ILPP1/443-837/10-3/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko … przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2010 r. (data wpływu 30 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 28 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 30 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 28 października 2010 r. o podpis osoby upoważnionej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w stosunku do którego toczyła się egzekucja, nie mając w związku z tym środków na dokończenie inwestycji, wyraził zgodę mieszkańcom bloku, przy którym miały być postawione garaże, na przeniesienie pozwolenia na budowę w zakresie tych garaży na jednego z mieszkańców bloku Prezydent Miasta, decyzją przeniósł pozwolenie na budowę budynków garażowych. W roku 2007 zostało na mocy tej decyzji postawionych 7 garaży, które to finansowane były w całości przez mieszkańców bloku. Spółdzielnia pobierała opłaty za dzierżawiony grunt pod garażami. Jednymi z uczestników tej dzierżawy byli P., z którymi Spółdzielnia, podpisała umowę w dniu 28 grudnia 2007 r. P. nabyli boks garażowy na podstawie faktury VAT za cenę brutto. Następnie po zakończeniu egzekucji i spłaceniu długów przez Spółdzielnię, Walne Zgromadzenie Spółdzielni uchwałą z dnia 29 października 2009 r. wyraziło zgodę na sprzedaż przez Spółdzielnię udziałów we własności działek , z których składa się nieruchomość opisana w , na rzecz posiadaczy garaży wolnostojących, w częściach ustalonych zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o własności lokali. Dotychczas czterech użytkowników garaży, którzy je nabyli zawarło ze Spółdzielnią umowy notarialne nabycia udziałów w gruncie związanym z tymi garażami. Wartość udziału we współwłasności gruntu związanego z pojedynczym garażem została ustalona przez Spółdzielnię w kwocie 3.840,53 zł i jednocześnie w akcie notarialnym cena została określona w kwocie 13.740,53 zł uwzględniając wartość boksu garażowego w kwocie 9.900 zł brutto. Akt notarialny zawarty w dniu 14 grudnia 2009 r. z P… podobnie jak z innymi nabywcami, stanowi w § 4 ”Małżonkowie oświadczają, że wobec przysługuje im wymagalna wierzytelność pieniężna z tytułu poniesionych przez niech nakładów na lokal garażowy nr 3 znajdujący się w zespole garażowym G-1 w kwocie 9.900 zł.” Natomiast § 6 tej umowy stanowi: „stawiający oświadczają, że cała cena sprzedaży w kwocie 13.740,53 zł została wypłacona sprzedającej Spółdzielni przez kupujących przed podpisaniem aktu przy czym strony dokonały wzajemnego potrącenia z ceny sprzedaży przedmiotowego lokalu”. W § 11 umowy reprezentanci Spółdzielni oświadczają, że czynność objęta aktem jest zwolniona od podatku VAT (zał. akt notarialny + protokół).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy powołany w protokole notarialnym z dnia 29 czerwca 2010 r. przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.) ma zastosowanie do powyższej sprzedaży...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma zastosowanie w tej sprawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku VAT, ponieważ w stosunku do boksów garażowych, jako obiektów w rozumieniu tego przepisu, nie przysługiwało Spółdzielni prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak również Spółdzielnia nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie.

Ponadto z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku VAT wynika, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale związanych z gruntem albo części takich budynków z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że cała kwota sprzedaży 13.740,53 zł jest zwolniona od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług – stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nie mając środków na dokończenie inwestycji przeniósł pozwolenia na budowę garaży na jednego z mieszkańców bloku przy ul…. W roku 2007 zostało postawionych 7 garaży, które w całości były finansowane przez mieszkańców bloku. Spółdzielnia pobierała opłaty za dzierżawiony grunt pod garażami. Obecnie Spółdzielnia sprzedaje udziały we współwłasności działek na rzecz posiadaczy garaży wolnostojących. Wartość udziału we współwłasności gruntu związanego z pojedynczym garażem wynosi 3.840,53 zł. W akcie notarialnym cena została określona na kwotę 13.740,53 zł i uwzględnia wartość boksu garażowego w kwocie 9.900 zł. Z wniosku wynika, że pomiędzy stronami nastąpiło rozliczenie nakładów.

