IPPB3/423-692/10-2/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14.09.2010 r. (data wpływu 06.10.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego ze skapitalizowanych odsetek – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 06.10.2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego ze skapitalizowanych odsetek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

C. (dalej: Spółka) jest komandytariuszem spółki komandytowej, (L. z o.o. Sp.k. - dalej: L). W związku z faktem, że L. nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, a Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych pośrednio z tytułu uzyskiwanych przez L. dochodów, Spółka jest w konsekwencji stroną zainteresowaną w uzyskaniu pisemnej interpretacji przepisów dotyczących ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.00.54.654, z późniejszymi zmianami) (dalej: Ustawa o PDOP) w odniesieniu do zapisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U.05.8.60, z późniejszymi zmianami) (dalej: Ordynacja podatkowa), zgodnie z treścią art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. L. udzieliła pożyczkę innemu podmiotowi (Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością - dalej: pożyczkobiorca), a także w przyszłości rozważa ponowne udzielenie pożyczki która będzie podlegała oprocentowaniu. Istnieje możliwość, iż po podpisaniu umowy pożyczki L. oraz pożyczkobiorca uzgodnią, iż naliczone lecz niezapłacone odsetki po określonym czasie będą podlegały kapitalizacji.

W związku z powyższym Spółka jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych (jak wyżej wskazano) jest zainteresowana uzyskaniem interpretacji prawa podatkowego w zakresie wskazanym w przedmiotowym wniosku.

Wnioskodawca na poparcie własnego stanowiska przytacza liczne interpretacje podatkowe oraz wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27.10.2009 r. sygn. I SA/Wr 596/09.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki momencie skapitalizowane odsetki od pożyczki udzielonej przez Alfa, stanowią przychód podatkowy Spółki (proporcjonalnie do posiadanych udziałów), czy:

w dacie kapitalizacji odsetek (zwiększenia kwoty głównej pożyczki podlegającej oprocentowaniu),

w momencie ich faktycznej zapłaty (wraz z należnością pierwotną z tytułu pożyczki),

w innym momencie...

Zdaniem Wnioskodawcy.

Za datę powstania przychodu należy uznać dzień otrzymania przez pożyczkodawcę kwoty należności głównej wraz ze skapitalizowanymi odsetkami, co oznacza, że momentem powstania przychodu jest moment zwrotu (spłaty) pożyczki przez pożyczkobiorcę, czyli otrzymania przez Alfa wartości udzielonej pożyczki w części dotyczącej skapitalizowanych odsetek.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka wskazała, iż Alfa udzieliła/zamierza udzielić pożyczkę innemu podmiotowi, która to pożyczka podlega/będzie podlegała oprocentowaniu, a odsetki za określony czas mogą zostać skapitalizowane do wartości pożyczki. W rezultacie odsetki naliczone, a niezapłacone powiększył/powiększą kwotę główną pożyczki i w kolejnych okresach odsetkowych będą podlegały oprocentowaniu.

Zdaniem Spółki, pomimo braku legalnej definicji pojęcia „kapitalizacja” opisane powyżej działanie ma charakter kapitalizacji, z uwagi na to, że niezapłacone odsetki doliczane są do kwoty głównej pożyczki i podlegają dalszemu oprocentowaniu.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOP, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), należy stwierdzić, że przepis ten dotyczy takich przysporzeń na rzecz podatnika, które podlegają wyłączeniu z pojęcia przychodu podlegającego opodatkowaniu, a zatem są neutralne z punktu widzenia opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Powyższy przepis stanowi wyjątek od zasady powszechności opodatkowania wszelkich przysporzeń na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, dlatego też istotna jest jego prawidłowa wykładnia, która powinna być ścisła oraz zgodna z literalnym brzmieniem przepisu.

Dokonując wykładni przepisu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOP należy zwrócić uwagę, że dotyczy on dwóch rodzajów należności:

pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów lub usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych oraz

otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów).

W stanie faktycznym w Alfa, w kontekście przedmiotowej sprawy dalszemu rozważeniu podlegać winna część przepisu dotycząca otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów).

