IPPP1/443-163/10-4/ISz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10.02.2010 r. (data wpływu 12.02.2010 r.) uzupełnione w dniu 30.04.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 20.04.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 12.02.2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30.04.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 20.04.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W czerwcu 2005 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną (jako osoby fizyczne) grunt rolny, którego część, zgodnie z ówczesnym planem zagospodarowania przeznaczona była pod zabudowę mieszkaniową o charakterze wiejskim. Według informacji zaczerpniętej w Urzędzie Gminy istniała szansa przekształcenia tej części terenu pod nieuciążliwą produkcję, co uwzględniać miał nowy plan zagospodarowania. Wnioskodawca wraz z żoną, jako spółka cywilna, a obecnie jawna, prowadzi firmę produkcyjną. Na przekształconym gruncie planowano budowę hali produkcyjnej. Grunt został wprowadzony do składników majątku firmy. Niestety, nowy plan zagospodarowania terenu nie wszedł w życie do dnia dzisiejszego. W ubiegłym roku zrezygnowano też z zamiaru budowy hali i grunt został wycofany z majątku firmy, jako nieprzydatny do dalszej działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawca wraz z małżonką, chce sprzedać ziemię (nadal według planu jest to ziemia rolna z możliwością zabudowy wiejskiej na jej części).

W uzupełnieniu dodano, że przedmiotowy teren o łącznej powierzchni 2,83 ha składa się z trzech działek:

1. nr 96 o pow. 0,69 ha w całości lasy i grunty leśne,

2. nr 111 o pow. 1,12 ha z czego: grunty orne 0,76 ha oraz lasy i grunty leśne 0,36 ha,

3. nr 112 o pow. 1,02 ha w całości grunty orne.

Zgodnie z aktualnie obowiązującym planem miejscowym, część działek nr 111 i nr 112 jest terenem budowlanym przeznaczonym pod zabudowę jednorodzinną o charakterze wiejskim. Dopuszcza się realizację obiektów usługowych. Maksymalna wysokość zabudowy do dwóch kondygnacji.

Powierzchnia terenu budowlanego:

* z działki nr 111 część z możliwością zabudowy wynosi 2900 m2 (pozostała 8300 m2),

* z działki nr 112 część z możliwością zabudowy wynosi 4070 m2 (pozostała 6130 m2).

Wnioskodawca zaznacza, że nie jest obecnie w stanie przewidzieć czy teren zostanie sprzedany jednorazowo w całości, czy w kilku transakcjach, w częściach o różnych powierzchniach i różnych przeznaczeniach według planu miejscowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu ustalenia czy sprzedaż nieruchomości gruntowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) należy przede wszystkim ustalić, czy sprzedaż następuje przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jeśli nieruchomość była nabyta przez osoby fizyczne (małżeństwo) prywatnie i epizodycznie wprowadzona do działalności, a następnie sprzedana przez te osoby fizyczne, to można twierdzić, iż nabycie i zbycie nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu VAT.

Jeśli sprzedaż byłaby dokonana w ramach działalności gospodarczej to jest możliwość skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel – art. 7 ust. 1 ww. ustawy. Definicja towaru zawarta została w art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy, zgodnie z którym pod tym pojęciem rozumie się: rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Z przytoczonych przepisów wynika więc, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i jako taka podlega opodatkowaniu.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja podatnika obejmuje więc również osoby fizyczne, pod warunkiem wykonywania przez nie samodzielnej działalności gospodarczej bez względu na jej cel i rezultat. Odpowiednio, definicja działalności gospodarczej ma uniwersalny charakter, obejmując wszelką działalność producentów, handlowców lub usługobiorców, w tym także rolników. Tym samym wskazuje ona na ciągły i zorganizowany charakter tych czynności, cechujący się stałością i powtarzalnością. Nie jest jednak działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, w rozumieniu cyt. art. 15 ust. 2 sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż – nawet kilkakrotna – przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. Należy jednak zauważyć, że powyższe nie ma zastosowania w zdarzeniu przyszłym przedstawionym w złożonym wniosku. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługobiorcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tych czynności. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną (jako osoby fizyczne), nabył grunt rolny, a następnie wprowadził go do składników majątku firmy z zamiarem budowy na nim hali produkcyjnej, czyli na przedmiotowej nieruchomości Pan Z. W. prowadził działalność gospodarczą. Zrezygnowano jednak z zamiaru budowy obiektu i wycofano nieruchomość z majątku firmy, jako nieprzydatną do dalszej działalności przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT należy uznać, że planowana transakcja sprzedaży ma związek z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca sprzedając ww. grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, składający się na prowadzone przedsiębiorstwo. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby w jakikolwiek sposób Wnioskodawca zamierzał wykorzystać zakupiony grunt na potrzeby osobiste. Natomiast kupno nieruchomości i wprowadzenie jej jako składnika majątku firmy z zamiarem wybudowania hali produkcyjnej niewątpliwie kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Zatem z faktu, iż Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości gruntowych z samym tylko zamiarem prowadzenia na nich działalności gospodarczej, mimo nie rozpoczęcia na ww. gruntach tej działalności, należy wnioskować, że był to zakup związany z działalnością gospodarczą. Wobec powyższego, osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z przedmiotową działalnością gospodarczą i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podsumowując, należy wskazać, że wymienione powyżej okoliczności wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto działania wskazujące na zamiar wykorzystania zakupionej nieruchomości do działalności gospodarczej, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca stanie się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy - wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę. W tej sytuacji należy odwołać się do wykładni literalnej wspomnianego przepisu, jak również do przepisów z innych gałęzi prawa, w tym w szczególności przepisów w zakresie prawa zagospodarowania przestrzennego i budowlanego dotyczących klasyfikacji i przeznaczenia gruntów.

Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazał, że zamierza zbywać grunty, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sklasyfikowane są jako rolne z możliwością zabudowy wiejskiej na jej części. W uzupełnieniu wniosku dodano, że przedmiotowy teren o łącznej powierzchni 2,83 ha składa się z trzech działek:

1. nr 96 o pow. 0,69 ha w całości lasy i grunty leśne,

2. nr 111 o pow. 1,12 ha z czego: grunty orne 0,76 ha oraz lasy i grunty leśne 0,36 ha,

3. nr 112 o pow. 1,02 ha w całości grunty orne.

Zgodnie z aktualnie obowiązującym planem miejscowym, część działek nr 111 i nr 112 jest terenem budowlanym przeznaczonym pod zabudowę jednorodzinną o charakterze wiejskim. Dopuszcza się realizację obiektów usługowych. Maksymalna wysokość zabudowy do dwóch kondygnacji.

Powierzchnia terenu budowlanego:

* z działki nr 111 część z możliwością zabudowy wynosi 2900 m2 (pozostała 8300 m2),

* z działki nr 112 część z możliwością zabudowy wynosi 4070 m2 (pozostała 6130 m2).

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż dostawa gruntów niezabudowanych innych niż budowlane, bądź przeznaczone pod zabudowę tj. działka nr 96 o pow. 0,69 ha, część działki nr 111 o pow. 0,83 ha oraz część działki nr 112 o pow. 0,613 ha, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług, na podstawie powołanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast sprzedaż nieruchomości w części, w której grunty są przeznaczone pod zabudowę tj. część działki nr 111 o pow. 0,29 ha oraz część działki nr 112 o pow. 0,407 ha będzie podlegała opodatkowaniu wg stawki 22%.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.