IPPP2/443-996/11-2/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18.08.2011 r. (data wpływu 22.08.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki niezabudowanej z przeznaczeniem pod zabudowę - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 22.08.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki niezabudowanej z przeznaczeniem pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 7 listopada 2002 roku Wnioskodawca kupił od Agencji działkę koło K. w miejscowości B. (gmina Z.) nr ….. o powierzchni 74 ary, z myślą o wybudowaniu domu w dalszej przyszłości, ewentualnie na zabezpieczenie dla siebie na wypadek utraty zdrowia lub pracy. Okolica działki była bardzo spokojna i dużym atutem była bliskość K. - miejsce wymarzone.

Dnia 18 listopada 2005 roku gmina Z. uchwaliła nowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym część działki (około 18 arów) zostało ujęte jako teren U - zabudowa usługowa, część (około 8 arów) jako ZO - tereny zieleni nieuporządkowanej, a reszta rolna jako rezerwa pod budowę północnej obwodnicy K. i tą rezerwą do tej pory jest objęta, co stanowi dla Wnioskodawcy ogromny problem - z jednej strony hałas, a z drugiej niemożność zagospodarowania działki.

Od samego początku dwie osoby użytkowały na działce dwie parcele - była to pozostałość po Agencji. W 2009 roku Wnioskodawca postanowił, iż chciałby sam ją użytkować, zrobić dla siebie warzywniak, miejsce wypoczynku, korzystać z drzew owocowych, dlatego też skontaktował się z tymi dwiema osobami w kwietniu 2009 roku i oznajmił swoje zamiary, ale ze względu na to, iż mieli oni posadzone swoje warzywa i kwiaty, to Wnioskodawca podpisał z nimi 2 umowy dzierżawy na kwoty po 100zł/miesięcznie od dnia 2 maja 2009 roku do dnia 30 września 2009 roku (okres 5 miesięcy), aby mogli zebrać wcześniej zasadzone plony. Po 30 września 2009 roku zaprzestali użytkowania działki.

Na przedmiotowym gruncie nie była i nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży działki Wnioskodawca będzie płacił podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy: nie będzie on musiał doliczać podatku od towarów i usług ( art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) przy sprzedaży działki, gdyż od zakupu działki minęło już 9 lat, a należała do jego majątku osobistego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz.1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…), zaś przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - jak stanowi ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył przedmiotową działkę od Agencji z zamiarem wybudowania na niej domu, ewentualnie w celu zabezpieczenia przyszłości na wypadek utraty zdrowia lub pracy. Na przedmiotowym gruncie nie była i nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Od samego początku dwie osoby użytkowały na działce dwie parcele (to pozostałość po Agencji), które obsadzone były warzywami i kwiatami. W 2009 roku Wnioskodawca postanowił, iż chciałby sam użytkować działkę, zrobić dla siebie warzywniak, miejsce wypoczynku, korzystać z drzew owocowych i dlatego też podpisał z tymi osobami 2 umowy dzierżawy od dnia 2 maja 2009 roku do dnia 30 września 2009 roku na kwoty po 100zł/miesięcznie, aby mogli zebrać wcześniej zasadzone plony. Po 30 września 2009 roku zaprzestali użytkowania działki.

Odnosząc się do przedstawionego wyżej zdarzenia przyszłego należy odwołać się do regulacji wynikających z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Wobec powyższego oddanie w ramach umowy dzierżawy innemu podmiotowi nieruchomości czy gruntu skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Wnioskodawcy.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż dzierżawa działki oraz planowana transakcja sprzedaży ww. nieruchomości gruntowej mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. W konsekwencji dzierżawa gruntu stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie można zatem stwierdzić, iż opisane działania w postaci nabycia, okresowego dzierżawienia i planowanej sprzedaży podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym. Wnioskodawca wprawdzie zakładał, że na zakupionej działce wybuduje własny dom, ale do dnia złożenia wniosku nie poczynił żadnych działań wskazujących na realizację tego zamierzenia. Dodatkowo, uzyskiwał należności z tytułu dzierżawy tego gruntu. W kontekście przedstawionych okoliczności sprawy wskazać należy, iż planowane przez Wnioskodawcę czynności wyczerpują znamiona działalności gospodarczej i nie mogą zostać uznane za sprzedaż majątku osobistego (pozostającą poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług). Czynność dostawy przedmiotowego gruntu będzie zatem podlegała uregulowaniom ustawy o podatku VAT, będzie czynnością opodatkowaną tym podatkiem.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%. Zgodnie z art. 146a cyt. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W stosunku do gruntów niezabudowanych ustawodawca wskazał jeden przypadek, w którym można zastosować zwolnienie od podatku. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Intencją ustawodawcy jest więc opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy), jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o podatku VAT nie wskazał na postawie jakich kryteriów powinno się daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie. W związku z tym, ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z wszelkich aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie. Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, należy posłużyć się decyzją o warunkach zabudowy lub inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją, sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza sprzedać grunt niezabudowany (74 ary), który według planu zagospodarowania przestrzennego w części (około 18 arów) został ujęty jako teren U – pod zabudowę usługową, w części (około 8 arów) jako ZO - tereny zieleni nieuporządkowanej, a reszta rolna jako rezerwa pod budowę północnej obwodnicy K. i tą rezerwą do tej pory jest objęta.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), droga stanowi budowlę. Ponadto – jak wskazano – przedmiotowa działka w części znajduje się na obszarze obejmującym możliwość zabudowy, oznacza to, że jest ona gruntem częściowo przeznaczonym pod zabudowę (w tym również drogą).

Mając na względzie przedstawiony we wniosku opis oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż dostawa przedmiotowej działki w części - w jakiej przeznaczona jest ona pod zabudowę usługową i budowę obwodnicy, nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i powinna być opodatkowana 23% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy o VAT. Natomiast dostawa przedmiotowej działki w części - w jakiej stanowi teren zieleni nieuporządkowanej (8 arów) powinna korzystać ze zwolnienia z podatku VAT z uwagi na fakt, iż mieści się w dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT - jest terenem niezabudowanym i innym niż teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy, iż zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 9 do sprzedaży całego przedmiotowego gruntu nie będzie musiał doliczać podatku VAT należy uznać za nieprawidłowe.

Organ podatkowy informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, którego dotyczy pytanie oznaczone we wniosku nr 2, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.