Stosownie do definicji umowy pożyczki znajdującej się w art. 720 1 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny (Dz.U.64.16.93, z późniejszymi zmianami) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuj własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. A zatem w przypadku pożyczki mamy do czynienia z dwoma podmiotami – dającym pożyczkę (pożyczkodawcą) i otrzymującym pożyczkę (pożyczkobiorcą), którego obowiązkiem jest zwrot pożyczki pożyczkodawcy. Analogiczna definicja kredytu zawarta została w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (Dz. U. 02.72.665, późniejszymi zmianami). Zgodnie z przywołanym przepisem przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. W przypadku kredytu mamy do czynienia również z dwoma podmiotami dającym kredyt (kredytodawca) i otrzymującym kredyt (kredytobiorcy).

Przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOP reguluje kwestię zaistniałą zarówno po stronie pożyczkodawcy (kredytodawcy), jak i pożyczkobiorcy (kredytobiorcy). Spółka zwraca uwagę, że otrzymana przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę) pożyczka (kredyt) nie stanowi jego przychodu dla celów PDOP co jest związane z faktem, że owo przysporzenie nie ma charakteru definitywnego albowiem podlega zwrotowi. W taki sam sposób również zwrócona pożyczkodawcy (kredytodawcy) pożyczka (kredyt) nie stanowi dla niego przychodu, gdyż nie ma mowy w tym przypadku o jakimkolwiek przysporzeniu po jego stronie. Z chwilą spłaty pożyczki (kredytu) przez pożyczkobiorcę następuje bowiem tylko zwrot wartości należących wcześniej do pożyczkodawcy.

W omawianym przepisie uznano, iż skapitalizowane odsetki od zwróconych pożyczek (kredytów) powinny stanowić przychód dla pożyczkodawcy, z uwagi na fakt, iż stanowią one dla niego ekonomiczne przysporzenie.

Analizując powyższe zapisy, należy jednocześnie stwierdzić, że zwrot zawarty w art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o PDOP, nie określa momentu powstania przychodu lecz precyzuje kategorie, które są lub nie są przychodem. W opinii Spółki, treść przepisu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOP zawęża pojęcie przychodu określone w art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o PDOP „do przychodów nie zalicza się” zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Jednoznacznie z niego wynika, że do przychodów zalicza się skapitalizowane odsetki od pożyczki (kredytu) zwróconej, a nie jedynie skapitalizowane odsetki od pożyczki (kredytu) udzielonej.

W celu określenia momentu powstania przychodu z tytułu otrzymanych, a wcześniej skapitalizowanych odsetek, należy odwołać się do innych przepisów ustawy o PDOP. Przychód, o którym mowa w powyższym akapicie to przychód z działalności gospodarczej. Stosownie do art. 12 ust. 3 Ustawy o PDOP, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonitikat i skont.

Ponadto, przepisem określającym moment powstania przychodu z działalności gospodarczej jest art. 12 ust. 3a Ustawy o PDOP. W odniesieniu do tego przepisu za datę powstania przychodu, o którym mowa art. 12 ust. 3 Ustawy o PDOP uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

wystawienia faktury albo

uregulowania należności.

Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczona w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (art. 12 ust. 3c Ustawy o PDOP) - Z kolei zgodnie z art. 12 ust 3e omawianej ustawy wynika, że w przypadku przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, iż skapitalizowane odsetki otrzymane przez pożyczkodawcę stanowią jego przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast przychód ten powstaje w momencie dokonania faktycznej płatności tych odsetek przez pożyczkobiorcę (zwrot pożyczki w części dotyczącej skapitalizowanych odsetek).

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku kapitalizacji odsetek od pożyczki, skapitalizowane odsetki będą stanowiły przychód dla celów PDOP, a datą jego powstania będzie dzień otrzymania zapłaty (należy to wiązać z momentem otrzymania poprzez pożyczkodawcę wartości udzielonej pożyczki wraz z zapłatą skapitalizowanych odsetek powiększających kwotę udzielonej pożyczki).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej: updop), stanowi iż do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Odsetki od należności, w tym od udzielonych kredytów i pożyczek, naliczone, lecz nie otrzymane zgodnie z warunkami umowy, nie stanowią u wierzyciela przychodów, co wynika z art. 12 ust. 4 pkt 2 updop. Odsetki takie są więc przychodami w dacie faktycznego otrzymania i odpowiednio w tej samej dacie zapłacone przez dłużnika są jego kosztami uzyskania przychodów(art.16 ust.1 pkt 11 updop). Rozpoznanie przychodów z tytułu odsetek na zasadzie kasowej stanowi odstępstwo od podstawowej w działalności gospodarczej, memoriałowej zasady powstawania przychodów podatkowych, o której stanowi art. 12 ust. 3. Chybiony jest więc argument Spółki, iż moment rozpoznania przychodów ze skapitalizowanych odsetek należy wywieść z art. 12 ust. 3a, 3c i 3e (wnioskodawca wprost nie wskazuje, który z tych przepisów miałby zastosowanie, a należy zauważyć, że w każdym z nich mowa jest o innym momencie rozpoznania przychodu), bowiem unormowania ust. 3a-3e ustawy dotyczą tylko przychodów należnych, a odsetki od kredytów (pożyczek) nie są traktowane tak jak inne przychody z działalności gospodarczej, z uwagi na ich wyłączenie zawarte w art. 12 ust. 4 pkt 1 i pkt 2 ustawy.

