II SAB/Wr 16/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2012-07-20Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Olga Białek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA – Olga Białek po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J W na bezczynność Prezydenta Wrocławia w przedmiocie sprzedaży lokalu postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] skarżący wniósł skargę na bezczynność Prezydenta Wrocławia w przedmiocie sprzedaży lokalu przy ul. G we Wrocławiu.
W swym piśmie skarżący zwrócił się o zobowiązanie Urzędu Miejskiego Wrocławia do przystąpienie do czynności przygotowania umowy sprzedaży tego lokalu i do zbycia wskazanej nieruchomości, zgodnie z zarządzeniem Prezydenta Wrocławia nr [...] z dnia [...] oraz zobowiązanie Urzędu Miejskiego Wrocławia do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienie sprawy w terminie.
Skarżący wyjaśnił w uzasadnieniu skargi, że pismem z dnia [...] Nr [...], został poinformowany o przysługującym pierwszeństwie w nabyciu wspomnianego na wstępie lokalu mieszkalnego zajmowanego na podstawie umowy najmu zawartej w dniu [...] r. i istotnych warunkach umowy sprzedaży lokalu, określających cenę nabycia oraz terminy do składania wniosku - oświadczenie o gotowości nabycia mieszkania. W końcowej części pisma zamieszczono pouczenie o skutkach niedotrzymania terminu wniesienia wniosku oraz o skutku związania ofertą Gminy jako właściciela wskazanej nieruchomości.
W dniu 10 października 2011 r. skarżący wystąpił ze stosownym wnioskiem do Urzędu Miejskiego we Wrocławiu.
Skarżący zaniepokojony informacją ustną od urzędnika o zarządzeniu odstępującym od zamiaru sprzedaży mieszkania, dnia 6 kwietnia 2012 r. złożył kolejny wniosek o wyjaśnienie przyczyny zwłoki Urzędu Miejskiego Wrocławia.
Pismem z dnia 11 kwietnia 2012 r. Wydział Lokali Mieszkalnych Urzędu Miejskiego zawiadomił skarżącego o wszczęciu z dniem 8 marca 2012 r. postępowania zmierzającego do wypowiedzenia umowy najmu mieszkania, które zamieszkuje, przy czym nie zawierało ono podstawy prawnej ani faktycznej. Skarżący podkreślił, że od dnia doręczenia pisma oraz złożenia skargi nie został zawiadomiony o toczącym się postępowaniu.
Zdaniem autora skargi organ naruszył art. 35 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), który określa maksymalny termin załatwienia sprawy, a także zasadę zaufania do organów administracji zawartą art. 8 K.p.a. oraz zasadę szybkości postępowania zawartą w art. 12 § 1 K.p.a.
W odpowiedzi na skargę organ wyjaśnił, że procedurę sprzedaży lokali mieszkalnych regulują przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2004 r. Nr 261 poz. 2603 ze zm. – zwanej dalej u.n.g.). Stosownie do brzmienia art. 27 tej ustawy sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Zatem u podstaw ustanowienia prawa własności nieruchomości lokalowej leży oświadczenie organu samorządu terytorialnego, które nie stanowi władczego rozstrzygnięcia, lecz oświadczenie woli o charakterze cywilnoprawnym. W procedurze sprzedaży lokalu mieszkalnego zajmowanego przez skarżącego nie było prowadzone postępowanie administracyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz., 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m. in. przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (§ 2 tej ustawy) w trybie i na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 – zwanej dalej p.p.s.a.). Przedmiotowy zakres tej kontroli określony został w art. 3 p.p.s.a. Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 – 4a tego przepisu. Oznacza to, że bezczynność ta może dotyczyć jedynie sytuacji, w których organ nie wydaje decyzji administracyjnych, niektórych postanowień (w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także rozstrzygających co do istoty, ponadto wydanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie) oraz nie podejmuje innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Przepis ten wymienia akty związane z bezczynnością w sposób wyczerpujący, tym samym skarga wniesiona na bezczynność organu administracji publicznej wykraczającą poza ten zakres przedmiotowy określony w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a., jest niedopuszczalna i podlegać musi odrzuceniu, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy p.p.s.a.
