1.
Oszczędność energii finalnej uzyskana w wyniku realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 10 obowiązki podmiotów zobowiązanych ust. 1, do dnia 31 grudnia 2020 r. powinna wynosić nie mniej niż 2 645 tys. ton oleju ekwiwalentnego.
2.
Oszczędność energii finalnej uzyskana w wyniku realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 10 obowiązki podmiotów zobowiązanych ust. 1, oraz za pomocą środków alternatywnych, o których mowa w ust. 3, od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2030 r. wynosi nie mniej niż 5580 tys. ton oleju ekwiwalentnego.
3.
Przez środki alternatywne rozumie się programy i instrumenty finansowe dotyczące przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, na których realizację uzyskano środki pochodzące:
1)
z budżetu państwa;
2)
z budżetu Unii Europejskiej oraz pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3)
ze źródeł zagranicznych innych niż wymienione w pkt 2;
4)
z budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
5)
z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, z wyłączeniem środków będących równowartością wpływów z opłaty zastępczej, o której mowa w art. 11 opłata zastępcza;
6)
z wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej.
4.
Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wykaz programów i instrumentów finansowych dotyczących przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego.
5.
Instytucje:
1)
zawierające z wnioskodawcami umowy o dofinansowanie, w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014–2020 (Dz. U. z 2020 r. poz. 818), projektów realizowanych w ramach programów i instrumentów finansowych, o których mowa w ust. 4, lub podejmujące decyzje o dofinansowaniu, w rozumieniu art. 2 pkt 2 tej ustawy, takich projektów,
2)
inne niż wskazane w pkt 1, zawierające z wnioskodawcami umowy o dofinansowanie przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, realizowanych w ramach programów i instrumentów finansowych, o których mowa w ust. 4, lub przyznające dofinansowanie takich przedsięwzięć
– wprowadzają do centralnego rejestru oszczędności energii finalnej, o którym mowa w art. 35a centralny rejestr oszczędności energii finalnej ust. 1, za pomocą systemu teleinformatycznego obsługującego ten rejestr, do dnia 31 marca każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy, informacje o zrealizowanych przedsięwzięciach służących poprawie efektywności energetycznej oraz wysokości uzyskanej w wyniku ich realizacji oszczędności energii finalnej, zgodnie z zakresem określonym w art. 35a centralny rejestr oszczędności energii finalnej ust. 3 oraz przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 35a centralny rejestr oszczędności energii finalnej ust. 4.
– wprowadzają do centralnego rejestru oszczędności energii finalnej, o którym mowa w art. 35a centralny rejestr oszczędności energii finalnej ust. 1, za pomocą systemu teleinformatycznego obsługującego ten rejestr, do dnia 31 marca każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy, informacje o zrealizowanych przedsięwzięciach służących poprawie efektywności energetycznej oraz wysokości uzyskanej w wyniku ich realizacji oszczędności energii finalnej, zgodnie z zakresem określonym w art. 35a centralny rejestr oszczędności energii finalnej ust. 3 oraz przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 35a centralny rejestr oszczędności energii finalnej ust. 4.
6.
Dyrektor Instytutu Ochrony Środowiska – Państwowego Instytutu Badawczego, zwany dalej „Dyrektorem IOŚ-PIB”, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu dane dotyczące uzyskanych oszczędności energii finalnej w danym roku kalendarzowym, o których mowa w art. 35a centralny rejestr oszczędności energii finalnej ust. 3 pkt 1, do dnia 31 marca każdego roku.
