IBPP1/443-321/10/BM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2010r. (data wpływu 7 kwietnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2010r. (data wpływu 15 czerwca 2010r.) oraz pismem z dnia 28 czerwca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 7 kwietnia 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 czerwca 2010r. (data wpływu 15 czerwca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 czerwca 2010r. znak: IBPP1/443-321/10/BM oraz pismem z dnia 28 czerwca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy sprzedaży warunkowej, potwierdzonej aktem notarialnym z dnia 26 lutego 2010r. Wnioskodawca sprzedał:

* jedną działkę jako jedyny jej właściciel oraz

* udziały w trzech innych działkach.

Wnioskodawca z małżonką ma rozdzielność majątkową więc zbywaną działkę i udziały w działkach uprzednio kupił z jego majątku osobistego:

1. umową warunkową z dnia 6 lipca 2004r. i umową przeniesienia własności z dnia 24 sierpnia 2004r. po 1/2 udziału w dwóch działkach, stanowiących grunty orne wg wypisu z rejestru gruntów wydanym 13 listopada 2009r.;

2. umową warunkową z dnia 14 listopada 2006r. i umową przeniesienia własności z dnia 9 lutego 2007r. całą działkę, stanowiącą wg wyżej wymienionego wypisu z rejestru gruntów łąki trwałe, grunty orne oraz nieużytki;

3. pierwszą umową warunkową z dnia 19 czerwca 2006r. i umową przeniesienia własności z dnia 11 września 2006r. część udziałów od dotychczasowych współwłaścicieli działki, a ostatnią nabytą część udziałów, umową warunkową z dnia 8 listopada 2006r., potwierdzoną aktem notarialnym przeniesienia udziałów we współwłasności z dnia 2 lipca 2007r. i ostatecznie stał się współwłaścicielem w 510/648 części działki, stanowiącej grunty orne wg ww. wypisu z rejestru gruntów.

Trzy działki, których był współwłaścicielem, Wnioskodawca wykorzystywał rolniczo jako źródło paszy dla hodowli królików, prowadzonej w miejscu zamieszkania. Natomiast działkę, której był jedynym właścicielem wykorzystywał jako zaplecze do obsługi znajdujących się w pobliżu działek, czyli do magazynowania paszy i postoju ciągnika, przyczepy oraz innych maszyn.

Działki są niezabudowane, żadna z działek nie stanowi drogi. Działki nie mają bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, za wyjątkiem działki, której Wnioskodawca był jedynym właścicielem. Wszystkie działki są nieruchomościami rolnymi ale nie stanowią gospodarstwa rolnego - jak wynika z wypisu z rejestru gruntów wydanego 13 listopada 2009r.

Dla terenów, na których leżą te działki, nie ma zatwierdzonego planu zagospodarowania przestrzennego, ale jest projekt planu zagospodarowania poddany obecnie pod obrady Rady Miasta. Wg tego projektu (do dnia dzisiejszego jeszcze nie zatwierdzonego), działki, których Wnioskodawca był współwłaścicielem, leżą na terenach leśnictwa uzdrowiskowego a działka, której był jedynym właścicielem, leży na terenie zabudowy usługowej.

Wnioskodawca był (już nie jest) podatkiem VAT z tytułu prywatnego wynajmu (tylko za okres gdy okazjonalnie wynajmował część działki 330/1. To był okres od lipca 2007r. do lutego 2010r. włącznie). Działka nr 330/1 była częściowo wydzierżawiona przez okres od lipca 2007r. do lutego 2010r. aczkolwiek nie za każdy z tych miesięcy Wnioskodawca wystawiał faktury (w zależności od stopnia wykorzystania) faktury były od 1.000 do 5.000 zł miesięcznie netto za faktycznie wykorzystany dany miesiąc.

Ponadto 1/2 działki nr 334 i 335 oraz 510/648 części działki nr 355 obręb 88 nigdy nie były przez Wnioskodawcę wydzierżawiane ani wynajmowane.

Wnioskodawca nie posiada nieruchomości gruntowych innych niż wymienione powyżej z przeznaczeniem do sprzedaży.

Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży żadnych gruntów przed dniem 26 lutego 2010r.

