ILPP1/443-561/11-4/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2011 r. (data wpływu 31 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług kształcenia zawodowego – jest:

prawidłowe w części dotyczącej usług kursów i szkolenia specjalizacyjnego dla pielęgniarek i położnych,

nieprawidłowe w części dotyczącej usług kursów kwalifikacyjnych dla innych pracowników zatrudnionych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej.

Uzasadnienie

W dniu 24 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług kształcenia zawodowego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest państwową jednostką budżetową wyodrębnioną organizacyjnie podległą bezpośrednio Wojewodzie. Wśród zadań określonych w Statucie nadanym przez Wojewodę Wnioskodawca realizuje zadania związane z edukacją kadr medycznych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca organizuje m. in:

szkolenia specjalizacyjne, kursy kwalifikacyjne, kursy specjalistyczne, kursy dokształcające na podstawie art. 10c ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1217 ze zm.). Wnioskujący jest każdorazowo rejestrowany na podstawie art. 10d. ww. ustawy oraz art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. Nr 155, poz. 1095 ze zm.),

kursy kwalifikacyjne na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 marca 1999 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych stanowiskach pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 30, poz. 300 ze zm.). Na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia, Departament Nauki i Szkolnictwa Wyższego informuje o zakresie organizacji i prowadzenia kursu kwalifikacyjnego.

W uzupełnieniu z dnia 26 maja 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

Centrum nie jest podmiotem objętym systemem oświaty;

Centrum nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkól i placówek niepublicznych;

Przedmiotowe usługi obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą i zawodem i mają na celu uzyskanie i uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych:

szkolenia specjalizacyjne (specjalizacje) mają na celu uzyskanie przez pielęgniarki i położne kwalifikacji w określonej dziedzinie pielęgniarstwa a także uzyskanie tytułu specjalisty w określonej dziedzinie pielęgniarstwa,

kursy kwalifikacyjne ukierunkowane są na uzyskanie kwalifikacji przez pielęgniarki lub położne do udzielania określonych świadczeń zdrowotnych,

kursy specjalistyczne mają na celu uzyskanie przez pielęgniarki lub położne kwalifikacji do wykonywania określonych czynności zawodowych przy udzielaniu świadczeń pielęgnacyjnych,

kursy dokształcające mają na celu pogłębianie i aktualizację wiedzy i umiejętności zawodowych pielęgniarek i położnych,

Wszystkie ww. rodzaje kształcenia prowadzone są w oparciu o program kształcenia zatwierdzany przez Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych i po uzyskaniu wpisu do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe dla pielęgniarek i położnych;

kursy kwalifikacyjne ukierunkowane na uzyskanie kwalifikacji przez innych pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej np.: pracownicy sterylizatorni, sanitariusze.

Ww. kursy prowadzone są w oparciu o przedstawioną przez Ministerstwo Zdrowia, Departament Nauki i Szkolnictwa Wyższego informacje w zakresie organizacji i prowadzenia kursu kwalifikacyjnego.

Kursy prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach:

ustawa z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (t. j. Dz. U. 2009 r. Nr 151, poz. 1217 ze zm.),

rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 197, poz. 1923),

rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie wykazu dziedzin pielęgniarstwa oraz dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być prowadzona specjalizacja i kursy kwalifikacyjne oraz ramowych programów specjalizacji dla pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 197, poz. 1922 ze zm.),

rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 marca 1999 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 30, poz. 300 ze zm.).

Centrum w zakresie świadczonych usług nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Prowadzone przez Centrum dwuletnie specjalizacje finansowane są w całości ze środków publicznych w ramach projektów finansowanych z Unii Europejskiej. Ponadto szkolenia specjalizacyjne dla pielęgniarek i położnych finansowe są ze środków uzyskanych w drodze przetargu ogłaszanego przez Ministerstwo Zdrowia (dofinansowanie waha się w granicach 95 - 100%).

W związku z powyższym zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 26 maja 2011 r.

Czy ww. i prowadzone przez Centrum kursy i szkolenia specjalizacyjne dla pielęgniarek i położnych zwolnione są od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)...

