ILPP1/443-816/10-3/NS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 26 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

We wrześniu 2009 r. Wnioskodawca, działając jako członek konsorcjum dokonał sprzedaży wyposażenia medycznego na podstawie umowy dostawy zawartej ze szpitalem (dalej: Szpital). Jednym z warunków koniecznych do zawarcia umowy było zapewnienie Szpitalowi finansowania tego zakupu, w przeciwnym razie Szpital nie miałby bowiem środków na nabycie wyposażenia. W związku z tym, oprócz umowy na dostarczenie sprzętu, Spółka zawarła ze Szpitalem odrębną umowę pożyczki.

Pożyczka opiewała na kwotę równą kwocie należnej Zainteresowanemu z tytułu dostawy towarów brutto, powiększoną o koszty kredytowania (tj. odsetki naliczone według ustalonej stopy oprocentowania powiększonej o marżę). Termin wypłaty pożyczki określony został jako dzień, w którym prawidłowo wystawione przez Wnioskodawcę faktury VAT za sprzedaż wyposażenia medycznego staną się wymagalne.

Następnie Spółka dokonała cesji wszystkich wierzytelności i praw wynikających z zawartej umowy pożyczki na rzecz podmiotu trzeciego (dalej: Nabywca Wierzytelności) i powiadomiła o tym Szpital. Cesja obejmowała zarówno wierzytelności z tytułu kwoty głównej pożyczki, jak i należnych odsetek (w momencie dokonania cesji nie doszło jeszcze do spłaty żadnej raty pożyczki). W umowie cesji pożyczki zawartej pomiędzy Zainteresowanym a Nabywcą Wierzytelności, Nabywca zobowiązał się do zapłaty ceny za dokonanie cesji wierzytelności w kwocie nominalnej wartości pożyczki udzielonej przez Wnioskodawcę Szpitalowi. Kwota należna Spółce na podstawie umowy cesji nie obejmowała odsetek od pożyczki, uznanych przez strony za wynagrodzenie za finansowanie zakupu. Różnica pomiędzy wartością zbywanych wierzytelności a ceną otrzymaną przez Zainteresowanego została zdefiniowana w umowie cesji jako dyskonto.

Nabywca Wierzytelności zobowiązał się jednocześnie do wystawienia faktury VAT na kwotę dyskonta powiększoną o podatek VAT, przy czym, zgodnie z umową cesji, na Wnioskodawcy ciążył jedynie obowiązek zapłaty podatku VAT wynikającego z tej faktury.

Nabywca Wierzytelności zakwalifikował umowę cesji pożyczki jako umowę faktoringową. W konsekwencji wystawił Spółce fakturę za usługi faktoringowe, określając ich wartość na kwotę dyskonta i opodatkowując tak określoną usługę podatkiem VAT według stawki 22%. Zainteresowany odliczył podatek VAT wynikający z otrzymanej faktury od wykazywanego przez siebie podatku należnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, biorąc pod uwagę związek nabytej usługi z działalnością gospodarczą Spółki podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, Spółka miała prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury wystawionej przez Nabywcę Wierzytelności...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi faktoringowe nabyte przez Spółkę były bezpośrednio związane z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT w związku z czym przysługiwało jej prawo do odliczenia kwoty podatku VAT wykazanej na otrzymanej przez Zainteresowanego fakturze.

Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego, zasadniczym przedmiotem transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Szpitalem była dostawa sprzętu medycznego, warunkiem koniecznym do zawarcia umowy dostawy było jednak udzielenie Szpitalowi finansowania. Spółka zawarła więc ze Szpitalem odpowiednią umowę pożyczki. Chcąc jednak otrzymać należność za dostarczony sprzęt bez konieczności oczekiwania na spłatę przez Szpital poszczególnych rat pożyczki, Zainteresowany dokonał cesji wierzytelności na Nabywcę Wierzytelności. Dzięki temu, Wnioskodawca otrzymał od razu kwotę równą należności za dostarczony Szpitalowi sprzęt i mógł przeznaczyć otrzymane środki na bieżące finansowanie swojej działalności. Nabywca Wierzytelności przejął także od Spółki potencjalne ryzyko niewypłacalności Szpitala.

Zainteresowany podkreśla, że głównym celem opisanych w stanie faktycznym transakcji było dokonanie dostawy wyposażenia medycznego na rzecz Szpitala i uzyskanie z tego tytułu wynagrodzenia. Sprzedaż sprzętu medycznego jest bowiem głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Udzielenie Szpitalowi finansowania było natomiast warunkiem koniecznym dokonania transakcji dostawy sprzętu. Spółka zaznacza, że jej celem nie było przy tym uzyskanie korzyści z tytułu świadczenia usług finansowych w postaci udzielania pożyczek, konieczność udzielenia pożyczki była bowiem wtórnym efektem dostawy sprzętu do Szpitala – warunkiem brzegowym transakcji. Zainteresowany zawarł umowę na takie finansowanie, gdyż było to warunkiem nabycia sprzętu przez Szpital.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikowi „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych”.