Wnioskodawca kupił działki 334, 335, 355, 330/1 gdyż we W. ma tylko 32 ary pod dom, budynek gospodarczy, dojazd i sad co powodowało brak paszy zielonej i siana dla królików (szczególnie w okresie tuczu młodych). Wnioskodawcy marzyły się kucyki, puny.

Dla tych działek nie wydano decyzji o warunkach zabudowy bo Wnioskodawca nie występował o to, myślał tylko o zabudowie do celów rolniczych. Wnioskodawca płacił zgodnie z nakazami płatniczymi Urzędu Miasta K. Wydział Podatków i Opłat od użytków rolnych nie wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym - wykorzystywanych na cele rolnicze (dotyczy działek 334, 335, 355 oraz część 330/1). Aktualnie działki nr 334, 335, 355 wchodzą w strefę ochronną Uzdrowiska S., podlegającą zalesieniu. Natomiast działka nr 330/1 jako działka pod usługi.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem, nie występował o dopłaty unijne ani bezpośrednie dla rolników. Wnioskodawca wykorzystywał udziały w gruntach nr 334, 335, 355 i część działki nr 330/1 oraz działkę we W. tylko dla własnych potrzeb i jego rodziny (aktualnie tylko we W.). Wnioskodawca już nie ma hodowli królików. Wnioskodawca nie sprzedawał królików, kur ani innych produktów rolnych i zwierząt.

Wnioskodawca wskazał przyczyny sprzedaży ww. działek i udziałów:

1. działki wchodzą w strefę A (bezpośredniej ochrony Uzdrowiska S. a tym bardziej zalesienie uniemożliwia uprawę czy hodowlę),

2. Wnioskodawca jest pod kontrolą szpitala będąc od wielu lat przewlekle chorym na wirusowe zapalenie wątroby. Wg opinii z ostatniego pobytu Wnioskodawcy w specjalistycznym Szpitalu w D. na przełomie czerwca/lipca 2009r. stwierdzono konieczność oszczędnego trybu życia, minimum wysiłku fizycznego itd. (co w sytuacji Wnioskodawcy, gdzie dom, działki i ręczna praca fizyczna na słońcu czy w deszczu z noszeniem, bo do przedmiotowych działek nie ma dojazdu, jest niemożliwe).

Wnioskodawca środki finansowe ze sprzedaży ulokował na koncie, gdyż ze względu na stan zdrowia jest bezrobotny i na leczenie. Wnioskodawca nie wie co dalej będzie w przyszłości bo stan zdrowia (jego ewentualna poprawa) to wskaże.

Działki nr 334, 335, 355 są takie jak były, gdyż będąc tylko współudziałowcem trudno inwestować. Natomiast do działki nr 330/1 Wnioskodawca zrobił wjazd, plac składowy.

Wnioskodawca wskazał, że na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla Gminy S. Uzdrowisko podał w dotychczasowych pismach, że działki o numerach 334, 335, 355 obręb 88 wchodzą w strefę ochronną Uzdrowiska S. do zalesienia oraz, że działka 330/1 obręb 88 - w strefie usługi.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że na działce 330/1 wykonał wjazd z kamienia i żużlu i nie robił budowy- inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek rolnych jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż opodatkowana jest stawką 22%, jednak w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych (jak w tej sytuacji); opodatkowane są tylko te, które są terenami budowlanymi oraz przeznaczonymi pod zabudowę. Ponieważ działki, których Wnioskodawca był współwłaścicielem, są gruntami niezabudowanymi, będącymi gruntami rolnymi czy leśnymi i nie są przeznaczone pod zabudowę, więc są zwolnione z podatku od towarów i usług. Natomiast dostawa drugiej działki, której Wnioskodawca był jedynym jej właścicielem, podlega opodatkowaniu stawką podstawową 22%, jako że jest przeznaczona na teren budowy usługowej - pomimo, że w ewidencji gruntów jest nieruchomością rolną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195–221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy dziesięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu (czy też udziału we współwłasności gruntu) stanowi dostawę towarów i podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że na podstawie umowy sprzedaży warunkowej, potwierdzonej aktem notarialnym z dnia 26 lutego 2010r. Wnioskodawca sprzedał:

* jedną działkę jako jedyny jej właściciel oraz

* udziały w trzech innych działkach.