Czy ww. kursy kwalifikacyjne dla innych pracowników zatrudnionych z publicznych zakładach opieki zdrowotnej zwolnione są od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja powyższych szkoleń jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, bowiem spełnione są wymagane przepisami przesłanki zwolnienia tj.:

szkolenia stanowią kształcenie zawodowe w rozumieniu przepisów ustawy,

prowadzone są w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 26 maja 2011 r. Zainteresowany stwierdził iż:

wymienione i prowadzone przez Centrum kursy i szkolenia specjalizacyjne dla pielęgniarek i położnych zwolnione są od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

ww. kursy kwalifikacyjne dla innych pracowników zatrudnionych z publicznych zakładach opieki zdrowotnej zwolnione są od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

prawidłowe w części dotyczącej usług kursów i szkolenia specjalizacyjnego dla pielęgniarek i położnych,

nieprawidłowe w części dotyczącej usług kursów kwalifikacyjnych dla innych pracowników zatrudnionych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z kolei w świetle ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto, stosownie do treści § 13 ust. 1 pkt 20, obowiązującego do dnia 5 kwietnia 2011 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Od dnia 6 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), w którym przedmiotowe zwolnienie uregulowane jest w tożsamy sposób w § 13 ust. 1 pkt 20.

Powyższe regulacje stanowią implementacje prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347, str. 1 ze zm.), zwolnione jest m. in. kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy zaznaczyć, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Ww. akt, jako rozporządzenie, wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio (zob. art. 288 zd. drugie wersji skonsolidowanej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Traktat z Lizbony) z dnia 9 maja 2008 r. (Dz. Urz. UE. C Nr 115, str. 47)).

Oznacza to, iż z dniem 1 lipca 2006 r. przepisy tego rozporządzenia stały się częścią porządku prawnego obowiązującego na terytorium Polski, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.) (Dz. Urz. UE. L 145/1 ze zm.).

Krajowe przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „kształcenie zawodowe” i „przekwalifikowanie zawodowe”, wobec tego należy odwołać się do regulacji prawa unijnego.

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 bezpośrednio wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Analiza cytowanych regulacji prowadzi do wniosku, iż dla zastosowania zwolnienia od podatku w pierwszej kolejności istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, a następnie spełnienie dodatkowych warunków, jak np. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub też jego finansowanie w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1217 ze zm.) wskazuje, że wykonywanie zawodu pielęgniarki polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, a w szczególności świadczeń pielęgnacyjnych, zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych, rehabilitacyjnych oraz z zakresu promocji zdrowia. Z kolei wykonywanie zawodu położnej polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, a w szczególności świadczeń pielęgnacyjnych, zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych, rehabilitacyjnych oraz promocji zdrowia, w zakresie opieki nad kobietą, kobietą ciężarną, rodzącą i położnicą oraz noworodkiem (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

Obowiązek stałego aktualizowania swojej wiedzy i umiejętności zawodowych oraz prawo do doskonalenia zawodowego w różnych rodzajach kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych wynika z art. 10b ust. 1 ww. ustawy.

Ustala się następujące rodzaje kształcenia podyplomowego (art. 10c ust. 1-5 tej ustawy):

szkolenie specjalizacyjne, zwane dalej „specjalizacją”, mające na celu uzyskanie przez pielęgniarkę, położną specjalistycznych kwalifikacji w określonej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia oraz tytułu specjalisty w tej dziedzinie;

kursy kwalifikacyjne, mające na celu uzyskanie przez pielęgniarkę, położną specjalistycznych kwalifikacji do udzielania określonych świadczeń zdrowotnych wchodzących w zakres danej dziedziny pielęgniarstwa lub dziedziny mającej zastosowanie w ochronie zdrowia;

kursy specjalistyczne, mające na celu uzyskanie przez pielęgniarkę, położną kwalifikacji do wykonywania określonych czynności zawodowych przy udzielaniu świadczeń pielęgnacyjnych, zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych lub rehabilitacyjnych;

kursy dokształcające, mające na celu pogłębienie i aktualizację wiedzy i umiejętności zawodowych pielęgniarki, położnej.

W myśl art. 10d ust. 1 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej, organizatorami kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych, zwanymi dalej „organizatorami kształcenia”, mogą być:

jednostki organizacyjne uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia kształcenia podyplomowego, w szczególności: medyczne szkoły wyższe, szkoły prowadzące działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, medyczne jednostki badawczo-rozwojowe;

inne podmioty po uzyskaniu wpisu do właściwego rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe, zwanego dalej „rejestrem”.