W rozpoznawanej sprawie przedmiotem skargi jest bezczynność organu w sprawie sprzedaży nieruchomości będącej własnością gminy w drodze bezprzetargowej. Tryb oraz sposób nabywania nieruchomości będących własnością jednostek samorządu terytorialnego reguluje ustawa o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z art. 13 ust. 1 tej ustawy z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji. Sprzedaż nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego (art. 27 zd. 1 u.g.n.) i następuje w drodze przetargu lub w drodze bezprzetargowej, stosownie do przepisów rozdziału 4 powołanej wyżej ustawy (art. 28 ust. 1 u.g.n.). Niezależnie od tego, po ustaleniu nabywcy nieruchomości następuje zawarcie umowy. Nie budzi wątpliwości, że sprzedaż nieruchomości stanowiącej własność jednostek samorządu terytorialnego, następuje w drodze umowy cywilnoprawnej. Oczywistym zatem jest, że do tak zawartej umowy zastosowanie będą miały przepisy Kodeksu Cywilnego. Ustawa o gospodarce nieruchomościami dla dokonania powyższej czynności nie przewiduje bowiem innej formy działania, ani nie precyzuje żadnych specjalnych przesłanek zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości. W szczególności, powołana ustawa nie przewiduje wydania decyzji administracyjnej jako podstawy do zawarcia takiej umowy. Cywilnoprawny tryb obrotu nieruchomościami jednostek samorządu terytorialnego wyklucza zatem przyjęcie, że złożenie propozycji zakupu nieruchomości (i to z zastrzeżeniem formy bezprzetragowej), a w istocie oferty zawarcia umowy, wszczyna postępowanie administracyjne, które zgodnie z zasadą z art. 104 § 1 K.p.a., podlega załatwieniu w drodze władczego jednostronnego rozstrzygnięcia organu w formie decyzji administracyjnej. W sprawach dotyczących sprzedaży nieruchomości stanowiących własność gminną, organy wykonawcze gminy, jakim są prezydent miasta czy wójt gminy, nie występują w roli organów administracji publicznej, ale jako dzierżyciele dominium, reprezentujący gminę będącą właścicielem nieruchomości. Występują zatem, jako reprezentujący osobę prawną w wykonywaniu jej uprawnień majątkowych z zakresu prawa cywilnego, dlatego też wszelkie spory w tym zakresie mogą być dochodzone przed sądem powszechnym. Reprezentują oni zatem osobę prawną w wykonywaniu jej uprawnień majątkowych z zakresu prawa cywilnego, dlatego też – z racji braku wyraźnego ustawowego odesłania do ich rozstrzygania w trybie administracyjnoprawnym oraz zgodnie z art. 2 § 1 i § 3 z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 Nr 43 poz. 296 ze zm.) – sprawy te należą do właściwości sądu powszechnego (por. postanowienie NSA z dnia 23 marca 2010 r., I OSK 442/10, postanowienie WSA w Gorzowie Wlkp z dnia 4 lutego 2010 r., II SA/Go 1014/09, dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W konsekwencji, brak jest zdaniem Sądu podstaw do przyjęcia, aby załatwienie sprawy sprzedaży skarżącemu lokalu mieszkalnego miało nastąpić w drodze decyzji administracyjnej, postanowienia lub innego aktu czy czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Żądana przez skarżącego czynność ma charakter cywilnoprawny i jest dokonywana w ramach dwustronnej czynności prawnej (zawarcia umowy). Tym samym nie sposób przyjąć, że należy do sfery administracji publicznej, nad którą kontrolę sprawują sądy administracyjne. Należy przy tym stwierdzić, że przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami nie przewidują podejmowania w postępowaniu administracyjnym odrębnych i konkretnych czynności związanych z ustaleniem i realizacją prawa pierwszeństwa w nabywaniu nieruchomości.
Skoro do dochodzenia roszczenia o zawarcie umowy cywilnoprawnej nie jest właściwy sąd administracyjny, a sąd powszechny, to w świetle art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., skarga na bezczynność w tym zakresie organu wykonawczego gminy jest niedopuszczalna.
