1.
Jednostka ewidencyjna dzieli się na obręby ewidencyjne.
2.
Na obszarach wiejskich obręb ewidencyjny może obejmować całą wieś wraz z przyległymi do niej obiektami fizjograficznymi lub jej wydzieloną część.
3.
Na obszarach miast obręb ewidencyjny może obejmować całe miasto lub jego wydzieloną część.
4.
Teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 9 ustawy, może stanowić odrębny obręb ewidencyjny.
5.
Podziału na obręby ewidencyjne i określenia ich granic dokonuje starosta w uzgodnieniu z Głównym Geodetą Kraju, po zasięgnięciu opinii właściwej miejscowo jednostki statystyki publicznej.
6.
Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 5, następuje w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku przez Głównego Geodetę Kraju. W przypadku braku uzgodnienia w tym terminie projekt podziału na obręby ewidencyjne i określenia ich granic przedstawiony przez starostę uznaje się za uzgodniony.
7.
Obręb ewidencyjny w jednostce ewidencyjnej jest oznaczony nazwą i numerem, które są unikalne w jednostce ewidencyjnej.
