ITPP1/443-1071a/09/MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 9 listopada 2009 r. uzupełnionym w dniach 3 i 10 lutego 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz jej wieczystego użytkownika – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniach 3 i 10 lutego 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz jej wieczystego użytkownika.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami Gmina dokonuje odpłatnej zmiany formy prawnej z użytkowania wieczystego na własność na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych. Prawo użytkowania wieczystego zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004 r. i z tym dniem została wydana nieruchomość na rzecz użytkownika wieczystego.

Przedmiotowa zmiana dotyczy terenów przeznaczonych na przemysł, na których użytkownik wieczysty wybudował obiekty kubaturowe. Zmiana prawa użytkowania wieczystego na prawo własności nastąpiła na podstawie aktu notarialnego - umowy sprzedaży, zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami.

Wartość zmiany określił rzeczoznawca majątkowy, wykonując operat szacunkowy. Ostateczna wartość została obliczona jako różnica wartości prawa własności i prawa użytkowania wieczystego. W związku z rozłożeniem tak wyliczonej opłaty na 10 rat rocznych zapłatę należności ustalono w następujący sposób: I rata wraz z podatkiem VAT w wysokości 22% płatna przed aktem notarialnym. Resztę kwoty nabywający został zobowiązany uiścić w 9 równych ratach rocznych. Kolejne raty wraz z podatkiem VAT podlegają oprocentowaniu w wysokości stopy redyskonta weksli stosowanej przez NBP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zmiana prawa użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności podlega opodatkowaniu i wg jakiej stawki VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy zmiana prawa użytkowania wieczystego w prawo własności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawi VAT w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 tej ustawy - są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy wskazać, że zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Takim przepisem szczególnym jest art. 235 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Powyższe oznacza, że budynki lub budowle wzniesione przez wieczystego użytkownika na gruncie obciążonym prawem wieczystego użytkowania oraz budynki i inne urządzenia, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z uwagi na fakt, iż budynki lub budowle posadowione na gruncie stanowiącym przedmiot dostawy (niezależnie od tego czy zostały wzniesione w trakcie wieczystego użytkowania, czy też wieczysty użytkownik nabył je przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste) są własnością użytkownika wieczystego, na rzecz którego dokonywana jest sprzedaż gruntu, przedmiotem dostawy będzie w istocie jedynie grunt. Przedmiotowa transakcja obejmuje zatem jedynie sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej.

W myśl przepisu art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i 3. Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej wygasa z mocy prawa uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego (art. 32 ust. 2 ustawy).

Zatem – w oparciu o art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami - sprzedaż gruntu objętego prawem użytkowania wieczystego, należy traktować jako dostawę towarów, gdyż - jak wskazano wyżej - grunty są towarami w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Treść wniosku wskazuje, że nieruchomość gruntowa, będąca własnością jednostki samorządu terytorialnego (Gminy), oddana w użytkowanie wieczyste przed dniem 1 maja 2004 r., została zbyta na rzecz jej użytkownika wieczystego na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że zbycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej, dokonywane na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż grunty – zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – są towarami w rozumieniu przepisów tej ustawy.

W myśl postanowień art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast na podstawie art. 43 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że grunt będący przedmiotem dostawy przeznaczony jest na przemysł, a ponadto jest terenem zabudowanym, gdyż posadowione są na nim obiekty kubaturowe, stanowiące własność użytkownika wieczystego.

Reasumując, sprzedaż gruntu stanowiącego własność Gminy na rzecz jej użytkownika wieczystego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponieważ przedmiotowy grunt jest zabudowany (zatem nie jest gruntem innym niż budowlany lub przeznaczony pod zabudowę) do powyższej transakcji należy zastosować stawkę podatku w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.