkt 2 lub art. 113 u.p.t.u. Przepis ten wykładany literalnie wymaga, aby podstawą zwolnienia dostawy, wskutek której spółka będzie nabywać samochody, było zwolnienie przewidziane ustawą tj. art. 43 ust. 2 u.p.t.u. W art. 120 u.p.t.u. brak jest natomiast możliwości zastosowania procedury VAT marża w przypadku nabycia samochodów korzystających ze zwolnienia na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów u usług. Oznacza to, że podatnik taki jak skarżąca (pośrednik) w obu przypadkach nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem używanego samochodu (dostawa dla podatnika - pośrednika jest zwolniona z VAT), ale procedura VAT może być zastosowana tylko

w jednym z nich, to jest w przypadku nabycia samochodu na podstawie czynności zwolnionej zgodnie z art. 43 u.p.t.u., a nie na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004r. Natomiast zgodnie z prawem wspólnotowym procedura VAT marża ma mieć zastosowanie właśnie w takich przypadkach, w których podatnik – pośrednik dokonuje dostawy towaru, przy nabyciu którego nie miał praw do odliczenia podatki naliczonego. Biorąc to pod uwagę przepis art. 120 u.p.t.u. narusza prawo wspólnotowe, bowiem w przypadku dostawy przez podatnika – pośrednika samochodu osobowego nabytego na podstawie czynności zwolnionej zgodnie z § 8 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. nie jest możliwe zastosowanie procedury VAT marża. W rezultacie następuje naruszenie zasady jednokrotności opodatkowania podatkiem od wartości dodanej. Zdaniem skarżącej krajowy ustawodawca dokonał nieprawidłowej implementacji postanowień Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa 2006/112) w zakresie procedury VAT marża. Regulacja rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. (zwalniająca dostawę samochodów używanych, przy nabyciu których przysługuje częściowe prawo do odliczenia) oraz ustawa p.t.u. uniemożliwiająca zastosowanie procedury VAT marża, prowadzą do rezultatów sprzecznych z Dyrektywa 2006/112. Zgodnie z art. 314 Dyrektywy 2006/112 procedura marży ma zastosowanie do dokonywanych przez podatnika - pośrednika dostaw towarów używanych, gdy towary te zostały mu dostarczone przez jedną z następujących osób:

a) osobę niebędącą podatnikiem,

b) innego podatnika, o ile dokonywana prze tego innego podatnika dostawa towarów jest zwolniona zgodnie z art. 136,

c) innego podatnika, o ile dokonywana przez tego innego podatnika dostawa towarów objęta jest zwolnieniem dla małych przedsiębiorców przewidzianym

w art. 282 - 292 i obejmuje dobra inwestycyjne,

d) innego podatnika - pośrednika, o ile dokonywana przez tego innego podatnika -pośrednika dostawa towarów, została opodatkowana zgodnie z procedurą marży.

Intencja ustawodawcy wspólnotowego w zakresie wprowadzenia opodatkowania VAT marzy było uniknięcie podwójnego opodatkowania danego towaru podatkiem

od wartości dodanej, jeżeli przy nabyciu tego towaru podatnik - pośrednik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zastosowanie tej procedury powoduje,

że w kolejnej fazie obrotu opodatkowaniu podlega wyłącznie kwota marży. Skarżąca powołała się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-320/02.

2. Minister Finansów wydał pierwszą interpretację indywidualną z [...] grudnia 2008 r. Powołując się m.in. na treść art. 120 ust. 4, art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 43 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u, § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. i stanowiący jego powtórzenie, a obowiązujący od 1 grudnia 2008 r. (a więc w dacie udzielenia interpretacji) § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z 28 listopada 2008 r. (Dz. U. z 2008 r., Nr 212, poz. 1336) oraz art. 314 i 136 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L. z 2006 r., nr 347, poz. 1 - dalej: "Dyrektywa 112"), uznał powyższe stanowisko za nieprawidłowe. Wskazał w szczególności na przepis art. 120 ust. 10 u.p.t.u.

Organ uzasadnił swoje stanowisko tym, że rozszerzenie katalogu zwolnień od podatku VAT przepisami rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. było dokonane na podstawie art. 82 ust. 3 u.p.t.u. Nie było zatem zamiarem ustawodawcy rozszerzenie możliwości zastosowania procedury VAT marża w odniesieniu do dostawy używanych samochodów, nabytych od podatników, którzy z tytułu ich dostaw byli zwolnieni od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. Przepis § 8 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. zawiera bowiem dodatkowy katalog czynności zwolnionych od podatku, a nie rozwinięcie czynności określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., który to przepis powołany jest w art. 120 ust. 10 u.p.t.u.