Szczegółowe warunki i tryb odbywania kształcenia podyplomowego przez pielęgniarki i położnej reguluje rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 197, poz. 1923). Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, pielęgniarka, położna zatrudniona na podstawie umowy o pracę odbywa kształcenie podyplomowe na swój wniosek, na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę do organizatora kształcenia podyplomowego. Pielęgniarka, położna może odbywać kształcenie podyplomowe również bez skierowania, o którym mowa w ust. 1, na podstawie umowy zawartej z organizatorem kształcenia (§ 2 ust. 2).

Zgodnie z § 22 ww. rozporządzenia w sprawie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych, do kształcenia w ramach kursu kwalifikacyjnego może przystąpić pielęgniarka, położna, która:

posiada prawo wykonywania zawodu;

posiada co najmniej roczny staż pracy w zawodzie;

została dopuszczona do odbycia kursu kwalifikacyjnego przez komisję kwalifikacyjną, o której mowa w § 24.

Stosownie zaś do § 32 ust. 1 ww. rozporządzenia, do kursu specjalistycznego może przystąpić pielęgniarka, położna, która:

posiada prawo wykonywania zawodu;

posiada co najmniej trzymiesięczny staż pracy w zawodzie;

została zakwalifikowana do odbycia kursu specjalistycznego przez organizatora kształcenia.

Natomiast w § 1 i § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie wykazu dziedzin pielęgniarstwa oraz dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być prowadzona specjalizacja i kursy kwalifikacyjne oraz ramowych programów specjalizacji dla pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 197, poz. 1922 ze zm.), zawarto wykaz dziedzin pielęgniarstwa, dla których mogą być prowadzone kursy kwalifikacyjne dla pielęgniarek.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy, w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego, wskazać należy, iż prowadzone kursy kwalifikacyjne i specjalistyczne dla pielęgniarek i położnych spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Dla wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej wymagane jest posiadanie odpowiednich kwalifikacji, potwierdzonych odpowiednimi dokumentami. Ponadto, pielęgniarka i położna ma obowiązek ciągłego aktualizowania swojej wiedzy i umiejętności zawodowych oraz prawo do doskonalenia zawodowego w różnych rodzajach kształcenia podyplomowego. Co istotne wymienione przepisy określają także formę i zasady prowadzenia tego typu szkoleń.

Wymagania w zakresie kwalifikacji zawodowych pozostałych pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, np. pracowników sterylizatorni i sanitariuszy, określa powołane rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 marca 1999 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 30, poz. 300 ze zm.). Precyzuje ono jednak tylko wymagania zawodowe, nie określając jednocześnie form i zasad prowadzenia szkoleń. Jedyne wskazania w tym zakresie, tj. w odniesieniu do pracowników sterylizatorni i sanitariuszy, zawarte zostały w proponowanych przez Ministerstwo Zdrowia programach. Nie są one więc określone w przepisach prawa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wśród zadań określonych w Statucie nadanym przez Wojewodę, realizuje zadania związane z edukacją kadr medycznych. W ramach prowadzonej działalności organizuje szkolenia specjalistyczne (specjalizacje), mające na celu uzyskanie przez pielęgniarki i położne kwalifikacji w określonej dziedzinie pielęgniarstwa, także uzyskanie tytułu specjalisty w określonej dziedzinie pielęgniarstwa oraz kursy kwalifikacyjne, ukierunkowane głownie na uzyskanie określonych kwalifikacji przez pielęgniarki lub położne, a także kursy dokształcające, mające na celu pogłębienie i aktualizację wiedzy i umiejętności zawodowych pielęgniarek i położnych. Wszystkie ww. rodzaje kształcenia prowadzone są w oparciu o program kształcenia zatwierdzony przez Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych i po uzyskaniu wpisu do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe dla pielęgniarek i położnych. Wnioskodawca organizuje także kursy kwalifikacyjne, ukierunkowane na uzyskanie kwalifikacji przez innych pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej. Kursy te są prowadzone w oparciu o przedstawioną przez Ministerstwo Zdrowia informację w zakresie organizacji i prowadzenia kursu kwalifikacyjnego.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wymienione i prowadzone kursy i szkolenia specjalizacyjne dla pielęgniarek i położnych oraz kursy kwalifikacyjne dla innych pracowników zatrudnionych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a) ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe jedynie w zakresie szkolenia specjalistycznego pielęgniarek i położnych. W związku z tym, że dla usług szkolenia zawodowego pracowników sterylizatorni i sanitariuszy w przepisach prawa nie określono formy i zasad ich przeprowadzenia, a z wniosku nie wynika, aby uzyskano na nie akredytację lub dofinansowane ze środków publicznych, nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.