Wnioskodawca z małżonką ma rozdzielność majątkową więc zbywaną działkę i udziały w działkach uprzednio kupił z jego majątku osobistego:

1. umową warunkową z dnia 6 lipca 2004r. i umową przeniesienia własności z dnia 24 sierpnia 2004r. po 1/2 udziału w dwóch działkach, stanowiących grunty orne wg wypisu z rejestru gruntów wydanym 13 listopada 2009r.;

2. umową warunkową z dnia 14 listopada 2006r. i umową przeniesienia własności z dnia 9 lutego 2007r. całą działkę, stanowiącą wg wyżej wymienionego wypisu z rejestru gruntów łąki trwałe, grunty orne oraz nieużytki;

3. pierwszą umową warunkową z dnia 19 czerwca 2006r. i umową przeniesienia własności z dnia 11 września 2006r. część udziałów od dotychczasowych współwłaścicieli działki, a ostatnią nabytą część udziałów, umową warunkową z dnia 8 listopada 2006r., potwierdzoną aktem notarialnym przeniesienia udziałów we współwłasności z dnia 2 lipca 2007r. i ostatecznie stał się współwłaścicielem w 510/648 części działki, stanowiącej grunty orne wg ww. wypisu z rejestru gruntów.

Trzy działki, których był współwłaścicielem, Wnioskodawca wykorzystywał rolniczo jako źródło paszy dla hodowli królików, prowadzonej w miejscu zamieszkania. Natomiast działkę, której był jedynym właścicielem wykorzystywał jako zaplecze do obsługi znajdujących się w pobliżu działek, czyli do magazynowania paszy i postoju ciągnika, przyczepy oraz innych maszyn.

Działki są niezabudowane, żadna z działek nie stanowi drogi. Działki nie mają bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, za wyjątkiem działki, której był jedynym właścicielem. Wszystkie działki są nieruchomościami rolnymi ale nie stanowią gospodarstwa rolnego - jak wynika z wypisu z rejestru gruntów wydanego 13 listopada 2009r.

Dla terenów, na których leżą te działki, nie ma zatwierdzonego planu zagospodarowania przestrzennego, ale jest projekt planu zagospodarowania poddany obecnie pod obrady Rady Miasta. Wg tego projektu (do dnia dzisiejszego jeszcze nie zatwierdzonego), działki, których Wnioskodawca był współwłaścicielem, leżą na terenach leśnictwa uzdrowiskowego a działka, której był jedynym właścicielem, leży na terenie zabudowy usługowej.

Dla tych działek nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

Na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla Gminy S. Uzdrowisko działki o numerach 334, 335, 355 obręb 88 wchodzą w strefę ochronną Uzdrowiska S. do zalesienia a działka 330/1 obręb 88 jest w strefie - usługi.

Wnioskodawca był (już nie jest) podatkiem VAT z tytułu prywatnego wynajmu (tylko za okres gdy okazjonalnie wynajmował część działki 330/1. To był okres od lipca 2007r. do lutego 2010r. włącznie). Działka nr 330/1 była częściowo wydzierżawiona przez okres od lipca 2007r. do lutego 2010r. aczkolwiek nie za każdy z tych miesięcy Wnioskodawca wystawiał faktury (w zależności od stopnia wykorzystania) faktury były od 1.000 do 5.000 zł miesięcznie netto za faktycznie wykorzystany dany miesiąc.

Ponadto 1/2 działki nr 334 i 335 oraz 510/648 części działki nr 355 obręb 88 nigdy nie były przez Wnioskodawcę wydzierżawiane ani wynajmowane.

Wnioskodawca nie posiada nieruchomości gruntowych innych niż wymienione powyżej z przeznaczeniem do sprzedaży.

Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży żadnych gruntów przed dniem 26 lutego 2010r.

Wnioskodawca kupił działki 334, 335, 355, 330/1 gdyż we W. ma tylko 32 ary pod dom, budynek gospodarczy, dojazd i sad co powodowało brak paszy zielonej i siana dla królików (szczególnie w okresie tuczu młodych).

