IBPP3/443-974/09/ŁW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2009r. (data wpływu 22 grudnia 2009r.), uzupełnionym pismami z dnia 15 lutego 2010r. (data wpływu 24 lutego 2010r.), z dnia 26 marca 2010r. (data wpływu 30 marca 2010r.) oraz z dnia 9 kwietnia 2010r. (data wpływu 13 kwietnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania zamiany przez Gminę nieruchomości opisanych w pkt 1-2 wniosku,

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z przekazania przez Skarb Państwa nieruchomości.

Uzasadnienie

W dniu 22 grudnia 2009r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 26 marca 2010r. (data wpływu 30 marca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany przez Gminę nieruchomości opisanych w pkt 1-2 wniosku oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z przekazania przez Skarb Państwa nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 lutego 2010r. (data wpływu 24 lutego 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 1 lutego 2010r. znak: IBPP3/443-974/09/ŁW oraz pismem z dnia 9 kwietnia 2010r. (data wpływu 13 kwietnia 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 31 marca 2010r. znak: IBPP3/443-974/09/ŁW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina planuje przeniesienie w formie zamiany na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości zabudowanej lub zainwestowanych na potrzeby działalności państwowych osób prawnych, w zamian za przekazanie przez Skarb Państwa na rzecz Gminy terenów, które nie podlegają komunalizacji i nie są przydatne do realizacji zadań Skarbu Państwa ani powiązanych z nim strukturalnie lub majątkowo osób prawnych.

W ramach rozważanej transakcji, która ma na celu dostosowanie stanu prawnego nieruchomości do faktycznego stanu użytkowania, Gmina przeniesie na rzecz Skarbu Państwa własność:

1. działki zabudowanej fragmentem budynku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego,

2. działek zajętych pod urządzenia infrastruktury drogowej – strefę komunikacyjną wraz z parkingami – wykorzystywanych przez państwowe jednostki organizacyjne tj. Państwową Straż Pożarną oraz Policję,

3. działki niezabudowanej i działki zabudowanej zrealizowanym w roku bieżącym budynkiem Sądu Apelacyjnego oraz budynkiem szkoleniowym dla pracowników sądów i prokuratur.

Własność nieruchomości przekazywanych w drodze zamiany, Gmina nabyła w stanie niezabudowanym, nieodpłatnie na podstawie decyzji komunalizacyjnych wydanych w latach 1991-1999 w oparciu o art. 5 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm.).

W zamian za wyżej opisane nieruchomości Skarb Państwa, reprezentowany przez Prezydenta Miasta działający na podstawie art. 11 ust. 1 wyżej powołanej ustawy o gospodarce nieruchomościami przeniesie na rzecz Gminy własność:

1. działek niezabudowanych – nabytych przez Skarb Państwa w latach 1951-1975 na podstawie orzeczenia o wywłaszczeniu, przepisów szczególnych oraz umowy cywilnoprawnej,

2. udział w działce zabudowanej budynkiem blokiem mieszkalnym – nabytej na podstawie orzeczenia o wywłaszczeniu w 1975r. a zabudowanej w 1959r.,

3. działki zabudowanej budynkiem użytkowym – nabytej przez Skarb Państwa w 2001r. w stanie zabudowanym w spadku po osobie, która zmarła nie pozostawiając spadkobierców.

Z uwagi na fakt, że budynki i budowle wskazane w pkt 1 i 2 wzniesione zostały ze środków finansowych podmiotów korzystających (Sądu Administracyjnego, Państwowej Straży Pożarnej i Policji) ustalono, że przenosząc własność nieruchomości zabudowanej częścią budynku Gmina uzyska ekwiwalent odpowiadający wyłącznie wartości gruntu bez uwzględniania wartości wzniesionych na nim obiektów.Na podstawie umowy dzierżawy zawartej w grudniu 2007r. na czas oznaczony Sąd Administracyjny korzysta z nieruchomości wskazanej w pkt 1. Pozwolenie na użytkowanie budynku wzniesionego na działce, o której mowa w pkt 1 wydano w roku 2008. Działki wskazane w pkt 2 są w nieodpłatnym posiadaniu Państwowej Straży Pożarnej oraz Policji, które to jednostki wykonały na tym terenie w latach 2006-2007 urządzenia drogowe (ciągi komunikacyjne, parkingi, obiekty małej architektury).

