IBPP3/443-965/10/KO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010r. (data wpływu 10 grudnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2011r. (data wpływu 4 marca 2011r.) oraz z dnia 8 marca 2011r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa własności gruntu objętego użytkowaniem wieczystym:

na rzecz spółdzielni mieszkaniowej, której nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste na podstawie umowy zawartej pomiędzy Gminą a spółdzielnią w dniu 7 czerwca 1979r. – jest nieprawidłowe

na rzecz członków spółdzielni na rzecz których spółdzielnia w latach 2007-2010 ustanowiła odrębną własność lokalu mieszkalnego i przeniosła własność wraz z przeniesieniem udziałów w użytkowaniu wieczystym nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 10 grudnia 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa własności gruntu objętego użytkowaniem wieczystym.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 marca 2011r. (data wpływu 4 marca 2011r.) i 8 marca 2011r. (data wpływu) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 16 lutego 2011r. znak IBPP3/443-965/10/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółdzielnia wystąpiła do Gminy Miejskiej z wnioskiem o zbycie nieruchomości gruntowej położonej w X, oznaczonej jako działka nr 850/1 o pow. 0,3434 ha, stanowiącej własność Gminy, a pozostającej w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni oraz osób fizycznych. Wniosek realizowany jest w oparciu o art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).

Przedmiotowa nieruchomość gruntowa zabudowana jest budynkiem wielomieszkaniowym, stanowiącym własność Spółdzielni Mieszkaniowej i osób fizycznych - właścicieli 16 wyodrębnionych lokali. Umowa o oddanie w użytkowanie wieczyste działki została zawarta w dniu 7 czerwca 1979r. na okres 99 lat, tj. do dnia 7 czerwca 2078r.

Cena sprzedaży nieruchomości na rzecz użytkowników wieczystych ustalona zostanie w oparciu o operat szacunkowy oraz z uwzględnieniem bonifikaty przyznanej przez Gminę. W dotychczasowej praktyce od ww. ceny sprzedaży naliczany był podatek VAT w wysokości 22%, w stawce podstawowej tego podatku.

W analogicznej sytuacji sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w prawomocnym wyroku z dnia 24 maja 2010r. syng. akt SA/Kr 605/10 (w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej na indywidualną interpretację Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. nr IBPP1/443-948/09/EA) orzekł, że sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towaru.

W uzasadnieniu Sąd m.in. uwzględnił szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także fakt, że dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz Spółdzielni. Z tą bowiem chwilą podmiot ten otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością jak gdyby był jej właścicielem. Ponieważ do ustanowienia tego prawa doszło przed wprowadzeniem przepisów dotyczących podatku VAT, czynność ta nie mogła podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem zdaniem Sądu sprzedaż nieruchomości, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności, nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru między tymi samymi stronami, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Sąd podkreślił, że sprzedaż nieruchomości w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi w istocie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo do rzeczy”, które podatnik uzyskał już w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego. Zatem zdaniem Sądu kwestia zastosowania odpowiedniej stawki podatku ewentualnie zwolnienia od tego podatku jest bezprzedmiotowa, gdyż nieprawidłowe okazało się założenie, że sprzedaż nieruchomości dotychczasowemu użytkownikowi wieczystemu jest dostawą towaru.

Wnioskodawca pismem z dnia 1 marca 2011r. uzupełnił zaistniały stan faktyczny w następujący sposób:

Nieruchomość gruntowa oznaczona jako działka ewidencyjna nr 850/1 o pow. 0,3434 ha, została oddana w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat, tj. do dnia 7 czerwca 2078r. Umowa o oddanie w użytkowanie wieczyste działki została zawarta aktem notarialnym nr w dniu 7 czerwca 1979r. pomiędzy Skarbem Państwa a Spółdzielnią. Na podstawie decyzji Wojewody z dnia 4 maja 1995r. Gmina stała się z mocy prawa właścicielem przedmiotowej nieruchomości gruntowej.

