ILPP2/443-1446/10-3/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2010 r. (data wpływu 6 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 6 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 28 września 2006 r. we Wrocławiu zawarta została pomiędzy Wojewodą („Instytucja Pośrednicząca”) a Gminą („Beneficjentem”) umowa o dofinansowanie Projektu pn. „”. Instytucja Pośrednicząca przyznała Beneficjentowi na realizację Projektu dofinansowanie w pewnej kwocie, które w zaokrągleniu stanowiło 75% wydatków kwalifikowanych w ramach Projektu.

Beneficjent zobowiązał się do wydatkowania na realizację Projektu wkładu własnego. Zgodnie z umową zobowiązał się on pokryć ze środków własnych wszelkie wydatki niekwalifikowane w ramach Projektu.

Czas Projektu ustalono na okresy:

rozpoczęcie realizacji 10 października 2006 r.;

zakończenie rzeczowe realizacji 29 października 2007 r.;

zakończenie finansowe realizacji 28 grudnia 2007 r.

Zgodnie z umową, refundacji podlegają jedynie wydatki kwalifikowane poniesione nie wcześniej niż w dniu 1 stycznia 2004 r. Inwestycja została zakończona w 2007 r. Zarówno Gmina, jak i Urząd Miasta i Gminy nie rozliczał podatku VAT naliczonego od zakończonej inwestycji. Składowisko zostało oddane w tymczasowy zarząd Urzędowi Miasta i Gminy , który wykorzystywał inwestycję do czynności opodatkowanych, uzyskując obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług według stawki 7%. Powyższy obrót był deklarowany przez Urząd Miasta i Gminy w składanych przez tenże urząd deklaracjach dla potrzeb podatku od towarów i usług. Funkcjonalnie składowisko odpadów rozpoczęło działalność w 2008 r.

Mimo późniejszego zamiaru nieodpłatnego przekazania inwestycji Zakładowi Gospodarki Komunalnej (zakład budżetowy), finalnie inwestycja na podstawie zawartej umowy dzierżawy została wydzierżawiona ZGK, za korzystanie z której ZGK wypłaca Gminie czynsz dzierżawny powiększony o stawkę VAT 22%. Zatem, w żadnym z momentów inwestycja nie generowała przychodów nieopodatkowanych VAT (pierwotnie 7% VAT, po podpisaniu dzierżawy 22%). Dla celów podatku VAT zarówno Gmina, jak i Urząd Miasta zostały przez Urząd Skarbowy. zarejestrowane jako czynni podatnicy VAT i co istotne w omawianej sprawie, składają oddzielne deklaracje podatkowe. Mimo, że Gmina jest podatnikiem VAT zarejestrowanym od 2000 r. nie korzystała z odliczenia podatku VAT z tytułu zakończonej inwestycji, gdyż zamierzała ją nieodpłatnie przekazać ZGK. Z uwagi na fakt, że do nieodpłatnego przekazania nie doszło, Gmina uzyskując przychody opodatkowane z dzierżawy całej inwestycji zamierza dokonać korekty nieodliczonego podatku VAT na zasadach ogólnych wynikających z art. 86 ustawy VAT.

Zgodnie z interpretacją indywidualną nr ILPP1/443-426/10-2/NS z dnia 23 czerwca 2010 r. wyrejestrowano Urząd Miasta z rejestru czynnych podatników VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (odliczenia podatku VAT) z tytułu zrealizowanej inwestycji...

