IBPP3/443-700/10/PK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2010r. (data wpływu 20 września 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz określenia dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 20 września 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz określenia dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem wycieraczek i systemów chłodzenia silnika, które dostarcza na rzecz światowych producentów samochodów. Spółka produkuje także lampy tylne, przednie i przeciwmgielne oraz zajmuje się montażem modułów czołowych i chłodzących dla przemysłu samochodowego. Produkty Spółki są sprzedawane do wielu krajów świata, zarówno w Europie jak i poza nią. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, jest też zarejestrowana na VAT w Niemczech i ma przyznany tam numer VAT.

Jednym z typów dokonywanych przez Spółkę transakcji jest sprzedaż towarów do odbiorcy spoza Unii Europejskiej z dokonaniem odprawy eksportowej w Niemczech. W ramach tej transakcji towary są transportowane do Niemiec, gdzie otwierana jest procedura celna i dokonywana jest odprawa eksportowa. Następnie towary drogą morską lub lotniczą transportowane są do kraju przeznaczenia.

W celu dokonania transportu, angażowana jest firma spedycyjna, która wystawia list przewozowy (CMR) dokumentujący dokonanie transportu na całej trasie pomiędzy Polską a finalnym krajem przeznaczenia (poza UE). Oprócz CMR Wnioskodawca dysponuje również innymi dokumentami potwierdzającymi fakt dokonania dostawy - kopią faktury sprzedaży, na której znajduje się specyfikacja ładunku, korespondencją z przewoźnikiem wskazującą na przyjętą trasę transportu i kraj odprawy celnej (Niemcy), wyciągami z konta bankowego, z których wynika, że nabywca zapłacił za towar (a więc musiał go otrzymać), itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku z transakcją przedstawioną w stanie faktycznym, Spółka powinna rozpoznać w Polsce wewnątrzwspólnotową dostawę w formie przemieszczenia towarów do Niemiec, w rozumieniu przepisów o VAT...

Czy w związku z przedmiotową transakcją, Spółka rozpoznając wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ma prawo do zastosowania stawki 0% na podstawie opisanych w stanie faktycznym dokumentów...

Zdaniem Wnioskodawcy, realizowaną transakcję sprzedaży towarów do USA podzielić można na dwa etapy. Pierwszym etapem jest przemieszczenie towarów z Polski do Niemiec, gdzie dokonywana jest odprawa celna, drugim etapem jest natomiast wywóz towarów poza Wspólnotę Europejską z Niemiec - państwa rozpoczęcia procedury celnej - do kraju ostatecznego przeznaczenia (poza UE).

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, przemieszczenie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium Polski na terytorium innego państwa UE, uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jeżeli przemieszczane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Tak jest w niniejszym przypadku: towary przemieszczane do Niemiec służą, działalności gospodarczej Wnioskodawcy (są przedmiotem sprzedaży i wywożone są w ramach tej sprzedaży). Tym samym właściwe w opisanym stanie faktycznym jest rozpoznanie przez Wnioskodawcę wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów do Niemiec.

Wprawdzie zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT przemieszczenia towarów nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary maja, być przedmiotem eksportu, ale pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju (Polski). Z przepisu wynika a contrario, że jeśli podatnik nie posiada dokumentu potwierdzającego rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju (Polski) - przemieszczenie stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Biorąc pod uwagę fakt, że Spółka dokonuje przemieszczenia z Polski do Niemiec towarów, których przeznaczeniem jest eksport, jednocześnie nie posiada dokumentu potwierdzającego rozpoczęcie procedury wywozu w Polsce, w ocenie Wnioskodawcy przedmiotowa transakcja powinna zostać rozpoznana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Potwierdzeniem tego stanowiska jest szereg interpretacji indywidualnych w podobnych sprawach. Przykładowo, w interpretacji z 17 marca 2010r. (sygn. IPPP3/443-31/10-2/KC), Dyrektor Izby Skarbowej (dalej: Dyrektor IS) w Warszawie uznał, że "przemieszczenie z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego towarów, które mają być przedmiotem eksportu przez tego podatnika w sytuacji gdy wywóz jest potwierdzany przez urząd celny na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego, tylko wówczas jest uznawany za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium Polski. Zatem w przypadku braku powyższego dokumentu celnego, przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów". Dyrektor IS w Katowicach wyraził analogiczny pogląd, stwierdzając, że "transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę nie można uznać za eksport towarów dokonany z terytorium Polski lecz za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Przemieszczenie należącego do spółki towaru z terytorium Polski na terytorium Austrii, celem jego eksportu do Korei, stanowić będzie w Polsce wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zaś w Austrii wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów" (Interpretacja indywidualna z 24 listopada 2008r., sygn. IBPP3/443-642/08/PK). Identyczne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 18 marca 2009r. (sygn. ILPP2/443/W-24/09-2/SJ).

