1.
Warunku, o którym mowa w art. 23z pkt 1 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11n pkt 1 lit. c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stosuje się w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r., w którym na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązywał stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii ogłoszone w związku z COVID-19, jeżeli podmiot powiązany niespełniający tego warunku uzyskał w tym roku łączne przychody niższe o co najmniej 50% od łącznych przychodów uzyskanych w analogicznym okresie bezpośrednio poprzedzającym ten rok.
2.
Przez łączne przychody, o których mowa w ust. 1, rozumie się sumę przychodów:
1)
z pozarolniczej działalności gospodarczej uwzględnianych przy obliczaniu podatku na podstawie art. 27 zmiana ustawy o rezerwach strategicznych ust. 1 i art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych;
2)
z działalności - w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych.
3.
Do warunku nieponiesienia straty podatkowej, o którym mowa w art. 23z pkt 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11n pkt 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