Zdaniem Wnioskodawcy, należy dokonać korekty nieodliczonego podatku VAT za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego w związku z realizacją projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Gmina otrzymała dofinansowanie na wykonanie projektu pn. „”. Dofinansowanie stanowiło 75% wydatków kwalifikowanych w ramach przedmiotowego projektu, pozostałe wydatki zostały pokryte z wkładu własnego Zainteresowanego. Inwestycja została zakończona w 2007 r. Składowisko zostało oddane w tymczasowy zarząd Urzędowi Miasta i Gminy, który wykorzystywał inwestycję do czynności opodatkowanych, uzyskując obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług wg stawki 7%. Obrót ten był deklarowany przez Urząd Miasta i Gminy w składanych przez tenże urząd deklaracjach dla potrzeb podatku od towarów i usług. Składowisko odpadów rozpoczęło działalność w 2008 r. Pomimo zamiaru nieodpłatnego przekazania inwestycji Zakładowi Gospodarki Komunalnej (zakład budżetowy), finalnie inwestycja na podstawie zawartej umowy dzierżawy została wydzierżawiona ZGK. Za korzystanie ze składowiska ZGK wypłaca Gminie czynsz dzierżawny powiększony o stawkę VAT 22%. Jak wskazał Zainteresowany, w żadnym z momentów inwestycja nie generowała przychodów nieopodatkowanych VAT (pierwotnie 7% VAT, po podpisaniu dzierżawy 22%). Dla celów podatku VAT zarówno Gmina jak i Urząd Miasta zostały przez Urząd Skarbowy zarejestrowane jako czynni podatnicy VAT i co istotne w omawianej sprawie, składają oddzielne deklaracje podatkowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy zaznaczyć, że jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej, uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Jednakże na podstawie § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych regulacji prawnych wynika, iż realizując czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (art. 5 ustawy) we własnym imieniu i na własny rachunek, podatnikiem podatku VAT jest Gmina.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie natomiast z art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Z powyższego wynika, że rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług powinna dokonać Gmina, jako podatnik podatku od towarów i usług, a nie Urząd Gminy.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podatniku spoczywa również - w myśl art. 99 ust. 1 ustawy - obowiązek składania w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Urząd Gminy jako jednostka wykonująca jedynie zadania Gminy nie może być odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dlatego też to Gmina, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, jest jako osoba prawna podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem, w związku z powyższym Gmina i Urząd Gminy dla celów podatku od towarów i usług powinny stosować jednakowe oznaczenie numeru identyfikacji podatkowej (NIP), a w związku z ich działaniami (czynnościami) powinno być wystawione jedno rozliczenie deklaracyjne.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do działalności zarówno Gminy, jak i Urzędu Gminy, jest wyłącznie Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną. w związku z tym należy wyrejestrować Urząd Miasta i Gminy z rejestru czynnych podatników VAT, gdyż nie powinien on dokonywać rozliczeń tego podatku.

Art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że istota podatku od towarów i usług opiera się m.in. na zasadzie, zgodnie z którą odliczenie podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów lub usług przysługuje podatnikowi, jeżeli towar ten lub usługa zostaną wykorzystane do realizacji czynności opodatkowanych tym podatkiem (art. 86 ust. 1 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany inwestycję zakończoną w 2007 r. wykorzystuje wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Składowisko generowało pierwotnie obrót opodatkowany ww. podatkiem wg stawki 7%, a od momentu podpisania umowy dzierżawy w wysokości 22%.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotowe składowisko wyłącznie do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki poniesione z tytułu zrealizowanej inwestycji przysługuje Zainteresowanemu w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy, gdyż poniesione wydatki mają związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, iż na podstawie zawartej umowy, otrzymał dofinansowanie na realizację projektu pn.: „.”. Dofinansowanie stanowiło 75% wydatków, reszta została pokryta ze środków własnych Zainteresowanego. Realizacja inwestycji została rozpoczęta w 2006 r. Jednak jak zaznaczył Wnioskodawca, stosownie do postanowień ww. umowy refundacji podlegają jedynie wydatki kwalifikowane, poniesione nie wcześniej niż w dniu 1 stycznia 2004 r.

W świetle powyższego, tut. Organ dodatkowo informuje, iż w sposób specyficzny określono początkowy termin, w którym rozpoczyna bieg przedawnienie prawa do dokonania korekty deklaracji w celu zrealizowania uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego. Przedawnienie to zaczyna bowiem biec od początku roku, w którym przypada termin rozliczenia podatku za dany okres rozliczeniowy. Oznacza to, że termin ten zaczyna biec w każdym przypadku, jeszcze zanim podatnik nabędzie prawo do rozliczenia podatku w danym roku.

Zatem, terminem właściwym na dokonanie korekty deklaracji podatkowej jest termin określony w ustawie od podatku od towarów i usług, tj. termin 5 lat, liczonych od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Reasumując, Zainteresowany może dokonać korekty nieodliczonego podatku VAT za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego w związku z realizacją projektu, mając na względzie termin, w którym rozpoczyna bieg przedawnienie prawa do dokonania korekty deklaracji w celu zrealizowania uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo informuje się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.