W odniesieniu do prawa do stosowania stawki 0%, Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT zdefiniowano dwa warunki uprawniające do zastosowania stawki preferencyjnej:

Nabywca towarów musi posiadać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, i numer ten zostanie podany na fakturze;

Dostawca musi posiadać odpowiednia, dokumentację potwierdzającą dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy.

Z uwagi na fakt, ze Spółka posiada numer VAT nadany przez niemieckie organy skarbowe, warunek nr 1 jest spełniony. W przypadku przemieszczania, podmiot przemieszczający jest bowiem równocześnie "dostawcą," (pod numerem VAT z kraju, z którego następuje przemieszczenia), jak i "nabywcą" (pod numerem VAT z kraju, do którego następuje przemieszczenie). Tym samym Spółka przemieszczając towar do Niemiec w celu dokonania eksportu, powinna wystawia fakturę (niemającą charakteru handlowego, dokumentująca, jedynie przemieszczenie dla celów VAT), na której jako sprzedawca będzie figurowała Spółka z polskim numerem VAT, a jako nabywca Spółka z niemieckim numerem VAT.

Drugim warunkiem zastosowania stawki 0% jest odpowiednia dokumentacja. Dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT są: dokumenty przewozowe, kopia faktury i specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Jednocześnie, w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT wskazano, że dopuszczalnym sposobem udokumentowania dostarczenia towarów do nabywcy jest okazanie również innych dokumentów wskazujących, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotową, jeżeli dokumenty "podstawowe" wymieniono w art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczania towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca dysponuje zarówno fakturą (na której zawarta jest tez specyfikacja ładunku), jak i dokumentem przewozowym (CMR). Dokument przewozowy dotyczy jednak całej trasy transportu, a więc z Polski przez Niemcy do kraju ostatecznego przeznaczenia poza UE, można więc mieć wątpliwości, czy potwierdza on jednoznacznie dostarczenie towarów do Niemiec. Dlatego Wnioskodawca gromadzi też inne dokumenty, takie jak korespondencja z przewoźnikiem wskazująca na przyjęta trasę transportu i kraj odprawy celnej (Niemcy) i wyciągi z konta bankowego, z których wynika, że nabywca ostateczny zapłacił za towar (a więc musiał go otrzymać: po przeprowadzeniu odprawy w Niemczech).

Zdaniem Wnioskodawcy taki zestaw dokumentów uprawnia go do zastosowania stawki 0% VAT. Ustawodawca bowiem w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT wskazuje na otwarty katalog dokumentów potwierdzających fakt dokonania wewnatrzwspólnotowej dostawy na rzecz nabywcy, stwierdzając, że dokumentami tymi mogą być w szczególności; korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu, dokument potwierdzający zapłatę za towar, czy też dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ze względu na fakt, że Spółka posiada właściwy i ważny numer identyfikacji podatkowej dla celów VAT w Niemczech i ma odpowiednie dokumenty poświadczające, że towary opuściły Polskę, zostały przewiezione do Niemiec i stamtąd wyeksportowane poza UE, ma prawo do stawki 0% VAT. Zgromadzone dokumenty wystarczająco potwierdzają dokonanie wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów w formie przemieszczenia z Polski do Niemiec i dają prawo do opodatkowania tej dostawy stawką 0% VAT, o potwierdzanie czego w drodze pisemnej interpretacji Spółka wnosi niniejszym wnioskiem.

Wnioskodawca uważa, że fakt, iż CMR dotyczy całej trasy transportu (do ostatecznego odbiorcy poza UE) nie przekreśla prawa do stawki 0%. Potwierdzają to również sądy administracyjne. Przykładowo, Wojewódzki Sad Administracyjny (dalej: WSA) w Gdańsku szczegółowo odniósł się do wymogów dokumentacyjnych związanych z prawem do stosowania stawki 0% w wyroku z 24 czerwca 2010r. (sygn. I SA/Gd 310/10), wskazując że „nie można się zgodzić ze stanowiskiem, że braki formalne wskazanych dokumentów, brak któregokolwiek z nich lub brak odpowiedniej informacji, która powinna wynikać z danego dokumentu, powinna oznaczać, że podatnik nie dysponuje wymienionymi w art. 42 ust. 3 dowodami, a więc nie ma prawa do zastosowania stawki 0%. Stosowanie stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą, od której wyjątkiem jest stosowanie sławki krajowej. Oznacza to, że wykładnia przepisów dotyczących warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być rozszerzająca a nie zawężająca. Wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinny być więc rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0%. Dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy VAT mają łącznie potwierdzić określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają zawierać jednoznaczną informację, której wymaga wskazany przepis. Ponieważ dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, podatnik (dostawca) nie musi posiadać wszystkich typów dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3. Wystarczy, że dwa z nich potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego, a niekiedy nawet jeden (...)”.