Przepis art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej (art. 47 § 1 k.c.). Zgodnie z zasadą „superficies solo cedit”, gdy najemca poniósł nakłady na nieruchomość, której był jedynie posiadaczem – budynek wybudowany przez posiadacza staje się własnością właściciela gruntu.

W myśl art. 676 Kodeksu cywilnego, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Skoro w ustawie określono, iż przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, to dokonywanie nakładów na obcym gruncie jest świadczeniem na rzecz właściciela. Nakład jest prawem majątkowym, który może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Odpłatnością za ww. świadczenie jest kwota, którą właściciel budynku lub budowli musi zapłacić Wnioskodawcy za poniesione nakłady.

W przedmiotowej sprawie poniesione przez mieszkańców nakłady w postaci wybudowanych garaży, stanowią inwestycję w obcym środku trwałym i są sumą poniesionych wydatków w stosunku do niestanowiącego ich własności, środka trwałego (gruntu). Zatem zwrot nakładów ulepszających nieruchomość, z uwagi na fakt, że przedmiotem świadczenia jest przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w ujęciu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle powyższego przepisu, sprzedaż towarów i świadczenie usług podlega co do zasady opodatkowaniu według stawki 22%, za wyjątkiem towarów objętych zwolnieniem od podatku, bądź stawką preferencyjną.

W analizowanej sprawie wskazać należy, iż Wnioskodawca – w następstwie rozliczenia poniesionych nakładów na wybudowanie garaży na gruncie należącym do Spółdzielni – dokona na ich rzecz (mieszkańców) sprzedaży nieruchomości zabudowanej (czyli udziału w gruncie i posadowionych na nim garaży).

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W myśl art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w związku z transakcją sprzedaży udziału we własności działek nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak to w którym momencie.

Przez okres od wybudowania garaży do momentu rozliczenia pomiędzy stronami nakładów poniesionych na ich wybudowanie na gruncie Wnioskodawcy, nie doszło do pierwszego zasiedlenia, ponieważ garaże nie zostały oddane do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (np. sprzedaż, najem, dzierżawa).

Do pierwszego zasiedlenia nie doszło również w momencie rozliczenia pomiędzy stronami poniesionych nakładów, gdyż – jak wynika z art. 2 pkt 14 ustawy – pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części. W sytuacji rozliczania nakładów, czynnością podlegającą opodatkowaniu nie jest dostawa towarów (budynków, budowli lub ich części), ale świadczenie usług.

W związku z powyższym, dopiero sprzedaż udziału w gruncie przez Zainteresowanego, na którym znajduje się garaż spełnia definicję pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w cyt. art. 2 pkt 14 ustawy.

Zatem, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od opodatkowania wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W rozpatrywanym przypadku istotne jest stwierdzenie, czy Spółdzielnia miała prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do przedmiotowych garaży. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby mieszkańcy bloku przy ul. Aroniowej 18 na okoliczność rozliczenia nakładów poczynionych na budowę garaży wystawili Spółdzielni fakturę VAT.

Reasumując, Wnioskodawca w odniesieniu do dostawy udziałów w gruncie wraz z posadowionymi na nim garażami może korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy, pod warunkiem, że Zainteresowanemu w stosunku do przedmiotowych garaży nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, w tym również z tytułu rozliczenia między stronami nakładów.

Należy jednak zauważyć, iż zapis: „w stosunku” do których podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, zawarty przez ustawodawcę w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, odnosi się nie tylko do budynków, budowli lub ich części, które zostały nabyte przez podatnika, ale również takich, które zostały przezeń wytworzone oraz tych, przy budowie których podatnik korzystał z podwykonawców wystawiających mu faktury z podatkiem potwierdzające wykonanie usług lub dostawę towarów. Zatem w przypadku, gdy mieszkańcy będąc czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług wystawili faktury VAT dokumentujące rozliczenie nakładów przez nich poniesionych na wybudowanie garaży to „w stosunku” do tych garaży przysługiwało Zainteresowanemu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.