1.
Zakład ubezpieczeń tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub umów reasekuracji.
2.
Zakład reasekuracji tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów reasekuracji.
3.
Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości obejmują:
1)
rezerwę składek;
2)
rezerwę na ryzyka niewygasłe;
3)
rezerwę na niewypłacone odszkodowania i świadczenia, w tym rezerwę na skapitalizowaną wartość rent;
4)
rezerwę na wyrównanie szkodowości;
5)
rezerwę ubezpieczeń na życie;
6)
rezerwę ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający;
7)
rezerwy na premie i rabaty dla ubezpieczonych;
8)
rezerwy na zwrot składek dla członków;
9)
inne rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe określone w statucie.
4.
Rezerwy, o których mowa w ust. 3 pkt 5–7, oraz rezerwę na skapitalizowaną wartość rent, zwiększa się w całości lub określonej części o przychody z tytułu lokat tych rezerw, z uwzględnieniem warunków umowy ubezpieczenia i odpowiednich formuł matematycznych wykorzystywanych przy obliczaniu rezerw.
5.
Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, które są ustalane metodami matematyki ubezpieczeniowej, są potwierdzone opinią aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną o ich prawidłowości.
6.
Zakład ubezpieczeń, w zakresie koasekuracji, tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości zgodnie z zasadami przewidzianymi w ustawie, co najmniej w wysokości proporcjonalnej do udziału zakładu w koasekurowanym ryzyku.