Konkludując powyższe uwagi organ stwierdził, że podatnik który nabywa towary używane w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 u.p.t.u., od podmiotu, który dokonał odliczenia podatku naliczonego przy jego nabyciu, a przy sprzedaży skorzystał ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004r. nie ma prawa do określenia podstawy opodatkowania metodą marży. Procedura VAT marża ma zaś zastosowanie w enumeratywnie wyliczonych w art. 120 ust. 10 pkt 1 - 5 u.p.t.u. przypadkach i katalog ten jest zamknięty.

Według organu uregulowania przyjęte przez polskiego ustawodawcę w zakresie podatku od towarów i usług nie odbiegają od uregulowań wspólnotowych.

3. W wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa skarżąca podtrzymała dotychczasowa argumentację. Podniosła, że różnicowanie sytuacji prawnej podatnika pośrednika tylko z uwagi na podstawę prawną zwolnienia czynności, na podstawie której nabywa towar używany, jest sprzeczne z prawem wspólnotowym i narusza warunki konkurencji.

4. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa organ stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji.

5. W skardze na ww. interpretację Skarżąca podniosła m.in. zarzut naruszenia art. 120 ust. 4 i 10 u.p.t.u. w zw. z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. w. zw. z art. 136, art. 314 i art. 315 Dyrektywy 2006/112, art. 14c i art. 14h w zw.

z art. 120 i art. 121 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U.

z 2005 r. nr 8 poz. 60, zwana dalej: "ordynacja podatkowa")

6. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 27 listopada 2009 r. wydanym w sprawie sygn. akt III SA/Wa 565/09 uchylił zaskarżoną interpretację z [...] grudnia 2008 r. jako naruszającą art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej. Podstawą uchylenia interpretacji było to, że choć organ zakwestionował stanowisko skarżącej przedstawione we wniosku, nie przedstawił jednak wystarczająco własnego stanowiska i nie wskazał jednoznacznie przepisów, które należy zastosować. Nie wyraził nawet poglądu, iż planowane przez Skarżącą transakcje będą podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Sąd wyraził pogląd co do wykładni zwolnień określonych w § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. Na podstawie tego przepisu od podatku zwolniona była dostawa samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2. Poprzez powiązanie z art. 86 ust. 3 i 5 zwolnieniem objęło samochody, przy których nabyciu podatnikom przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ograniczone do 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Zdaniem Sądu to właśnie objęcie zwolnieniem dostawy samochodów spełniających warunki uznania ich za towary używane, z nabyciem których łączyło się prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie jest zgodne z Dyrektywą 2006/112, ponieważ nie przewidziano w niej zwolnienia od podatku takiej dostawy towarów.

Wprowadzenie tego zwolnienia doprowadziło do sytuacji, gdy podatnik wyrażający wolę zastosowania procedury VAT marża do dostawy używanych samochodów osobowych – w opinii Ministra Finansów – pozbawiony jest takiej możliwości. Zdaniem Sądu Minister Finansów powinien zatem rozważyć, nie tylko wskazaną przezeń intencję towarzyszącą ustawodawcy przy tworzeniu delegacji z art. 82 ust. 3, uprawniającej do wprowadzenia zwolnień od podatku innych niż określone w art. 43-81, ale też wpływ zwolnienia z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. na sytuację podatkową podatników, do których zwolnienie to nie jest bezpośrednio skierowane, a także dopuszczalność w świetle prawa wspólnotowego skutków, jakie wywiera ono w odniesieniu do tych podatników. Sąd zobowiązał Ministra Finansów do przedstawienia własnego stanowiska nie tylko co do możliwości zastosowania przez Skarżącą procedury VAT marża, ale też – o ile nie zgodzi się z jej stanowiskiem – do przedstawienia własnego stanowiska w tym przedmiocie ze wskazaniem przepisów, które należy zastosować oraz sposobu, w jaki należy to uczynić.

