IS.II/2-4430/437/05
Decyzja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego
z dnia 10 marca 2006
Artykuły przypisane do interpretacji
Pytanie podatnika:
Czy podlegają opodatkowaniu VAT-em sprzedawane przez Gminę nieruchomości dla których brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a które są wykazane w ewidencji gruntów jako użytki rolne?
Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), z urzędu zmienia postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mielcu z 14.12.2005 r., znak: US.VI-/443-69/05, w ten sposób, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z 21.11.2005 r. uznaje za prawidłowe, o ile informacje zawarte w ewidencji gruntów, a także pozostałe dokumenty oraz okoliczności faktyczne, przesądzają o przeznaczeniu gruntu, innym niż pod zabudowę.
Wnioskiem z 21.11.2005 r., nr: RŚG.72241/10/05, Gmina zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mielcu o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, poprzez wyjaśnienie cyt. "czy podlegają opodatkowaniu VAT-em sprzedawane przez Gminę nieruchomości dla których brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a które są wykazane w ewidencji gruntów jako użytki rolne". Dodatkowo wnioskodawca wskazał, iż na podstawie art. 61 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu przestrzennym, istnieje możliwość zabudowy tych nieruchomości.
Zdaniem Podatnika, z uwagi na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o przeznaczeniu terenu decyduje treść wpisu do ewidencji gruntów i budynków. Ponieważ w ewidencji tej grunty figurują jako użytki rolne, stąd też Gmina wyraziła pogląd, iż ich dostawa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Postanowieniem z 14.12.2005 r., znak: US.VI-/443-69/05, działając na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Miel-cu uznał zaprezentowane przez Stronę stanowisko za prawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia, organ podatkowy, opierając się na treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdził, że dostawa gruntów dokonywana przez Gminę będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku. Argumentując swe stanowisko, organ podatkowy I instancji wskazał, że grunty należące do Podatnika, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów są użytkami rolnymi i brak jest dla nich obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Rozstrzygnięcie to nie zostało zaskarżone, a w sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.
Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie zważył, co następuje:
W myśl postanowień art. 14a § 1 ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika (...) ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie natomiast z art. 14a § 2 ww. ustawy - podatnik zobowiązany jest do przedstawienia we wniosku wyczerpująco stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.
W niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji było ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwalniającego od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
O przeznaczeniu gruntu pod zabudowę, decydują władze gminne, czyniąc to w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), do zadań własnych gminy należy "kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (...)".
W sytuacji, w której brak jest takiego planu, dla potrzeb określenia przeznaczenia gruntu i dokonania właściwego wyboru zasad opodatkowania jego dostawy, nie wystarczy, oderwana od pozostałych czynników analiza zapisów w ewidencji gruntów i budynków, prowadzonej na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29.03.2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454). Jak bowiem wskazuje sam Wnioskodawca, mimo oznaczenia w ewidencji gruntów przedmiotowych działek jako "użytki rolne", istnieje możliwość zabudowy tych terenów. A zatem konieczne jest odniesienie się do innych, dodatkowych dokumentów, przy równoczesnym uwzględnieniu wszelkich pozostałych okoliczności faktycznych, istotnych z punktu widzenia analizowanego problemu.
Z uzasadnienia wniosku o udzielenie interpretacji wynika jedynie, iż dla sprzedawanych przez Gminę nieruchomości, figurujących w ewidencji gruntów jako użytki rolne, brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania, jednakże, na podstawie art. 61 ustawy o planowaniu przestrzennym, istnieje możliwość ich zabudowy. W swoim zapytaniu, Strona, wbrew wymogom zawartym w art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej, lakonicznie przedstawiła stan faktyczny w sprawie, sygnalizując jedynie istnienie pewnej istotnej dla jednoznacznego rozstrzygnięcia sprawy okoliczności.
Organ I instancji całkowicie pomijając znaczenie tej okoliczności, opierając się jedynie na fakcie braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz istnieniu dokumentu w postaci ewidencji gruntów, dla dostawy gruntów, o której mowa we wniosku, bezwarunkowo uznał za uzasadnione zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z regulacją art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy w drodze decyzji z urzędu zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 tej ustawy, jeżeli rażąco narusza ono prawo. Mając na uwadze, że postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mielcu z 14.12.2005 r., znak: US.VI-/443-69/05 - rażąco narusza art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, tut. organ rozstrzygnął jak w sentencji decyzji.