Kapitalizacja odsetek nie jest zdefiniowana w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże należy ją traktować na równi z datą faktycznego uzyskania odsetek, gdyż na gruncie ww. ustawy powoduje ten sam efekt. Zakresu znaczeniowego tego terminu nie definiują również inne ustawy, niemniej jednak kapitalizacja odsetek polega na ich doliczeniu do kwoty głównej długu. Skoro więc w przypadku kapitalizacji dochodzi do „dopisania” naliczonych odsetek do pierwotnej kwoty pożyczki za zgodą wierzyciela, to należy uznać to za sposób zadysponowania naliczonych odsetek, które czynią zadość roszczeniu pożyczkodawcy o ich zwrot. Wynika z tego, że już od dnia kapitalizacji wierzyciel uzyskuje korzyść ekonomiczną w postaci zwiększenia kwoty, od której naliczane są dalsze odsetki.

Należy również podkreślić, iż z datą kapitalizacji odsetki tracą odrębny od kwoty głównej byt prawny (tj. stają się częścią kwoty głównej ze wszelkimi tego konsekwencjami). W rezultacie, w momencie ostatecznego rozliczenia nie mamy już do czynienia ze spłacanymi odsetkami, a jedynie ze spłatą powiększonej kwoty głównej pożyczki. Wynika z tego, że kapitalizacja wywiera ten sam skutek prawny, co zapłata – zmniejsza kwotę odsetek do zapłaty.

W wyniku kapitalizacji odsetek pożyczkobiorca (kredytobiorca) pozostawia odsetki do dyspozycji pożyczkodawcy (kredytodawcy), który z kolei rozporządza nimi poprzez doliczenie ich do kwoty kapitałowej pożyczki (kredytu). W konsekwencji należy stwierdzić, że pomimo braku fizycznego wpływu odsetek na rachunek pożyczkodawcy (kredytodawcy) otrzymuje on wynagrodzenie za udostępnienie kapitału stanowiące przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca wprowadził odrębne unormowanie dotyczące skapitalizowanych odsetek. Intencją jego było poddanie skapitalizowanych odsetek regułom innym od tych, które dotyczą pozostałych kategorii odsetek (art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy), dotyczy to szczególnego momentu zaliczenia ich do przychodów podatkowych już z chwilą kapitalizacji. Oznacza to, iż odsetki doliczone do kwoty głównej pożyczki (kredytu) i poddane dalszemu oprocentowaniu stanowią przychody podatkowe pożyczkodawcy z chwilą kapitalizacji. W związku z powyższym, nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Spółki, iż ustawodawca nie wyłączył skapitalizowanych odsetek z kategorii pozostałych odsetek, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 2 updop.

Rację ma Spółka twierdząc, iż dosłowna treść przepisu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy nie wskazuje wprost momentu, w którym należy rozpoznać przychód podatkowy z tytułu skapitalizowanych odsetek. Funkcjonalnie natomiast przepis ten a contrario wskazuje, na konieczność uwzględnienia w przychodach podatkowych, odsetek z tytułu pożyczek (kredytów) tej części należności głównej, która odpowiada skapitalizowanym odsetkom na dzień ich kapitalizacji. W sytuacji braku tej klauzuli, skapitalizowane odsetki byłyby traktowane jako zobowiązanie główne – które jest podatkowo neutralne. W związku z powyższym, gdyby nie trzeba było zaliczyć skapitalizowanych odsetek do przychodów podatkowych w momencie kapitalizacji, nie byłyby one przychodami w ogóle, z uwagi na fakt, że po kapitalizacji stają się elementem kwoty głównej pożyczki, której otrzymanie nie stanowi przychodu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 updop. Ostatnim więc momentem, gdy skapitalizowane odsetki nie stanowią jeszcze części kwoty głównej pożyczki, jest właśnie moment ich kapitalizacji.