Wnioskodawca płacił zgodnie z nakazami płatniczymi Urzędu Miasta K. Wydział Podatków i Opłat od użytków rolnych nie wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym - wykorzystywanych na cele rolnicze (dotyczy działek 334, 335, 355 oraz część 330/1). Aktualnie działki nr 334, 335, 355 wchodzą w strefę ochronną Uzdrowiska S., podlegającą zalesieniu. Natomiast działka nr 330/1 jako działka pod usługi.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem, nie występował o dopłaty unijne ani bezpośrednie dla rolników. Wnioskodawca wykorzystywał udziały w gruntach nr 334, 335, 355 i część działki nr 330/1 oraz działkę we W. tylko dla własnych potrzeb i jego rodziny (aktualnie tylko we W.). Wnioskodawca już nie ma hodowli królików. Wnioskodawca nie sprzedawał królików, kur ani innych produktów rolnych i zwierząt.

Wnioskodawca wskazał przyczyny sprzedaży ww. działek i udziałów:

1. działki wchodzą w strefę A (bezpośredniej ochrony Uzdrowiska S. a tym bardziej zalesienie uniemożliwia uprawę czy hodowlę),

2. U Wnioskodawcy będącego od wielu lat przewlekle chorym stwierdzono konieczność oszczędnego trybu życia.

Wnioskodawca środki finansowe ze sprzedaży ulokował na koncie, gdyż ze względu na stan zdrowia jest bezrobotny i na leczenie. Działki nr 334, 335, 355 nie zostały uatrakcyjnione. Natomiast do działki nr 330/1 Wnioskodawca zrobił wjazd z kamienia i żużlu, plac składowy. Nie dokonywał żadnych inwestycji.

Odnośnie sprzedaży przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności niezabudowanych działek nr 334, 335, 355 wskazać należy, że w ocenie tut. organu, Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje bowiem na to, aby kupując udziały w przedmiotowych działkach Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży tych udziałów, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Z wniosku nie wynika, że Wnioskodawca nabył udziały w tych działkach w celu odsprzedaży lub w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca wykorzystywał udziały w gruntach nr 334, 335, 355 tylko dla własnych potrzeb i jego rodziny. Wnioskodawca działki, których był współwłaścicielem, wykorzystywał rolniczo jako źródło paszy dla hodowli królików, prowadzonej w miejscu zamieszkania. Nie sprzedawał królików, kur ani innych produktów rolnych i zwierząt. Działki nr 334, 335, 355 nie zostały uatrakcyjnione. Wnioskodawca jako przyczyny sprzedaży ww. udziałów wskazał fakt, że działki wchodzą w strefę bezpośredniej ochrony Uzdrowiska S. co uniemożliwia uprawę czy hodowlę oraz konieczność oszczędnego trybu życia przez Wnioskodawcę, będącego od wielu lat przewlekle chorym.

Wnioskodawca środki finansowe ze sprzedaży ulokował na koncie, bowiem ze względu na stan zdrowia jest bezrobotny i środki finansowe przeznacza na leczenie.

Nie można zatem uznać, iż Wnioskodawca podjął jakieś szczególne kroki w kierunku uatrakcyjnienia przedmiotowych działek i przeznaczenia ich na sprzedaż lub wykorzystywania w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem z uwagi na fakt, że Wnioskodawca przedmiotowych działek nie wykorzystywał w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie były on składnikiem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, udziały w działkach zostały nabyte na potrzeby własne a konieczność ich sprzedaży podyktowana jest sytuacją zdrowotną i finansową Wnioskodawcy, nie można uznać, aby sprzedaż udziałów w ww. działkach nosiła znamiona działalności gospodarczej.

W świetle powyższego dostawy udziałów w ww. działkach nr 334, 335, 355 pochodzących z majątku osobistego Wnioskodawcy, nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży udziałów w ww. działkach nr 334, 335, 355. Tym samym dostawa ta, nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku Wnioskodawca uznał, że działki, których był współwłaścicielem, są gruntami niezabudowanymi, będącymi gruntami rolnymi czy leśnymi i nie są przeznaczone pod zabudowę, więc są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że czym innym jest wykluczenie sprzedaży z opodatkowania podatkiem uregulowanym w ustawie o podatku od towarów i usług, a czy innym podleganie sprzedaży reżimowi tej ustawy, lecz objęcie jej przedmiotowym zwolnieniem od podatku przewidzianego w powyższej ustawie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnośnie sprzedaży przez Wnioskodawcę niezabudowanej działki nr 330/1 obręb 88 wskazać należy, że w tym zakresie Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika, gdyż działka ta była wykorzystywana do czynności, które ustawa o VAT kwalifikuje jako działalność gospodarczą.

