IP-PP2-443-367/07-2/SAP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21.09.2007 r. (data wpływu 01.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku do sprzedaży garaży - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 01.10.2007 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku do sprzedaży garaży.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka realizuje inwestycje polegającą na budowie 2 budynków mieszkalnych z garażami podziemnymi oraz towarzyszącą im infrastrukturą. Stosownie do treści zawartych umów przedwstępnych Spółka zobowiązuje się zawrzeć z kupującymi dwie umowy: jedną przenoszącą odpłatnie na kupującego prawo odrębnej własności lokalu wraz z prawami związanymi i udziałem w prawie użytkowania wieczystego działki drogowej oraz drugą przenoszącą na kupującego udział w prawie własności pomieszczenia garażowego stanowiącego odrębny lokal garażowy. W umowie przedwstępnej strony określiły w sposób odrębny cenę sprzedaży lokalu oraz cenę garażu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowe będzie zastosowanie preferencyjnej stawki podatku w wysokości 7% do sprzedaży garaży w realizowanej przez podatnika inwestycji...

Zdaniem wnioskodawcy zastosowanie preferencyjnej stawki podatku w wysokości 7% do sprzedaży garaży w realizowanej przez podatnika inwestycji jest uzasadnione.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.) w okresie od dnia przystąpienia Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę podatku w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

W myśl art. 2 pkt 12 w/w ustawy przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 – Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 – Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 – Budynki zbiorowego zamieszkania – wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Przywołana Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych doprecyzowuje, iż budynkami mieszkalnymi są obiekty budowlane, w których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkaniowych. Część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytku (np. wózkarnie, suszarnie) .

Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.) jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż (art. 2 ust. 4 w/w ustawy).

Konfrontacja treści dwóch powyższych artykułów prowadzi do wniosku, że ustawodawca dokonał wyraźnego rozróżnienia pomiędzy pojęciem samodzielnego lokalu mieszkalnego, a pojęciem części składowej tego lokalu. Jedynie pierwsza grupa pomieszczeń, tj. lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniami pomocniczymi, służy bezpośrednio zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Natomiast pomieszczenia zdefiniowane przez ustawodawcę jako przynależne stanowią wprawdzie w sensie prawnym część lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym służą zaspokajaniu innych potrzeb niż mieszkaniowe.

Zgodnie z przepisem art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku w wysokości 7% nie ma zastosowania w przypadku obiektów użytkowych. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) określa lokal użytkowy jako jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym (§ 3 pkt 14 w/w rozporządzenia). Przez pomieszczenia techniczne rozumie się pomieszczenia przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, zaś pomieszczenie gospodarcze to pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynków, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału i odpadów stałych (§ 3 pkt 12 i 13 w/w rozporządzenia).

Mając na uwadze powyżej przytoczone definicje lokalu użytkowego, pomieszczenia technicznego i gospodarczego, zauważyć należy, że garaż jest lokalem użytkowym, a zatem podlega wyłączeniu z opodatkowania preferencyjną stawką podatku od towarów i usług wynikającą z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny należy również stwierdzić, iż przedmiotowy garaż, będący przedmiotem sprzedaży, nie stanowi części składowej sprzedawanego lokalu (nie jest pomieszczeniem przynależnym), lecz stanowi odrębną nieruchomość. Świadczy o tym fakt ustalenia osobnej ceny za sprzedaż garażu oraz fakt zawarcia odrębnej umowy przenoszącej jego własność. Powyższe oznacza, iż przedmiotowe garaże stanowią odrębne nieruchomości, które mogą być przedmiotem obrotu handlowego niezależnie od lokalu mieszkalnego. W związku z powyższym należy uznać, iż wskazana przez Spółkę we wniosku linia orzecznicza organów podatkowych, sądów administracyjnych oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości dotyczy odmiennych stanów faktycznych i nie może być brana pod uwagę w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.