Pismem z dnia 15 lutego 2010r. (data wpływu 24 lutego 2010r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek wyjaśniając, iż umową użyczenia z dnia 20 grudnia 2004r. Skarb Państwa – będący wówczas właścicielem nieruchomości – oddał w bezpłatne używanie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnego zabudowaną nieruchomość oznaczoną jako działka ewidencyjna 107/4 – objętą planowaną zamianą, opisaną w pkt 1 poz. 54 wniosku – na okres 3 lat. Zgodnie z § 6 umowy wszelkie inwestycje poczynione przez Wojewódzki Sąd Administracyjny na nieruchomości stały się własnością Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

W trakcie obowiązywania umowy użyczenia Wojewoda decyzją z dnia 9 sierpnia 2005r. stwierdził nabycie z mocy prawa przez Gminę nieodpłatnie, prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 107/4. Z dniem nabycia prawa własności Gmina stała się stroną obowiązującej umowy użyczenia w miejsce Skarbu Państwa.

Ponadto należy dodać, iż aktem notarialnym z dnia 1 czerwca 2004r. Gmina sprzedała Skarbowi Państwa – Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu zabudowaną nieruchomość, składającą się z działek ewidencyjnych oznaczonych nr 107/2, 107/3, 107/5 z przeznaczeniem na siedzibę Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego. Przedmiot powołanej wyżej umowy stanowiły ponadto wierzytelności i roszczenia z tytułu poniesionych nakładów przez Gminę na działce ewidencyjnej nr 107/04 na realizację dobudowy do budynku głównego trzech przybudówek, tj. trzypiętrowej przybudówki obejmującej klatkę schodową łączącą budynek główny z następną parterową przybudówką murowaną – niepodpiwniczoną, która stanowi wejście główne do budynku oraz kolejnej przybudówki parterowej.

Sąd dla planowanej inwestycji uzyskał decyzję z dnia 24 stycznia 2005r. od Prezydenta Miasta o pozwolenie na budowę dla zamierzenia inwestycyjnego pod nazwą „Rozbudowa i nadbudowa istniejącego budynku z przeznaczeniem na siedzibę Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z wewnętrzną instalacją wodno – kanalizacyjną -elektryczną i infrastrukturą, zlokalizowanym na działkach nr 107/2, 107/3, 107/4, 107/5, 108/1, 133 i 130”.

Gmina nie rozwiąże umowy dzierżawy z Wojewódzkim Sądem Administracyjnym przed zawarciem umowy zamiany nieruchomości. Po zawarciu stosownej umowy notarialnej Skarb Państwa wejdzie w stosunek dzierżawy, rozwiązanie umowy dzierżawy nastąpi z chwilą uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, orzekającej o oddaniu nieruchomości w trwały zarząd, który jest prawną formą władania nieruchomościami Skarbu państwa przez państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.Zgodnie z art. 43 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomości stanowiące własność Skarbu państwa oddaje się w trwały zarząd państwowej jednostce organizacyjnej, a nieruchomości stanowiące własność samorządu terytorialnego – odpowiedniej samorządowej jednostce organizacyjnej.

Zawarcie przez Gminę w dniu 21 grudnia 2007 roku umowy dzierżawy nieruchomości nastąpiło po zakończeniu realizacji inwestycji przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. Umowa nie zawierała postanowień odnoszących się wprost do rozliczenia nakładów dokonanych przez dzierżawcę. W umowie zawarta została klauzula, że w przypadku wygaśnięcia umowy dzierżawy bądź po jej rozwiązaniu dzierżawcy nie będzie przysługiwało żadne roszczenie odszkodowawcze względem wydzierżawiającego oraz że w sprawach nieuregulowanych umową zastosowanie będą miały przepisy Kodeksu cywilnego.

Wszystkie działki wykorzystywane przez Państwową Straż Pożarną oraz Policję zostały zajęte pod infrastrukturę drogową – strefę komunikacyjną wraz z parkingami, wykorzystywaną przez te jednostki.

Komenda Miejska Straży Pożarnej oraz Komenda Wojewódzka Policji dysponowały nieruchomościami na podstawie następujących umów:

* umową z dnia 17 września 2004r. Gmina użyczyła Komendzie Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej niezabudowaną nieruchomość oznaczoną jako działka ewidencyjna 131/2 z przeznaczeniem na wybudowanie drogi, awaryjnego wyjazdu z budynku straży pożarnej. Umowa została zawarta do czasu wykonania inwestycji. W umowie strony postanowiły, iż wszelkie nakłady poczynione na nieruchomości ze środków „biorącego do używania” po wygaśnięciu umowy użyczenia staną się własnością Gminy,