7. Minister Finansów w dniu [...] czerwca 2010 r. wydał ponownie interpretację indywidualną powołując się na te same przepisy prawa materialnego, oraz dodatkowo na przepis § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) stanowiący odpowiednik § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia

z 27 kwietnia 2004 r. Tu również uznał stanowisko skarżącej za nieprawidłowe

z analogiczną argumentacją. Z treści przepisów art. 120 ust. 4, 5 i 10 u.p.t.u. oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 113 u.p.t.u. organ wywiódł, że wspólną cechą wszystkich przypadków warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Rozszerzenie katalogu zwolnień dokonane na podstawie art. 82 ust. 3 u.p.t.u. nie oznaczało jednak, że zamiarem ustawodawcy było rozszerzenie możliwości zastosowania procedury VAT marża. Powołując się na przepisy art. 136, art. 289 i art. 314 Dyrektywy 2006/112 organ uznał, że przepisy tej dyrektywy uzależniają zastosowanie procedury opodatkowania marży od tego, by dostawa dla podatnika była dokonywana przez podmiot, który nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu odsprzedawanych towarów. Za zgodne z tymi przepisami organ uznał przepisy krajowe.

Organ wskazał, że transakcje przedstawiane we wniosku o interpretację należy opodatkować na zasadach ogólnych (art. 5 ust. 1 pkt 1 przy stawce określonej w art. 41 ust 1 u.p.t.u. a więc 22%), co dotyczy również dostawy pojazdów dokonywanej na podstawie umowy komisu stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u. Ponadto organ uznał, że samochody używane, które zamierza sprzedawać skarżąca nie spełniają definicji towaru używanego, zatem dostawa taka nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., gdyż skarżąca nabywa te towary w celu ich odsprzedaży,

a wiec ich nie używa.

W konkluzji organ stwierdził, że dostawa samochodu osobowego nabytego jako towar zwolniony do dnia 30 listopada 2008 r. na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 r., a od 1 grudnia 2008 r. na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z 28 listopada 2008 r. (Dz. U. z 2008 r., Nr 212, poz. 1336) – eliminuje możliwość zastosowania szczególnej procedury opodatkowania dostawy towarów używanych. Procedura ta ma zastosowanie

w enumeratywnie wyliczonych w art. 120 ust. 10 pkt 1-5 przypadkach i katalog ten jest zamknięty.

Stanowisko to organ podtrzymał po wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

8. Skarżąca reprezentowana przez doradcę podatkowego w skardze z [...] sierpnia 2010 r. wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z [...] czerwca 2010 r.

Zarzuciła naruszenia art. 120 ust. 4 i 10 u.p.t.u. w zw. z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. w. zw. z art. 136, art. 314 i art. 315 Dyrektywy 2006/112, art. 14c i art. 14 h w zw. z art. 120 i art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej. Pełnomocnik podniósł, że wynikający w ocenie organu z prawa krajowego brak możliwości zastosowania procedury VAT marża jest konsekwencja niezgodnego

z prawem wspólnotowym wprowadzenia ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego i niezgodnego z prawem wspólnotowym zwolnienia od podatku VAT dostawy samochodu osobowego, przy nabyciu którego dostawca skorzystał z prawa do odliczenia tylko w części. Skarżąca wskazała na przepis art. 315 Dyrektywy 2006/112, z którego wprost wynika,

że podstawą obliczenia podatku z tytułu dokonanej przez podatnika – pośrednika dostawy jest marża. Jej zdaniem różnicowanie sytuacji prawnej podatnika – pośrednika tylko z uwagi na podstawę prawną zwolnienia czynności, na podstawie której nabywa towar używany, jest sprzeczne z prawem wspólnotowym i narusza warunki konkurencji. Powoduje to, że przepis art. 120 u.p.t.u. w związku z niezgodnym z prawem wspólnotowym § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. narusza prawo wspólnotowe.

9. W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej oddalenie i podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona interpretacja indywidualna nie narusza prawa.

10.1. Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Takiej kontroli podlegają m.in. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach (art. 3 § 2 punkt 4a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Zgodnie natomiast z art. 134 § 1 tej ustawy procesowej, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga analizowana według powyższych kryteriów nie zasługiwała na uwzględnienie.

Istotą problemu sporu w zakresie interpretacji prawa materialnego pomiędzy skarżącą

a organem dokonującym interpretacji była wykładnia przepisów § 13 ust. 1 punkt 5 rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., (który to przepis zastąpił od 1 grudnia 2009 r. taki sam w treści przepis 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r) co do ich zgodności

z prawem unijnym, w szczególności z przepisami art. 136, art. 314 i art. 314 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w zakresie wprowadzenia swoistego częściowego zwolnienia od podatku od towarów i usług, a w konsekwencji do możliwości zastosowania procedury VAT marża zgodnie z art. 120 ust. 4 i 10 u.p.t.u. do sprzedaży towarów objętych takim częściowym zwolnieniem.