Zatem spółdzielnia jest użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości gruntowej od daty zawarcia ww. umowy. W latach 2007-2010 spółdzielnia ustanowiła na rzecz członków spółdzielni odrębną własność 16-tu lokali mieszkalnych i przeniosła własność wraz z przeniesieniem udziałów w użytkowaniu wieczystym nieruchomości gruntowej w trybie ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Wysokość udziałów poszczególnych użytkowników wieczystych oraz daty i numery zawartych aktów notarialnych ujawnione są w księdze wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości gruntowej. Gmina Miejska nie była stroną ww. umów.

Pismem z dnia 8 marca 2011r. Wnioskodawca zwrócił się o wydanie interpretacji indywidualnej w aktualnie obowiązującym stanie prawnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle powyższego, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż przez Gminę Miejską nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste na rzecz jej użytkowników wieczystych stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym czy do powyższej transakcji należy zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 22% lub czy ww. sprzedaż stanowi inne świadczenie podlegające opodatkowaniu ww. podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, ostateczne stanowisko w związku z pismem z dnia 1 marca 2011r. brzmi następująco:

W przypadku sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego transakcja sprzedaży stanowi dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Nie jest ona połączona z dostawą budynków, gdyż właścicielem budynków jest użytkownik wieczysty, zatem podstawę opodatkowania stanowi wyłącznie obrót z tytułu dostawy gruntu, a czynność ta opodatkowana jest stawką podstawową podatku VAT (aktualnie 23%). W związku z tym cenę sprzedaży z uwzględnieniem bonifikaty prawa własności gruntu stanowiącego własność Gminy, zabudowanego budynkami (stanowiącymi własność Spółdzielni Mieszkaniowej oraz osób fizycznych) na rzecz jego użytkowników wieczystych należy powiększyć o podatek VAT w wysokości obowiązującej na dzień sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży prawa własności gruntu objętego użytkowaniem wieczystym na rzecz spółdzielni mieszkaniowej, której nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste na podstawie umowy zawartej pomiędzy Gminą a spółdzielnią w dniu 7 czerwca 1979r.

prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania prawa własności gruntu objętego użytkowaniem wieczystym na rzecz członków spółdzielni, na rzecz których spółdzielnia w latach 2007-2010 ustanowiła odrębną własność lokalu mieszkalnego i przeniosła własność wraz z przeniesieniem udziałów w użytkowaniu wieczystym nieruchomości gruntowej.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011r., należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

Stosownie do art. 32 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. Nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu za zgodą wojewody. Zgody wojewody nie wymaga sprzedaż na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości, o których mowa w art. 51 ust. 2 i art. 57 ust. 1.

W myśl do art. 32 ust. 2 ustawy z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Takim przepisem szczególnym jest art. 235 § 1 ustawy Kodeks cywilny, w myśl którego budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Zatem budynki (udział w budynku) będące własnością wieczystego użytkownika położone na gruncie obciążonym prawem wieczystego użytkowania, stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z uwagi na fakt, iż budynki (udziały w budynku) posadowione na gruncie stanowiącym przedmiot dostawy stanowią własność użytkownika wieczystego, w niniejszej sprawie zastosowania nie znajdą przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółdzielnia wystąpiła do Gminy z wnioskiem o zbycie nieruchomości gruntowej, stanowiącej własność Gminy, a pozostającej w użytkowaniu wieczystym spółdzielni oraz osób fizycznych. Nieruchomość gruntowa zabudowana jest budynkiem wielomieszkaniowym stanowiącym własność spółdzielni i osób fizycznych – właścicieli 16 wyodrębnionych lokali.

Nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat, tj. do dnia 7 czerwca 2078r. Umowa o oddanie w użytkowanie wieczyste działki została zawarta w dniu 7 czerwca 1979r. pomiędzy Skarbem Państwa a Spółdzielnią. Zatem spółdzielnia jest użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości gruntowej od daty zawarcia ww. umowy. W latach 2007-2010 spółdzielnia ustanowiła na rzecz członków spółdzielni odrębną własność 16-tu lokali mieszkalnych i przeniosła własność wraz z przeniesieniem udziałów w użytkowaniu wieczystym nieruchomości gruntowej w trybie ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

W opisanej sytuacji występują następujący użytkownicy wieczyści:

spółdzielnia mieszkaniowa, której nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste na podstawie umowy zawartej pomiędzy Gminą a spółdzielnią w dniu 7 czerwca 1979r. na okres 99 lat,

członkowie spółdzielni (16 osób) na rzecz których spółdzielnia w latach 2007-2010 ustanowiła odrębną własność lokalu mieszkalnego i przeniosła własność wraz z przeniesieniem udziałów w użytkowaniu wieczystym nieruchomości gruntowej.

W odniesieniu do zbycia gruntu na rzecz Spółdzielni, której nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste na podstawie umowy zawartej pomiędzy Gminą a spółdzielnią w dniu 7 czerwca 1979r. stwierdza się co następuje:

Definicja dostawy towaru, zawarta w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, celowo została oderwana od pojęcia przeniesienia własności w cywilistycznym tego słowa znaczeniu. W piśmiennictwie zwraca się uwagę, że art. 5 ust. 1 VI Dyrektywy Rady, stanowiący, iż „dostawa towarów” oznacza przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel (odpowiednikiem tego jest zdanie otwierające art. 7 ust. 1 ustawy), należy rozumieć szeroko, analizując przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego ekonomiczną istotę transakcji, a nie jej charakter prawny. Podkreśla się przy tym, że przyjęcie definicji dostawy towarów ograniczonej wyłącznie do transakcji, wskutek których dochodzi do przeniesienia prawa własności, prowadziłoby do zawężenia zakresu opodatkowania tym podatkiem, ewentualnie do uznania transakcji o charakterze bardzo zbliżonym do dostawy towarów za świadczenie usług (M. Chomiuk VI Dyrektywa VAT, komentarz pod red. K. Sachsa, Warszawa 2003, s. 105-106).

W uzasadnieniu do orzeczenia z dnia 8 lutego 1990r. w sprawie C-320/88 pomiędzy Shipping and Forwarding Enterprise Safe B.V. a Staatsecretaris van Financien (Holandia) Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał, że z przedstawionego wyżej przepisu Dyrektywy wynika, iż kładzie on nacisk na faktyczne dysponowanie rzeczą, a nie na zbycie prawa własności (omówienie wyroku w wymienionym wyżej Komentarzu pod red. K. Sachsa, s. 107-108). Podobnie Trybunał stwierdził w wyroku z dnia 21 kwietnia 2005r. w sprawie C-25/03. Przedstawił tam pogląd w pkt 64, że: „Jeśli chodzi w szczególności o art. 5 ust. 1 VI Dyrektywy, zgodnie z którym dostawa towaru oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania dobrami materialnymi jak właściciel, to z orzeczenia Trybunału wynika, że pojęcie dostawy towaru nie odnosi się do przeniesienia własności w formach przewidzianych we właściwym prawie krajowym, lecz obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. Cel VI Dyrektywy mógłby zostać zagrożony, gdyby stwierdzenie dostawy towaru, która jest jedną z trzech czynności opodatkowanych, zależało od spełnienia warunków, które zmieniają się w zależności od prawa cywilnego danego państwa członkowskiego (podobnie wyrok z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 Armbrecht, Rec. s. I-2775, pkt 13 i 14, jak również wyrok z dnia 6 lutego 2003r. w sprawie C-185/01 Auto Lease Holland, Rec. s. I-1317, pkt 32 i 33)”. Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 analizowanej ustawy obejmuje grunty, należy opowiedzieć się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było ustanowienie w dniu 7 czerwca 1979r. prawa użytkowania wieczystego na rzecz Spółdzielni. Z tą bowiem chwilą podmiot ten otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem. Ponieważ do ustanowienia tego prawa doszło w roku 1979, a więc przed wprowadzeniem przepisów dotyczących podatku od wartości dodanej, czynność ta nie mogła podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem przedmiotowa sprzedaż nieruchomości, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości, nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru między tymi samymi stronami, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Podkreślić należy, że sprzedaż nieruchomości w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi w istocie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo do rzeczy”, które podatnik uzyskał już w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego.

