IBPP3/443-729/10/PK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010r. (data wpływu 29 września 2010r.), uzupełnione pismami z dnia 12 października 2010r. (data wpływu października 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 29 września 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sprawa dotyczy zamiany działek pomiędzy Wnioskodawcą, a Urzędem Miasta. Wnioskodawca jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej. Jest też właścicielką dwóch niezabudowanych dziatek o łącznej powierzchni 1434 m kw., które otrzymała w drodze spadku, a które miała zamiar przekazać swoim córkom. Działki te zgodnie z wypisem z ewidencji gruntów figurują jako działki rolne (pastwiska IV oraz V klasy). Na status gruntów rolnych wskazuje również coroczna decyzja dotycząca płacenia podatku rolnego wydawana przez Prezydenta Miasta. Ze względu na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, na działkach tych Wnioskodawca nigdy nie otrzymał pozwolenia na budowę domu, ani też wcześniej nie otrzymał decyzji o warunkach zabudowy. Od przeszło 20 lat w planach Urzędu Miasta obszar przedmiotowych działek przeznaczony jest pod budowę drogi publicznej. W dniu 13 lutego 2009r. Wnioskodawca otrzymał propozycję Urzędu Miasta dotyczącą odkupu ww. działek na ten cel. W toku negocjacji, do których Wnioskodawca przystąpił z konieczności (nie był stroną wychodzącą z inicjatywą zamiany działek) oraz biorąc pod uwagę dobro mieszkańców (droga ma ułatwić wyjazd mieszkańców z bardzo dużego osiedla), zgodził się na zamianę ww. działek na dwie działki gminne o powierzchni 1636 m kw. Został wykonany operat szacunkowy. Ostatecznie zamiana gruntów nastąpi bez wzajemnych dopłat na zasadzie kompensaty.

Działki, których obecnie Wnioskodawca jest właścicielem mają status gruntu rolnego bez prawa zabudowy, natomiast działka UM znajduje się na terenie przeznaczonym pod zabudowę, ale nie objętym planem zagospodarowania przestrzennego. Jednym z warunków negocjacji Wnioskodawcy było nie ponoszenie żadnych dodatkowych kosztów związanych z zamianą działek. Zaskakująca była informacja zawarta w piśmie otrzymanym z UM o konieczności zapłaty podatku VAT w kwocie ok. 90 tys. PLN (!) i to w sytuacji, gdy zamieniane są działki o wartości 1:1 w ramach wzajemnej kompensaty.

Ponadto Wnioskodawca informuje, że nigdy nie dokonał sprzedaży jakiejkolwiek nieruchomości jak też nie planuje sprzedaży działek, które otrzyma w drodze zamiany.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w transakcji zamiany niezabudowanych działek o statusie rolnym na niezabudowane działki Urzędu Miasta o stosunku 1:1 (bez dodatkowych dopłat) Wnioskodawca jest zwolniony od płacenia 22% podatku VAT...

Zdaniem wnioskodawcy, w świetle poznanych przepisów prawnych (art.43 ust. 1 pkt. 9 ustawy o podatku od towarów i usług) oraz potwierdzoną telefonicznie przez ekspertów podatkowych KIP interpretację, Wnioskodawca jest zwolniony z zapłaty 22% podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanego powyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy, nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatą, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tą czynność.

Przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy jak i nabywcy.

Zapis art. 604 ww. ustawy Kodeks cywilny daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. W wyniku zamiany każda ze stron wchodzi we władanie nabytego towaru jak właściciel. Na podstawie powyższego można stwierdzić, że umowa zamiany na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Jak wynika z powyższego realizowane w oparciu o umowę zamiany przeniesienie własności towaru (w tym gruntu) stanowi zatem czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów w sytuacji gdy jest wykonywana przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży (zamiany) ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż zamiana (sprzedaż) przedmiotowych działek, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zamiana (sprzedaż) przedmiotowej nieruchomości, dokonana z majątku osobistego i w okolicznościach nie wykazujących znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy, należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca dokonując przedmiotowej nie obciąży swojej dostawy podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe, lecz wynikające z innej podstawy prawnej niż przedstawiona przez Wnioskodawcę.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do sytuacji prawno podatkowej Wnioskodawcy. Natomiast, należy zauważyć, iż odmienna będzie sytuacja prawno-podatkowa Miasta działającego jako podatnik podatku VAT, a tym samym będącego zobligowanym do naliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży (zamiany) działek na rzecz Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.