10.2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 19 maja 2011 r. zawiesił postępowanie sądowe z uwagi na to, że postanowieniem z 25 lutego 2011 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I FSK 223/10, Naczelny Sąd Administracyjny

na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz.UE.C 115

z 9 maja 2008 r.) skierował do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej następujące pytanie prejudycjalne:

"Czy unormowania wynikające z art. 313 ust. 1 i art. 314 w zw. z art. 136 oraz art. 315 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (publ. Dz.U.UE.L.06.347.1 ze zm.; dalej Dyrektywa 112) - należy interpretować w ten sposób, iż pozwalają one na zastosowanie procedury szczególnej "marży" dla podatników pośredników w dostawach towarów używanych także w tej sytuacji, gdy dokonują oni odsprzedaży zakupionych samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, co do których zastosowano z mocy polskich przepisów krajowych przyjętych w § 13 ust. 1 pkt 5) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 212 poz. 1336 ze zm.) zwolnienie od podatku dostawy samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało jedynie prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego, o którym stanowił art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej jako ustawa o VAT), jeżeli te samochody i pojazdy były towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 311 ust. 1 (1) Dyrektywy 112."

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE") w dniu 19 lipca 2012 wydał w sprawie C-160/11 Wyrok, w którym orzekł, że art. 313 ust. 1 i art. 314 w związku z art. 136 i 315 dyrektywy Rady 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że podatnik - pośrednik nie ma prawa stosowania procedury opodatkowania marży przy dostawie pojazdów uznawanych za towary używane

w rozumieniu art. 311 ust. 1 pkt 1 tej dyrektywy, nabytych uprzednio

ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej od innego podatnika, który skorzystał z prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od ceny tych pojazdów na wcześniejszym etapie obrotu.

Sąd w składzie rozpoznającym tę sprawę w całości akceptuje wyrażony przez Trybunał pogląd i powołuje jako własną powołaną dla uzasadnienia tego poglądu argumentację. Zarówno stan faktyczny, na tle którego doszło do wydania tego wyroku Trybunału w zakresie jak i podstawy prawne, w zakresie mającym znaczenie dla istoty sporu jest tożsamy w sprawie niniejszej i w sprawie C-160/11 rozpoznawanej przez Trybunał. okoliczności istotnych dla rozpoznania sprawy.

Sąd w składzie wydającym ten wyrok ma na uwadze treść przepisu art. 153 p.p.s.a. w odniesieniu do wyrażonego w wyroku tut. Sądu z 27 listopada 2009 sygn. akt III SA/565/09 poglądu o niezgodności z Dyrektywą 112 zwolnienia dostawy samochodów spełniających warunki uznania ich za towary używane, z nabyciem których łączyło się prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jednak tak wyrażony pogląd przy uwzględnieniu treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości C-160/11 nie stanowi o naruszeniu przez sąd w składzie wydającym niniejszy wyrok przepisu art. 153 p.p.s.a. Należy tu wskazać na wyrok Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

z października 2010 r. w sprawie C-173/09 Georgi Iwanow Ełczinow v. Nacionałna zdrawnoosiguritełna kasa, w którym orzeczono m.in., że: "Prawo Unii sprzeciwia się temu, by sąd krajowy, który orzeka po przekazaniu mu sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd wyższej instancji w wyniku odwołania, był związany, zgodnie

z krajowym prawem procesowym, oceną prawną dokonaną przez sąd wyższej instancji, jeżeli uzna, uwzględniając wykładnię, o dokonanie której zwrócił się do Trybunału, że wskazana ocena nie jest zgodna z prawem Unii" (sentencja opublikowana w: Dz. Urz. UE C 328 z 04.12.2010, s. 6; tekst polskiej wersji językowej powołanego wyroku z dnia 5 października 2010 r. jest dostępny na stronie http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:62009J0173:PL:HTML).

W tej sytuacji interpretację Ministra Sprawiedliwości dotyczącą braku możliwości zastosowania procedury VAT marża z art. 120 ust. 4 i ust. 10 w odniesieniu do samochodów, przy nabyciu których korzystano ze zwolnienia o jakim mowa w § 13 ust. 1 punkt 5 rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., (do 30 listopada 2008 - § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r.) sąd uznał za zgodną z prawem.

Zaskarżona interpretacja była też pozbawiona wad stanowiących podstawę uchylenia pierwszej interpretacji w tej sprawie polegających na naruszeniu przepisu art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej, gdyż zawierała własne stanowiska w zakresie prawnej oceny przedstawionego stanu faktycznego ze wskazaniem przepisów, które należy zastosować oraz sposobu, w jaki należy to uczynić.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.