Również WSA w Warszawie w wyroku z 27 września 2007r., (sygn. III SA/Wa 1210/07) potwierdził fakt, iż „jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mleć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42. ust. 1 i ustawy o VAT, w celu skorzystania ze stawki 0°/o VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów”. WSA w Bydgoszczy nawiązał natomiast do przepisów wspólnotowych: „Wskazane przepisy krajowe należy interpretować zgodnie z przepisami wspólnotowymi, w tym zasadą neutralności i proporcjonalności. W świetle regulacji wspólnotowych nie byłaby dopuszczalna interpretacja, wedle której podatnik nie może zastosować stawki 0% w sytuacji, gdy nie jest w stanie zgromadzić jednego z dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, w tym przypadku dokumentu przewozowego, pomimo że dana transakcja obiektywnie stanowi dostawę wewnątrzwspólnotową. Jeżeli bowiem podatnik jest w stanie za pomocą dokumentów określonych w art. 42 ust. 11 wykazać, iż towar został dostarczony do kontrahenta z innego państwa Unii Europejskiej, wówczas prawo do zastosowania stawki 0% nie powinno być kwestionowane”. (Wyrok WSA w Bydgoszczy z 20 stycznia 2010r., sygn. I SA/Bd 926/09).

Mając na uwadze powyższą argumentację, popartą interpretacjami indywidualnymi Ministra Finansów oraz przywołanymi orzeczeniami sądów administracyjnych, Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska w drodze pisemnej interpretacji Indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

eksport towarów,

import towarów,

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

podatkiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane (zmiana Dz. U. nr 3 poz. 1 art. 149 obow. od 01.03.2009 r.), które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika – art. 13 ust. 3 ustawy.

Zatem ww. przepis rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez podatnika czynnościom opodatkowanym.

Przy czym należy zaznaczyć, iż przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

I tak, art. 13 ust. 4 ustawy stanowi, iż przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz;

przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju;

towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie transportu pasażerskiego wykonywanego na terytorium Wspólnoty z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika na pokładach tych pojazdów;

towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzany przez urząd celny określony w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

towary mają być przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika, jeżeli przemieszczenie towarów następuje na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, do którego dokonywana jest ta wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;

na towarach mają zostać wykonane usługi na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju;

towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, w celu świadczenia usług przez tego podatnika;

towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła;

przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym lub energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym.

Na mocy art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (…).

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w przemieszczeniu towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwa członkowskiego zakończenia transportu lub wysyłki.

Warto tutaj zauważyć, że stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Gdzie przez sprzedaż rozumie się o odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Mając na uwadze, że przemieszczenie towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa, jak to wskazano powyżej, stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę, a tym samym na gruncie przepisów o VAT stanowi sprzedaż która winna być udokumentowana fakturą VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 cyt. ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

kopia faktury,

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,

dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,

dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,

dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 i art. 42 ust. 14 ustawy).

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3, mają "łącznie" potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

W art. 42 ust. 11 jak już wcześniej wskazano przewidziano dowody uzupełniające. Z przepisu tego wynika, że jeśli dokumenty obowiązkowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Wymienione w ust. 11 art. 42 dokumenty mają charakter subsydiarny i nie mogą same w sobie stanowić dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dokumentami takimi są bowiem tylko dokumenty wymienione w ust. 3 ww. artykułu, które łącznie potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (por. wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2009r sygn. akt I FSK 1301/08).

Zatem mając na uwadze powołane przepisy, należy stwierdzić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, których to jedynie łączne posiadanie uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% dla wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów. Natomiast dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 mają jedynie charakter uzupełniający do ww. dokumentów a nie zastępczy. Należy bowiem zauważyć, że przepis art. 42 ust. 11 dopuszcza posiłkowanie się dokumentami tam wymienionymi „w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia” a nie w przypadku braku dokumentów, o których mowa w ust. 3-5.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

list przewozowy (CMR) dokumentujący dokonanie transportu na całej trasie pomiędzy Polską a finalnym krajem przeznaczenia (poza UE),

kopią faktury sprzedaży, na której znajduje się specyfikacja ładunku,

korespondencja z przewoźnikiem wskazująca na przyjętą trasę transportu i kraj odprawy celnej (Niemcy),

wyciągami z konta bankowego, z których wynika, że nabywca zapłacił za towar.

Przenosząc powyżej przedstawiony stan faktyczny na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należy uznać posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty wskazane we wniosku za dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powoływanych we wniosku orzeczeń sądowych oraz wydanych interpretacji stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.