Za powyższą interpretacją art. 12 ust. 4 pkt 1 updop przemawia również wykładnia systemowa. Przy założeniu racjonalności ustawodawcy, należy bowiem wziąć pod uwagę pozostałe uregulowania dotyczące kapitalizacji odsetek, zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Odsetki skapitalizowane, tak jak u wierzyciela są przychodem w dacie kapitalizacji, tak drugostronnie, u dłużnika są kosztem uzyskania przychodów w każdorazowej dacie ich kapitalizacji, dokonanej zgodnie z warunkami umów zawieranych przez kontrahentów.

Ponadto, z treści art. 26 ust. 1 pkt 7 updop (dotyczącego pożyczki zaciągniętej od zagranicznego pożyczkodawcy) wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c, 1d, oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek. Kapitalizacja odsetek jest traktowana na równi z zapłatą, ponieważ wywiera ten sam skutek prawny – zmniejsza kwotę odsetek do zapłaty. Odsetki skapitalizowane są więc u wierzyciela przychodem w każdorazowej dacie ich kapitalizacji dokonanej zgodnie z warunkami umów zawieranych przez kontrahentów.

Normy zawarte w art. 12 ust. 4 pkt 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy, w ich obecnym brzmieniu wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnym na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1993r., Nr 134, Poz. 646).

Przed wspomnianą nowelizacją w 1993 r. omawiane artykuły brzmiały następująco:

art. 12 ust. 4 pkt 1 updop: Do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług…, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem otrzymanych skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) updop: Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych zapłaconych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Na mocy art. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw, w art. 12 ust. 4 pkt 1 wykreślono wyraz „otrzymanych”, natomiast w art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) – wyraz „zapłaconych”.

Z powyższego wynika, iż ratio legis ustawodawcy, określającego zasady opodatkowania skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów) było takie, iż poprzez wykreślenie wyrazów „otrzymanych” i „zapłaconych” w sposób jednoznaczny wskazano na moment powstania przychodu po stronie wierzyciela oraz kosztów uzyskania przychodów po stronie dłużnika – którym jest moment każdorazowej kapitalizacji dokonywanej zgodnie z warunkami umów zawieranych przez kontrahentów.

Uzasadniając wykreślenie w art. 12 ust. 4 pkt 1 updop wyrazu „otrzymanych” Ministerstwo Finansów jako projektodawca ustawy wyjaśniło, iż proponowana zmiana nosi charakter uściślający. Idea podatku dochodowego opiera się w zdecydowanej większości na przychodach należnych, a tylko w nielicznych sytuacjach na przychodach faktycznie otrzymanych (np.: w przypadku zwykłych odsetek). Analogicznie należy interpretować daną normę prawa po stronie kosztów uzyskania przychodu. Odsetki skapitalizowane należy uważać za otrzymane, lecz nie wypłacone (debata odbyła się 30 listopada 1993 r. w Komisjach Polityki Gospodarczej oraz Ustawodawczej i była poświęcona rządowemu projektowi ustawy o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw (Druk nr 115 z dnia 1993-11-18).

W związku z powyższym, stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, dotyczące momentu zakwalifikowania skapitalizowanych odsetek od kredytów (pożyczek) do przychodów podatkowych w momencie dokonania faktycznej płatności tych odsetek przez pożyczkodawcę (zwrotu pożyczki w części dotyczącej skapitalizowanych odsetek), należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do wyroku sądu oraz interpretacji indywidualnych przytoczonych przez Wnioskodawcę na poparcie własnego stanowiska należ stwierdzić, iż zapadły one w indywidualnych sprawach, w odmiennym stanie faktycznym, dlatego nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Orzeczenia sądów administracyjnych, a tym bardziej interpretacje indywidualne organów podatkowych nie stanowią źródła prawa i co do zasady wiążą strony postępowania podatkowego w konkretnej sprawie. Nie można ich wprost przenosić na grunt innej sprawy odmiennej w stanie faktycznym. Podstawą interpretacji jest sam przepis prawa (art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.