1.
Dane z bazy danych ewidencji gruntów i budynków wizualizuje się w postaci mapy ewidencyjnej, której treść stanowią:
1)
granice i numery działek ewidencyjnych;
2)
punkty graniczne;
3)
kontury budynków z oznaczeniem rodzaju budynku lub ich bloków, jeżeli istnieją, a także numery najwyższych kondygnacji budynków lub ich bloków, albo najniższych kondygnacji budynków podziemnych lub ich bloków oznaczonych liczbą ujemną;
4)
kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia;
5)
kontury klasyfikacyjne i ich oznaczenia;
6)
występujące w obszarze mapy granice jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa i obrębów ewidencyjnych, wraz z ich oznaczeniami;
7)
inne elementy, które nie kolidują z danymi ewidencyjnymi, a pozwalają na uczytelnienie treści mapy;
8)
nazwy ulic i placów oraz związane z nimi numery porządkowe, a także nazwy cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych;
9)
znaki graficzne siatki kwadratów, z których przynajmniej dwa widoczne w obszarze mapy powinny być opisane współrzędnymi.
2.
Mapę ewidencyjną generuje się w skali zapewniającej jej czytelność.
3.
Do generowania mapy ewidencyjnej standardy techniczne tworzenia mapy zasadniczej, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 7 ustawy, stosuje się odpowiednio.
4.
Integralną częścią mapy ewidencyjnej jest jej opis, który stanowią w szczególności:
1)
tytuł mapy: „Mapa ewidencyjna”;
2)
informacja o skali mapy;
3)
informacja o lokalizacji obszaru przedstawionego na mapie, w tym identyfikator i nazwa jednostki ewidencyjnej oraz numer i nazwa obrębu ewidencyjnego.