Samo brzmienie tego przepisu wskazuje, że prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego powinno być oceniane z perspektywy celu, dla którego nabywa on towary/usługi opodatkowane podatkiem VAT W szczególności, jeżeli nabywane towary/usługi mają służyć działalności opodatkowanej, podatnikowi przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego na nabyciu tych towarów/usług. Takie rozumienie ogólnej zasady dotyczącej prawa do odliczenia VAT naliczonego nie budzi też wątpliwości w doktrynie prawa podatkowego.

W związku z tym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jego prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od nabytej usługi faktoringowej oceniać należy w kontekście celu zakupu tej usługi od Nabywcy Wierzytelności. Celem nabycia tej usługi było finansowanie podstawowej działalności gospodarczej Spółki, tj. dokonywania opodatkowanych podatkiem VAT dostaw sprzętu medycznego. Z tego względu, nabywana przez Zainteresowanego usługa faktoringowa jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT w świetle przytoczonego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od świadczonej na jej rzecz usługi faktoringowej, gdyż usługa ta zakupiona została dla potrzeb działalności gospodarczej Zainteresowanego, obejmującej zasadniczo wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, działając jako członek konsorcjum dokonał sprzedaży wyposażenia medycznego na podstawie umowy dostawy zawartej ze Szpitalem. Jednym z warunków koniecznych do zawarcia umowy było zapewnienie Szpitalowi finansowania tego zakupu, w przeciwnym razie Szpital nie miałby bowiem środków na nabycie wyposażenia. W związku z tym, oprócz umowy na dostarczenie sprzętu, Spółka zawarła ze Szpitalem odrębną umowę pożyczki. Pożyczka opiewała na kwotę równą kwocie należnej Zainteresowanemu z tytułu dostawy towarów brutto, powiększoną o koszty kredytowania (tj. odsetki naliczone według ustalonej stopy oprocentowania powiększonej o marżę). Termin wypłaty pożyczki określony został jako dzień, w którym prawidłowo wystawione przez Wnioskodawcę faktury VAT za sprzedaż wyposażenia medycznego staną się wymagalne. Następnie Spółka dokonała cesji wszystkich wierzytelności i praw wynikających z zawartej umowy pożyczki na rzecz podmiotu trzeciego – Nabywcy Wierzytelności i powiadomiła o tym Szpital. Cesja obejmowała zarówno wierzytelności z tytułu kwoty głównej pożyczki, jak i należnych odsetek (w momencie dokonania cesji nie doszło jeszcze do spłaty żadnej raty pożyczki). W umowie cesji pożyczki zawartej pomiędzy Zainteresowanym a Nabywcą Wierzytelności, Nabywca zobowiązał się do zapłaty ceny za dokonanie cesji wierzytelności w kwocie nominalnej wartości pożyczki udzielonej przez Wnioskodawcę Szpitalowi. Kwota należna Spółce na podstawie umowy cesji nie obejmowała odsetek od pożyczki, uznanych przez strony za wynagrodzenie za finansowanie zakupu. Różnica pomiędzy wartością zbywanych wierzytelności a ceną otrzymaną przez Zainteresowanego została zdefiniowana w umowie cesji jako dyskonto. Nabywca Wierzytelności zobowiązał się jednocześnie do wystawienia faktury VAT na kwotę dyskonta powiększoną o podatek VAT, przy czym, zgodnie z umową cesji, na Wnioskodawcy ciążył jedynie obowiązek zapłaty podatku VAT wynikającego z tej faktury. Nabywca Wierzytelności zakwalifikował umowę cesji pożyczki jako umowę faktoringową. W konsekwencji wystawił Spółce fakturę za usługi faktoringowe, określając ich wartość na kwotę dyskonta i opodatkowując tak określoną usługę podatkiem VAT według stawki 22%. Zainteresowany odliczył podatek VAT wynikający z otrzymanej faktury od wykazywanego przez siebie podatku należnego.

Jak wskazano w interpretacji z dnia 14 października 2010 r. nr ILPP1/443-816/10-2/NS, świadczenie będące przedmiotem faktury wystawionej przez Nabywcę Wierzytelności miało charakter usługi faktoringowej, która jako wyłączona ze zwolnienia przedmiotowego, na podstawie poz. 3 pkt 5 załącznika nr 4 do ustawy i nieobjęta obniżoną stawką podatku, opodatkowana jest według 22% stawki podatku VAT, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W przedmiotowej sprawie warunek ten został spełniony, bowiem jak wskazała Spółka, nabyta usługa ma związek z jej działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia wskazanej usługi.

Reasumując, Zainteresowany miał prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury wystawionej przez Nabywcę Wierzytelności.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT. Natomiast kwestia dotycząca opodatkowania nabycia wierzytelności została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2010 r. nr ILPP1/443-816/10-2/NS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.