IBPP1/443-89/07/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2007r. (data wpływu 14 sierpnia 2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek budowlanych – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 14 sierpnia 2007r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna uprawia grunty orne należące do VI klasy bonitacji gleb. Są to gleby nieurodzajne. Z areału tego Spółdzielnia postanowiła wydzielić około 3 ha ziemi dzieląc na 13 działek budowlanych z planem ich sprzedaży. Wydzielenie tych działek nastąpiło w maju 2007r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży działek pod zabudowę domów jednorodzinnych należy zapłacić 22% podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż majątku osobistego Spółdzielni nie może być opodatkowana 22% podatkiem VAT. Grunty zostały nabyte nie w celu sprzedaży lecz w celu prowadzenia produkcji rolnej. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego spółdzielców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, który nie został nabyty w celu odsprzedaży a spożytkowany na cele własne spółdzielców. Wnioskodawca podtrzymuje swe stanowisko w oparciu o orzeczenie WSA w Warszawie z dnia 18.01.2006r. sygn. akt III SA/Wa 3885/06 oraz wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 20.10.2006r. sygn. akt I SA/Wr 830/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Za towary natomiast uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług, przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, dostawy terenów przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną zamierza dokonać Wnioskodawca, który wpisany jest do Krajowego Rejestru Sądowego. Podmiot, zgodnie z art. 11 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982r. Prawo spółdzielcze (t.j. Dz. U. z 2003r. Nr 188, poz. 1848 ze zm.), z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego, nabył osobowość prawną. Podmiotowość osoby prawnej określona jest odmiennie od podmiotowości osoby fizycznej już w artykule 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który mówi, że Kodeks niniejszy reguluje stosunki cywilnoprawne między osobami fizycznymi i osobami prawnymi. Przepisy dotyczące osób fizycznych ujęte są w Księdze pierwszej Część ogólna Tytuł II OSOBY Dział I Osoby fizyczne, zaś osób prawnych w Dziale II Osoby prawne. Z regulacji tych wynika jednoznacznie, iż wszelkich przymiotów należących do osób fizycznych nie można przypisywać osobom prawnym.

Z tego też względu nie można się zgodzić z argumentem Wnioskodawcy, iż grunty, których dostawy zamierza dokonać Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna stanowią jej majątek osobisty.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie rolniczej spółdzielni produkcyjnej podlegającej regulacji wyżej cytowanej ustawy Prawo spółdzielcze. Zgodnie z art. 3 tej ustawy, majątek spółdzielni jest prywatną własnością jej członków, zatem ma charakter prywatnej własności grupowej. Nie przysługuje ona jednakże poszczególnym członkom spółdzielni, lecz spółdzielni jako osobie prawnej. Przedmiotem własności spółdzielni są wszelkie dobra majątkowe (dobra produkcyjne i wytwory produkcji, dobra nieprodukcyjne, ziemia itp.), a także dobra niemajątkowe (licencje, patenty, wynalazki itp.).

W rolniczych spółdzielniach produkcyjnych typowymi wkładami są wkłady gruntowe i pieniężne (art. 141-154 ustawy Prawo spółdzielcze). Zatem wkłady w tych spółdzielniach, w których istnieje obowiązek ich wnoszenia, stanowią podstawowy element majątku spółdzielni.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż z areału rolnego stanowiącego majątek Spółdzielni, nabytego uprzednio na cele prowadzenia działalności rolniczej, wydzielono 13 działek budowlanych, które Wnioskodawca zamierza sprzedać, a uzyskane środki wykorzysta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (rolniczej). Zatem co do zasady, odpłatna dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jeżeli jest on w posiadaniu i stanowi majątek podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż sprzedaż 13 działek budowlanych wydzielonych z gruntów rolnych stanowiących majątek Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zauważyć, iż wydanie wskazanych we wniosku wyroków WSA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2006r. sygn. akt III SA/Wa 3885/06 oraz WSA we Wrocławiu z dnia 20 października 2006r. sygn. akt I SA/Wr 830/06, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie zawarte w niniejszej interpretacji, bowiem wyroki te wiążą jedynie w konkretnym stanie faktycznym w danych sprawach, które były przedmiotem rozstrzygania. Należy wskazać, iż z uzasadnień obu wyroków wynika, że sprawy nimi rozstrzygane dotyczyły majątku osób fizycznych, nie zaś osoby prawnej, którą jest Wnioskodawca.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.