IBPBI/2/423-1382/10/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 08 lipca 2010r.), uzupełnionym w dniu 30 września 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia uzyskanego z tytułu otrzymanego nieodpłatnie zabezpieczania kredytu przez podmiot powiązany (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 08 lipca 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia uzyskanego z tytułu otrzymanego nieodpłatnie zabezpieczania kredytu przez podmiot powiązany.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 14 września 2010r. Znak: IBPBI/2/423-904/10/MS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 30 września 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w 2008r. zawarła z bankiem umowę kredytu krótkoterminowego, którego zabezpieczeniem między innymi była hipoteka na nieruchomościach stanowiących własność innego podmiotu gospodarczego, tj. spółki zależnej w której Spółka posiadała większościowy pakiet udziałów. Tak ustalone zabezpieczenie funkcjonowało w roku 2008 i 2009. Za udzielone zabezpieczenie nie ustalono wynagrodzenia. Przez cały okres funkcjonowania zabezpieczenia nie zaistniały okoliczności w wyniku których powyższe zabezpieczenie byłoby wykorzystane, Spółka terminowo zgodnie z umową regulowała zobowiązania wobec banku z tytułu umowy kredytowej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy tak uzyskane zabezpieczenie kredytu stanowiło dla Spółki nieodpłatne świadczenie... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdyby uzyskane przez Spółkę zabezpieczenie kredytu stanowiło dla Spółki nieodpłatne świadczenie, to wartość świadczenia należałoby wycenić w wysokości kosztów gwarancji bankowej uzyskanej w banku, z którego usług Spółka korzysta.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (…).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2008r. zawarł z bankiem umowę kredytu krótkoterminowego, którego zabezpieczeniem między innymi była hipoteka na nieruchomościach stanowiących własność innego podmiotu gospodarczego – spółki zależnej, w której Spółka posiadała większościowy pakiet udziałów. Za udzielone zabezpieczenie nie ustalono wynagrodzenia.

W interpretacji indywidualnej z dni 13 października 2010r. Znak IBPBI/2/423-904/10/MS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów wskazał, iż w związku z nieodpłatnym udzieleniem zabezpieczenia umowy kredytu Spółka uzyskała przychód podatkowy w postaci nieodpłatnego świadczenia.

Zasady określania wartości takiego przychodu, zostały unormowane w art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,

jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu,

w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z stanu faktycznego zawartego we wniosku nie wynika czy przedmiotem działalności spółki, która udzieliła zabezpieczenia kredytu są tego typu usługi.

Zatem, w sytuacji gdy udzielanie zabezpieczeń kredytu jest przedmiotem działalności udzielającego zabezpieczenie, wartość tego świadczenia należy wycenić według cen stosowanych wobec innych odbiorców, zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast w sytuacji gdy spółka udzielająca zabezpieczenia kredytu nie jest podmiotem świadczącym tego rodzaju usługi, to wartość otrzymanego świadczenia należy wycenić na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia, zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 4 ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w zakresie pytania 2 jest zatem nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pytania Nr 1 wydano odrębną interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.