Wobec powyższego Sąd działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Olga Białek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA – Olga Białek po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J W na bezczynność Prezydenta Wrocławia w przedmiocie sprzedaży lokalu postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] skarżący wniósł skargę na bezczynność Prezydenta Wrocławia w przedmiocie sprzedaży lokalu przy ul. G we Wrocławiu.
W swym piśmie skarżący zwrócił się o zobowiązanie Urzędu Miejskiego Wrocławia do przystąpienie do czynności przygotowania umowy sprzedaży tego lokalu i do zbycia wskazanej nieruchomości, zgodnie z zarządzeniem Prezydenta Wrocławia nr [...] z dnia [...] oraz zobowiązanie Urzędu Miejskiego Wrocławia do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienie sprawy w terminie.
Skarżący wyjaśnił w uzasadnieniu skargi, że pismem z dnia [...] Nr [...], został poinformowany o przysługującym pierwszeństwie w nabyciu wspomnianego na wstępie lokalu mieszkalnego zajmowanego na podstawie umowy najmu zawartej w dniu [...] r. i istotnych warunkach umowy sprzedaży lokalu, określających cenę nabycia oraz terminy do składania wniosku - oświadczenie o gotowości nabycia mieszkania. W końcowej części pisma zamieszczono pouczenie o skutkach niedotrzymania terminu wniesienia wniosku oraz o skutku związania ofertą Gminy jako właściciela wskazanej nieruchomości.
W dniu 10 października 2011 r. skarżący wystąpił ze stosownym wnioskiem do Urzędu Miejskiego we Wrocławiu.
Skarżący zaniepokojony informacją ustną od urzędnika o zarządzeniu odstępującym od zamiaru sprzedaży mieszkania, dnia 6 kwietnia 2012 r. złożył kolejny wniosek o wyjaśnienie przyczyny zwłoki Urzędu Miejskiego Wrocławia.
Pismem z dnia 11 kwietnia 2012 r. Wydział Lokali Mieszkalnych Urzędu Miejskiego zawiadomił skarżącego o wszczęciu z dniem 8 marca 2012 r. postępowania zmierzającego do wypowiedzenia umowy najmu mieszkania, które zamieszkuje, przy czym nie zawierało ono podstawy prawnej ani faktycznej. Skarżący podkreślił, że od dnia doręczenia pisma oraz złożenia skargi nie został zawiadomiony o toczącym się postępowaniu.
Zdaniem autora skargi organ naruszył art. 35 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), który określa maksymalny termin załatwienia sprawy, a także zasadę zaufania do organów administracji zawartą art. 8 K.p.a. oraz zasadę szybkości postępowania zawartą w art. 12 § 1 K.p.a.
W odpowiedzi na skargę organ wyjaśnił, że procedurę sprzedaży lokali mieszkalnych regulują przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2004 r. Nr 261 poz. 2603 ze zm. – zwanej dalej u.n.g.). Stosownie do brzmienia art. 27 tej ustawy sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Zatem u podstaw ustanowienia prawa własności nieruchomości lokalowej leży oświadczenie organu samorządu terytorialnego, które nie stanowi władczego rozstrzygnięcia, lecz oświadczenie woli o charakterze cywilnoprawnym. W procedurze sprzedaży lokalu mieszkalnego zajmowanego przez skarżącego nie było prowadzone postępowanie administracyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz., 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m. in. przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (§ 2 tej ustawy) w trybie i na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 – zwanej dalej p.p.s.a.). Przedmiotowy zakres tej kontroli określony został w art. 3 p.p.s.a. Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 – 4a tego przepisu. Oznacza to, że bezczynność ta może dotyczyć jedynie sytuacji, w których organ nie wydaje decyzji administracyjnych, niektórych postanowień (w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także rozstrzygających co do istoty, ponadto wydanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie) oraz nie podejmuje innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Przepis ten wymienia akty związane z bezczynnością w sposób wyczerpujący, tym samym skarga wniesiona na bezczynność organu administracji publicznej wykraczającą poza ten zakres przedmiotowy określony w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a., jest niedopuszczalna i podlegać musi odrzuceniu, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy p.p.s.a.