Mianowicie Wnioskodawca był podatkiem VAT z tytułu prywatnego wynajmu części działki 330/1 przez okres od lipca 2007r. do lutego 2010r. Faktury były wystawiane (w zależności od stopnia wykorzystania) w wysokości od 1.000 do 5.000 zł netto za faktycznie wykorzystany dany miesiąc.

Podjęte przez Wnioskodawcę działania są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości, którą wykorzystywał dla celów zarobkowych.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionej przedmiotowej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedstawione okoliczności, wskazują bezspornie na zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Zatem w ocenie tut. organu z uwagi na fakt, że Wnioskodawca przedmiotową działkę nr 330/1 wykorzystywał w sposób ciągły dla celów zarobkowych należy uznać, że sprzedaż przedmiotowej działki przeznaczonej pod zabudowę należy zaklasyfikować, jako działalność gospodarczą.

W świetle powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w tym przypadku spełnia przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kwalifikujące do uznania go za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Jeśli zatem dostawa działki nr 330/1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT ustalenia wymaga jaka jest właściwa stawka dla tej dostawy.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega dostawa gruntów niezabudowanych a będących gruntami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę, zwolnieniem natomiast objęte są grunty przeznaczone na cele inne niż budowlane np. grunty rolne.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, jak ma to miejsce w opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się inną istniejąca na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium”. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z powyższych przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

O ile przeznaczenie terenu określa plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy oraz studium zagospodarowania, o tyle ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich.

Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych i nie określają przeznaczenia gruntu. Stąd też z uwagi na fakt, iż w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT mowa jest o przeznaczeniu terenu, a nie o klasyfikacji gleboznawczej, nie powinna być ona co do zasady w tym przypadku brana pod uwagę.

W przedmiotowej sprawie nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie wydano też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W świetle powyższego decydujące znaczenie mają więc ustalenia zawarte w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, z którego wynika, iż działka nr 330/1 obręb 88 znajduje się w strefie terenów przeznaczonych pod usługi.

Dla potrzeb podatku od towarów i usług za teren niezabudowany należy uznać taki teren, na którym nie znajdują się budynki, budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. W sytuacji dostawy nieruchomości niezabudowanej, lecz przeznaczonej pod zabudowę należy taką transakcję opodatkować 22% stawką podatku VAT.

Zauważyć należy, iż Wnioskodawca dokonał nabycia działki nr 330/1, która została oznaczona w obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jako znajdująca się na terenach przeznaczonych na lokalizację obiektów usługowych.

Skoro więc przedmiotowa działka nr 330/1 znajduje się na terenach zabudowy obiektów usługowych, to jej podstawowym przeznaczeniem jest budowa ww. obiektów usługowych. Tak więc ww. warunki zabudowy determinują wybudowanie na przedmiotowej nieruchomości obiektów usługowych.

Zatem działka nr 330/1 będąca przedmiotem sprzedaży znajduje się na terenach przeznaczonych pod zabudowę.

W świetle powyższego dostawa (sprzedaż) działki nr 330/1, objęta umową sprzedaży warunkowej z dnia 26 lutego 2010r., na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że czynność zbycia niezabudowanej działki nr 330/1, podlega opodatkowaniu stawką podstawową, określoną w art. 41 ust. 1, tj. 22%, jako działka przeznaczona pod zabudowę, gdyż Wnioskodawca działał w tym zakresie w charakterze podatnika VAT.

Natomiast sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności niezabudowanych działek nr 334, 335, 355 nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby Wnioskodawca nabył działki nr 334, 335, 355 w celu prowadzenia działalności rolniczej, np. hodowli i sprzedaży zwierząt) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.