Reasumując zauważyć należy, iż sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego nie będzie traktowana jako dostawa towaru jedynie w sytuacji, gdy Gmina (Skarb Państwa) dokonuje tej sprzedaży temu użytkownikowi, na rzecz którego wcześniej ustanowiła prawo użytkowania wieczystego. Nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru między tymi samymi stronami.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie sprzedaż gruntu stanowiącego własność Gminy na rzecz jej użytkownika wieczystego - Spółdzielni nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż transakcja ta nie wyczerpała znamion dostawy towarów.

W konsekwencji powyższego kwestia zastosowania odpowiedniej stawki podatku ewentualnie zwolnienia od tego podatku jest bezprzedmiotowa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do zbycia gruntu przez Gminę na rzecz członków spółdzielni (16 osób), na rzecz których spółdzielnia w latach 2007-2010 ustanowiła odrębną własność lokalu mieszkalnego i przeniosła własność wraz z przeniesieniem udziałów w użytkowaniu wieczystym nieruchomości gruntowej stwierdza się co następuje:

Stosownie do art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.) dyrektywa ustanawia wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT). Zasada wspólnego systemu VAT polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem.

VAT, obliczony od ceny towaru lub usługi według stawki, która ma zastosowanie do takiego towaru lub usługi, jest wymagalny od każdej transakcji, po odjęciu kwoty podatku poniesionego bezpośrednio w różnych składnikach kosztów.

Wspólny system VAT stosuje się aż do etapu sprzedaży detalicznej włącznie.

W cyt. wyżej przepisie określone zostały elementy konstrukcyjne podatku VAT, tj. powszechność opodatkowania, faktyczne opodatkowanie konsumpcji, z którego wynika neutralność podatku VAT, oraz konieczność stosowania podatku do towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego zostały odzwierciedlone w artykule 1 Dyrektywy VAT.

Postulat powszechności opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wszystkich towarów i usług wynika wprost z ustępu 2 artykułu 1 Dyrektywy VAT. Odstępstwo od reguły powszechności opodatkowania może mieć wyłącznie wyjątkowy charakter i musi być wprowadzone na podstawie zapisów dyrektyw. Zasady stosowania podatku VAT powodują bowiem, że wyłączenie niektórych transakcji z opodatkowania, względnie objęcie ich zwolnieniem od podatku, zakłóciłoby jego naliczanie w sposób umożliwiający osiągnięcie celu, jakim jest opodatkowanie wyłącznie ostatecznej konsumpcji towarów lub usług. Dlatego też stosowanie zwolnień zostało ograniczone przepisami Dyrektywy VAT wyłącznie do towarów i usług enumeratywnie wymienionych w przepisach Tytułu IX bądź objętych przepisami przejściowymi.

Zgodnie z zasadą powszechności podatek od wartości dodanej powinien być nakładany na wszystkich etapach obrotu, włącznie ze sprzedażą detaliczną na rzecz finalnych konsumentów.

Odnosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz Spółdzielni jak również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu przez Spółdzielnię na rzecz członków spółdzielni. Zatem sprzedaż gruntu przez Gminę na rzecz członków spółdzielni, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług

W świetle powyższego dostawa przez Gminę gruntu w postaci udziału w tym gruncie na rzecz członków spółdzielni nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży prawa własności gruntu objętego użytkowaniem wieczystym na rzecz spółdzielni mieszkaniowej, której nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste na podstawie umowy zawartej pomiędzy Gminą a spółdzielnią w dniu 7 czerwca 1979r.

prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania prawa własności gruntu objętego użytkowaniem wieczystym na rzecz członków spółdzielni na rzecz których spółdzielnia w latach 2007-2010 ustanowiła odrębną własność lokalu mieszkalnego i przeniosła własność wraz z przeniesieniem udziałów w użytkowaniu wieczystym nieruchomości gruntowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.