W rozpoznawanej sprawie przedmiotem skargi jest bezczynność organu w sprawie sprzedaży nieruchomości będącej własnością gminy w drodze bezprzetargowej. Tryb oraz sposób nabywania nieruchomości będących własnością jednostek samorządu terytorialnego reguluje ustawa o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z art. 13 ust. 1 tej ustawy z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji. Sprzedaż nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego (art. 27 zd. 1 u.g.n.) i następuje w drodze przetargu lub w drodze bezprzetargowej, stosownie do przepisów rozdziału 4 powołanej wyżej ustawy (art. 28 ust. 1 u.g.n.). Niezależnie od tego, po ustaleniu nabywcy nieruchomości następuje zawarcie umowy. Nie budzi wątpliwości, że sprzedaż nieruchomości stanowiącej własność jednostek samorządu terytorialnego, następuje w drodze umowy cywilnoprawnej. Oczywistym zatem jest, że do tak zawartej umowy zastosowanie będą miały przepisy Kodeksu Cywilnego. Ustawa o gospodarce nieruchomościami dla dokonania powyższej czynności nie przewiduje bowiem innej formy działania, ani nie precyzuje żadnych specjalnych przesłanek zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości. W szczególności, powołana ustawa nie przewiduje wydania decyzji administracyjnej jako podstawy do zawarcia takiej umowy. Cywilnoprawny tryb obrotu nieruchomościami jednostek samorządu terytorialnego wyklucza zatem przyjęcie, że złożenie propozycji zakupu nieruchomości (i to z zastrzeżeniem formy bezprzetragowej), a w istocie oferty zawarcia umowy, wszczyna postępowanie administracyjne, które zgodnie z zasadą z art. 104 § 1 K.p.a., podlega załatwieniu w drodze władczego jednostronnego rozstrzygnięcia organu w formie decyzji administracyjnej. W sprawach dotyczących sprzedaży nieruchomości stanowiących własność gminną, organy wykonawcze gminy, jakim są prezydent miasta czy wójt gminy, nie występują w roli organów administracji publicznej, ale jako dzierżyciele dominium, reprezentujący gminę będącą właścicielem nieruchomości. Występują zatem, jako reprezentujący osobę prawną w wykonywaniu jej uprawnień majątkowych z zakresu prawa cywilnego, dlatego też wszelkie spory w tym zakresie mogą być dochodzone przed sądem powszechnym. Reprezentują oni zatem osobę prawną w wykonywaniu jej uprawnień majątkowych z zakresu prawa cywilnego, dlatego też – z racji braku wyraźnego ustawowego odesłania do ich rozstrzygania w trybie administracyjnoprawnym oraz zgodnie z art. 2 § 1 i § 3 z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 Nr 43 poz. 296 ze zm.) – sprawy te należą do właściwości sądu powszechnego (por. postanowienie NSA z dnia 23 marca 2010 r., I OSK 442/10, postanowienie WSA w Gorzowie Wlkp z dnia 4 lutego 2010 r., II SA/Go 1014/09, dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W konsekwencji, brak jest zdaniem Sądu podstaw do przyjęcia, aby załatwienie sprawy sprzedaży skarżącemu lokalu mieszkalnego miało nastąpić w drodze decyzji administracyjnej, postanowienia lub innego aktu czy czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Żądana przez skarżącego czynność ma charakter cywilnoprawny i jest dokonywana w ramach dwustronnej czynności prawnej (zawarcia umowy). Tym samym nie sposób przyjąć, że należy do sfery administracji publicznej, nad którą kontrolę sprawują sądy administracyjne. Należy przy tym stwierdzić, że przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami nie przewidują podejmowania w postępowaniu administracyjnym odrębnych i konkretnych czynności związanych z ustaleniem i realizacją prawa pierwszeństwa w nabywaniu nieruchomości.
Skoro do dochodzenia roszczenia o zawarcie umowy cywilnoprawnej nie jest właściwy sąd administracyjny, a sąd powszechny, to w świetle art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., skarga na bezczynność w tym zakresie organu wykonawczego gminy jest niedopuszczalna.
Wobec powyższego Sąd działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