* umową z dnia 16 maja 2005 roku Gmina użyczyła Komendzie Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej niezabudowaną nieruchomość oznaczoną jako działka ewidencyjna nr 134/40 z przeznaczeniem na wybudowanie miejsc postojowych dla potrzeb straży pożarnej oraz ogrodzenia terenu na którym położone są obiekty straży pożarnej. Umowa została zawarta na okres 3 lat. W umowie strony postanowiły, iż wszelkie nakłady poczynione na nieruchomości za środków „biorącego do używania” po wygaśnięciu umowy użyczenia staną się własnością Gminy. „Biorący do używania” nie będzie występował z roszczeniem o zwrot kosztów na nakłady poczynione na nieruchomości,

* umową z dnia 28 maja 2005 roku Gmina użyczyła komendzie Wojewódzkiej Policji niezabudowaną nieruchomość oznaczoną jako działka ewidencyjna nr 681/25 z przeznaczeniem na wykonanie wjazdu do nowobudowanego centrum bezpieczeństwa oraz zorganizowanie miejsc parkingowych dla samochodów osób udających się do Komisariatu Policji. Umowa została zawarta do czasu ustanowienia trwałego zarządu. Umowa nie zawierała postanowień odnoszących się do rozliczenia nakładów poniesionych przez Policję. W umowie zawarty został jedynie zapis, iż w sprawach nieuregulowanych zastosowanie będą miały przepisy Kodeksu cywilnego.

Gmina nie wystąpi przed zawarciem umowy zamiany do państwowych jednostek organizacyjnych o wydanie użytkowanych nieruchomości. Budynek Sądu Administracyjnego oznaczony jest symbolem PKOB 1220. Odbiór obiektu zrealizowanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny nastąpił w dniu 28 marca 2006 roku, a pozwolenie na użytkowanie budynku z przeznaczeniem na siedzibę WSA zostało wydane decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 27 kwietnia 2006r. Natomiast realizacja infrastruktury drogowej – strefy komunikacyjnej wraz z parkingami została zakończona 6 grudnia 2007r. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w związku z budową budynku WSA oraz realizacją infrastruktury drogowej. Od zakończenia realizacji inwestycji – to jest budynku WSA oraz infrastruktury drogowej – nie były ponoszone nakłady na ich ulepszenie.

W piśmie z dnia 26 marca 2010r. (data wpływu 30 marca 2010r.) Gmina wyjaśniła, iż „Własność nieruchomości przekazywanych w drodze zamiany, Gmina nabyła w stanie niezabudowanym, nieodpłatnie na podstawie decyzji komunalizacyjnych wydanych w latach 1991-1999 w oparciu o art. 5 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32 poz. 191 ze zm.)." dotyczyła wyłącznie dat wydania decyzji stwierdzających nabycie przez Gminę nieruchomości wskazanych w punkcie 3 a nie daty nabycia prawa własności wszystkich nieruchomości wskazanych we wniosku.

Wszystkie objęte transakcją nieruchomości Gmina nabyła nieodpłatnie na podstawie decyzji komunalizacyjnych wydanych w oparciu o art. 5 ust. 1 oraz art. 18 wyżej powołanej ustawy. Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 5 ust. 1 „mienie ogólnonarodowe (państwowe) należące do:

1. rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego,

2. przedsiębiorstw państwowych, dla których organy określone w pkt 1 pełnią funkcję organu założycielskiego,

3. zakładów i innych jednostek organizacyjnych podporządkowanych organom określonym w pkt 1

-staje się w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy z mocy prawa mieniem właściwych gmin". Ustawa ta weszła w życie w dniu 27 maja 1990r.

Natomiast w myśl art. 18 decyzje w sprawie stwierdzenia nabycia mienia z mocy prawa w zakresie unormowanym ustawą wydaje wojewoda.

W świetle powyższego wszystkie objęte zamianą nieruchomości Gmina nabyła w jednej dacie tj. w dniu wejścia w życie wyżej cytowanej ustawy i w stanie faktycznym, w jakim nieruchomości te pozostawały w dniu 27 maja 1990r. A zatem różne daty wydania decyzji komunalizacyjnych pozostają, bez wpływu na moment nabycia przez Gminę prawa własności przedmiotowych nieruchomości albowiem decyzje te miały charakter wyłącznie deklaratoryjny.

