1)
chmurę punktów zarejestrowaną przez lotniczy skaner laserowy, gdzie dla każdego z punktów określono współrzędne płaskie prostokątne X i Y oraz wysokość normalną H;
2)
numeryczne modele terenu stanowiące rastrową reprezentację powierzchni terenu, umożliwiającą określenie wysokości normalnej H dowolnego punktu o znanych współrzędnych płaskich prostokątnych X i Y;
3)
numeryczne modele pokrycia terenu stanowiące rastrową reprezentację powierzchni terenu i znajdujących się na niej obiektów naturalnych oraz obiektów antropogenicznych, umożliwiającą określenie wysokości normalnej H dowolnego punktu o znanych współrzędnych płaskich prostokątnych X i Y;
4)
modele siatkowe 3D stanowiące odwzorowanie powierzchni pokrycia terenu za pomocą siatki trójkątów;
5)
materiały wykorzystywane do opracowania danych wymienionych w pkt 1–4.
