1.
Przesyłkę doręcza się wskazanemu na niej adresatowi (doręczenie właściwe), a innemu odbiorcy w przypadkach, o których mowa w art. 138 doręczenia zastępcze, Kodeksu postępowania cywilnego (doręczenie zastępcze).
2.
Doręczenie adresatowi za pośrednictwem dorosłego domownika, administracji domu, dozorcy domu lub sołtysa, o którym mowa w art. 138 doręczenia zastępcze, § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, nie może być stosowane, jeżeli sąd wysyłający umieścił na stronie adresowej przesyłki napis wyłączający taki sposób doręczenia w ogóle lub w stosunku do oznaczonych osób.
3.
Doręczenia adresatowi za pośrednictwem osoby upoważnionej do odbioru pism w miejscu pracy adresata, o którym mowa w art. 138 doręczenia zastępcze, § 2 Kodeksu postępowania cywilnego, dokonuje się, jeżeli zostało ono wskazane na przesyłce jako miejsce doręczenia.
4.
Jeżeli adresatem przesyłki jest osoba prawna lub organizacja nieposiadająca osobowości prawnej, doręczenia dokonuje się:
1)
którejkolwiek z osób uprawnionych do reprezentowania adresata przed sądem;
2)
pracownikowi adresata upoważnionemu do odbioru przesyłek pod adresem wskazanym na przesyłce.
5.
Jeżeli adresatem przesyłki jest organ wymieniony w art. 137 doręczenia pism sądowych żołnierzom, funkcjonariuszom i osobom pozbawionym wolności § 1 lub 2 Kodeksu postępowania cywilnego, doręczenie może być dokonane pracownikowi upoważnionemu do odbioru przesyłek.