Kolejno pismem z dnia 9 kwietnia 2010r. (data wpływu 13 kwietnia 2010r.) Gmina uzupełniła ww. wniosek wyjaśniając, iż wystąpiła z wnioskiem o udzielenie wykładni przepisów podatkowych do przygotowywanej transakcji zamiany nieruchomości polegającej na przeniesieniu przez Gminę na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości zabudowanych lub zainwestowanych na potrzeby działalności państwowych jednostek organizacyjnych, w zamian za przekazanie przez Skarb Państwa na rzecz Gminy terenów, które nie podlegają komunalizacji i nie są przydatne do realizacji zadań Skarbu Państwa ani powiązanych z nim strukturalnie lub majątkowo podmiotów.

Z faktu, iż niektóre nieruchomości będące przedmiotem wyżej opisanej transakcji zostały zabudowane budynkami lub budowlami przez podmioty je użytkujące a nie przez właściciela wynika istotna konsekwencja dla warunków finansowych dokonania zamiany. Ustalono mianowicie, że przenosząc własność nieruchomości zabudowanych Gmina uzyska ekwiwalent odpowiadający wyłącznie wartości gruntu bez uwzględniania wartości wzniesionych na nim obiektów. Uzgodnienia pomiędzy stronami odnośnie wartości zamienianych nieruchomości pozostają bez wpływu na fakt, że przedmiotem transakcji są, zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. z 2004r., Nr 261, poz. 2603 ze zm.) w zw. z art. 48 i 191 Kodeksu cywilnego, grunty wraz z obiektami trwale z nimi związanymi.

We wniosku określono przedmiot transakcji „ ...przedmiotem dostawy jest grunt wraz z częściami budynków i budowli infrastruktury komunikacyjnej, a jedynie wobec faktu, iż nakłady na zrealizowane na zbywanych nieruchomościach budynki, są własnością posiadacza" i dalej wskazano, że Gmina Miejska dokonuje nabycia przedmiotowych nieruchomości „za cenę pomniejszoną o wartość znajdujących, się na nich budynków. A zatem mamy do czynienia z jedną czynnością prawną - zbycia w formie zamiany nieruchomości zabudowanych..." oraz przedstawiona została propozycja zastosowania przepisów podatkowych do omawianego przypadku. Wnioskodawca przedstawił stan zagospodarowania nieruchomości, poinformował o jednostkach, które są na podstawie umów najmu i użyczenia posiadaczami zależnymi objętych transakcją zamiany nieruchomości oraz wskazał w stosunku, do których nieruchomości zainwestowanych przez państwową jednostkę organizacyjną korzystanie z gruntów odbywa się w sposób bezumowny. Działając na wezwanie pisemne udzielono dodatkowych wyjaśnień w piśmie z dnia 15 lutego 2010r. a następnie po telefonicznym wezwaniu Wnioskodawca uzupełnił wniosek we wskazanym zakresie pismem z dnia 26 marca 2010r.

Ponadto, w pkt 1 wezwania z dnia 31 marca 2010r. Organ Podatkowy, zwrócił się o stwierdzenie przez Wnioskodawcę m.in., czy planowana czynność prawna stanowi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dostawę odpłatną czy też częściowo nieodpłatną. Problem ten stanowi zagadnienie natury podatkowej, o którego interpretację Gmina zwróciła się we wniosku z dnia 17 grudnia 2009r. przedstawiając stan faktyczny wobec wątpliwości, co do prawidłowości dokonania kwalifikacji przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. Podobnie problematyczna jest kwestia rozstrzygnięcia, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie objętych zamianą zabudowanych nieruchomości, dla dokonania której Wnioskodawca wskazał czas od kiedy zawarte zostały umowy dzierżawy i użyczenia zaznaczył, że niektóre spośród zainwestowanych gruntów nie zostały udostępnione na podstawie umów obligacyjnych a znajdują się w posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych oraz określił od kiedy nastąpiła eksploatacja budynków lub budowli wzniesionych na tych nieruchomościach.

Jednocześnie odnośnie pkt 2 Gmina wyjaśniła, iż w piśmie z dnia 15 lutego 2010 roku zawarta została informacja, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zajmuje na podstawie umowy użyczenia zabudowaną nieruchomość, oznaczoną jako działka ewidencyjna nr 107/4 obręb 50 jednostka ewidencyjna, objętą planowaną zamianą, opisaną w pkt 1 poz. 54 wniosku. Zarówno we wniosku jak i piśmie z dnia 15 lutego 2010 roku zawarta została kompleksowa informacja odnośnie zagospodarowania nieruchomości, a mianowicie, iż jest ona zabudowana fragmentem budynku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który w całości został zrealizowany ze środków finansowych WSA. Ponadto w piśmie z dnia 15 lutego 2010 roku poinformowano, iż Gminie - dokonującej dostawy w ramach zamiany - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w związku z budową budynku WSA w Krakowie oraz realizacją infrastruktury drogowej. Zawarte natomiast w piśmie z dnia 15 lutego 2010 roku informacje, wymienione w pkt 3 wezwania z dnia 31. marca 2010 roku, miały na celu wyczerpujące przedstawienie stanu prawnego oraz faktycznego nieruchomości objętej zamianą.

