1.
Po stwierdzeniu, że:
1)
skarga konstytucyjna spełnia wymogi, o których mowa w art. 79 skarga konstytucyjna, Konstytucji, oraz warunki, o których mowa w art. 46 przesłanki dopuszczalności skargi konstytucyjnej, ust. 1, art. 47 elementy skargi konstytucyjnej, i art. 48 przymus adwokacko-radcowski w sprawie skargi i zażalenia na postanowienie o odmowie nadania biegu skardze, ust. 1 ustawy,
2)
nie zachodzą przesłanki określone w art. 36 skierowanie wniosku o rozpoznanie wyznaczonemu sędziemu, ust. 3 i art. 39 przesłanki umorzenia postępowania przez Trybunał, ust. 1 ustawy, bądź gdy wynika to z konieczności, o której mowa w art. 39 przesłanki umorzenia postępowania przez Trybunał, ust. 3 ustawy
- sędzia Trybunału wydaje zarządzenie o przedstawieniu skargi konstytucyjnej Prezesowi Trybunału w celu wpisania jej do właściwego repertorium i wyznaczenia składu orzekającego Trybunału.
2.
Jeżeli skarga konstytucyjna nie spełnia wymogów i warunków, o których mowa w ust. 1, sędzia Trybunału wydaje postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
3.
Postanowienie wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o możliwości wniesienia zażalenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia, niezwłocznie doręcza się skarżącemu.