IBPBI/2/423-680/10/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy nabyciu nieruchomości gruntowych w drodze zasiedzenia – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 13 maja 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy nabyciu nieruchomości gruntowych w drodze zasiedzenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Postanowieniem z dnia 17 marca 2010 roku wydanym przez Sąd Rejonowy Spółka nabyła przez zasiedzenie z dniem 1 stycznia 2006 roku prawo własności nieruchomości gruntowych. Z dniem uprawomocnienia się postanowienia sądowego Spółka ujęła przedmiotowe działki w ewidencji środków trwałych oraz ustaliła przychód z nieodpłatnego przysporzenia majątkowego dla celów bilansowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek podatkowy z tytułu zasiedzenia działek powstał w roku 2006, czyli w dacie nabycia działek w drodze zasiedzenia, czy też w roku 2010 - po wydaniu i uprawomocnieniu się postanowienia sądowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu zasiedzenia działek powstał w roku 2006, czyli z chwilą spełnienia warunków określonych w art. 172 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny i nabycia własności działek z mocy prawa. Orzeczenie sądowe wydane w tym zakresie ma charakter deklaratywny. Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja 2009 roku znak: ITPB3/423-169/09/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepisy dotyczące zagadnień związanych z zasiedzeniem zostały uregulowane w art. 172-176 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „K.c.”). Stosownie do art. 172 § 1 K.c., posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność w trybie zasiedzenia, jeżeli posiada tę nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, o ile nie uzyskał posiadania w złej wierze. Natomiast, po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność nawet wówczas, gdyby uzyskał posiadanie w złej wierze (art. 172 § 2 K.c.). Do biegu zasiedzenia stosuje się przy tym odpowiednio przepisy biegu przedawnienia roszczeń (art. 175 K.c.).

Nabycie nieruchomości na własność w drodze zasiedzenia następuje z mocy prawa, zaś stwierdzenie tego faktu w postaci postanowienia sądu ma charakter jedynie deklaratoryjny. Nie stwarza ono bowiem niczego nowego, ale tylko potwierdza istniejący stan prawny.

Nabycie własności nieruchomości przez zasiedzenie stanowi formę nieodpłatnego przysporzenia majątkowego. Tym samym wartość nieruchomości nabytych w ww. trybie stanowi wartość rzeczy otrzymanej nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”, w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W myśl art. 12 ust. 5 updop, wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Powyższe oznacza, że wartość nabytych w drodze zasiedzenia nieruchomości gruntowych stanowi nieodpłatne przysporzenie majątkowe będące dla Spółki przychodem podatkowym, stanowiące źródło dochodu w dacie nabycia w drodze zasiedzenia tj. na dzień 01 stycznia 2006 r.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.