ILPP1/443-189/07-2/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2007 r. (data wpływu 3 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 7% stawki podatku VAT dla dostawy mieszkania wraz z miejscem postojowym - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 3 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 7% stawki podatku VAT dla dostawy mieszkania wraz z miejscem postojowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach działalności deweloperskiej przygotowuje do realizacji inwestycję polegającą na budowie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego z usługami na parterze i garażem podziemnym. Nabywcy lokali mieszkalnych będą mogli nabyć wraz z mieszkaniem miejsce postojowe. Miejsce postojowe nie stanowi samodzielnego lokalu użytkowego, ponieważ nie jest wydzielone ścianami w obrębie budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy miejsce postojowe może być uznane za obiekt budownictwa mieszkaniowego lub jego część oraz czy można przy jego sprzedaży zastosować stawkę 7%...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli miejsca postojowe są sprzedawane łącznie z mieszkaniami, tj. są przypisane do konkretnego lokalu mieszkalnego, co do którego znajduje zastosowanie stawka 7%, istnieją argumenty, aby ich sprzedaż opodatkować również 7% stawką VAT.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdza się, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl natomiast art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się obniżoną do 7% stawkę podatku w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. W art. 2 pkt 12 cytowanej ustawy, ustawodawca zdefiniował pojęcie „obiekty budownictwa mieszkaniowego”, jako budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych:

* 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne,

* 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe,

* ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże fakt zaklasyfikowania budynku pod symbolem 111, 112, 113 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, nie stanowi jednoznacznej przesłanki do zastosowania 7% stawki VAT przy jego sprzedaży. Zgodnie bowiem z cyt. powyżej art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b, stawką 7% nie są objęte lokale użytkowe.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze, nie precyzują terminu „lokal mieszkalny”. W związku z tym, należy posiłkować się definicją lokalu mieszkalnego zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), która stanowi, że samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mieszkalnego przynależeć mogą, jako jego części składowe, pomieszczenia choćby nawet bezpośrednio do niego nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż (art. 2 ust. 4 ww. ustawy). W tym miejscu należy .podkreślić, iż na gruncie ww ustawy o własności lokali ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* pojęciem „pomieszczenie pomocnicze” - pomieszczenie, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych (w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych „pomieszczeń” z „izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi”, który polega na wykorzystaniu całej tej „przestrzeni” bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi) - art. 2 ust. 2,

* pojęciem „pomieszczenie przynależne”, które w sensie funkcjonalnym nie zawsze jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz ma służyć zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego – art. 2 ust. 4.

Zgodnie z przywołanym, wyżej art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, preferencyjna stawka 7% nie może być stosowana do lokali użytkowych. Termin „lokal użytkowy” nie został zdefiniowany na gruncie przepisów prawa podatkowego. Stosowną definicję zawiera rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 ze zm.), gdzie w § 3 pkt 12-14 czytamy, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, niebędących mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Zatem, z obniżonej stawki VAT 7%, o której mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, można skorzystać wyłącznie przy sprzedaży obiektów budownictwa mieszkaniowego czyli lokali mieszkalnych przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych zamieszkujących w nich osób. Preferencyjna stawka 7 % nie ma zastosowania w przypadku lokali użytkowych.

Sprzedawane wraz z lokalami mieszkalnymi miejsca parkingowe w garażu podziemnym, jako część pomieszczenia o charakterze użytkowym, nie służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych w ścisłym tego słowa znaczeniu i w związku z tym nie są objęte uregulowaniami przepisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych miejsc postojowych, zgodnie z art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Podatnika w złożonym wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.