Odnosząc się do kwestii poruszonej w pkt 4 wezwania o uzupełnienie wniosku z dnia 31 marca 2010r. Gmina wyjaśnia, że w ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku dostawy objętych transakcją: działki niezabudowanej ani niezainwestowanej pod infrastrukturę komunikacyjną oraz działki częściowo zajętej pod budynek Sądu Apelacyjnego będący w trakcie realizacji. Wobec powyższego zdaniem wnioskodawcy w przypadku dostawy przedmiotowych nieruchomości powstanie obowiązek odprowadzenia podatku VAT wg stawki 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dostawa nieruchomości tj. działki zabudowanej fragmentem budynku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz działek zajętych pod urządzenia infrastruktury drogowej – strefę komunikacyjną wraz z parkingami – wykorzystywanych przez państwowe jednostki organizacyjne tj. Państwową Straż Pożarną oraz Policję korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług... Czy spowoduje powstanie obowiązku odprowadzenia tego podatku... A jeśli tak czy od działek w stanie zabudowanym czy od wartości samego gruntu, na którym wzniesione są budynek i budowle tj. nieuwzględniającej wartości obiektów, co do których strony nie dokonują wzajemnych rozliczeń finansowych...

2. Czy związku z dokonaniem wyżej opisanej transakcji Gmina może skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego w związku z dostawą działki niezabudowanej i działki zabudowanej zrealizowanym w roku bieżącym budynkiem Sądu Apelacyjnego oraz budynkiem szkoleniowym dla pracowników sądów i prokuratur o podatek naliczony wynikający z przekazania przez Skarb Państwa:

1. działek niezabudowanych – nabytych przez Skarb Państwa w latach 1951-1975 na podstawie orzeczenia o wywłaszczeniu, przepisów szczególnych oraz umowy cywilnoprawnej,

2. udział w działce zabudowanej budynkiem blokiem mieszkalnym – nabytej na podstawie orzeczenia o wywłaszczeniu w 1975r. a zabudowanej w 1959r.,

3. działki zabudowanej budynkiem użytkowym – nabytej przez Skarb Państwa w 2001r. w stanie zabudowanym w spadku po osobie, która zmarła nie pozostawiając spadkobierców...

Zdaniem Wnioskodawcy na skutek wprowadzonej art. 48 k.c zasady superficies solo cedit, zgodnie z którą do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane oraz brzmienia art. 191 k.c. który stanowi, że własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została przyłączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową – budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie stają się przedmiotem własności właściciela gruntu i dzielą los prawny gruntu. Także zawarta w art. 46 § 1 k.c., definicja legalna nieruchomości określa, że nieruchomościami są również części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z wyżej powołaną regulacją koresponduje art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z dyspozycją którego w przypadku dostawy budynków i budowli trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wyżej powołane przepisy przemawiają za przyjęciem stanowiska, że grunt, z którym trwale złączone są budynki lub budowle również będzie przedmiotem dostawy – opodatkowany jest wedle tej samej stawki podatkowej co budynki i budowle na nim położone. Co do zasady dostawa budynków, budowli, gruntów jest opodatkowana stawką 22% zgodnie z brzemieniem art. 41 ust. 1 ww. ustawy, w myśl którego stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Odnosząc wyżej powołane regulacje do zaistniałego w omawianym przypadku stanu faktycznego, należy w ocenie Wnioskodawcy uznać, że przedmiotem dostawy jest grunt wraz częścią budynków i budowli infrastruktury komunikacyjnej, a jedynie wobec faktu, iż nakłady poniesione na zrealizowane na zbywanych nieruchomościach budynki, są własnością posiadacza – Gmina dokonuje sprzedaży przedmiotowych nieruchomości za cenę pomniejszoną o wartość znajdujących się na niej budynków. A zatem mamy do czynienia z jedną czynnością prawną – zbyciem w formie zamiany nieruchomości zabudowanej, która korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Prezentowane stanowisko jest zbieżne z cytowanym poniżej poglądem prezentowanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji IPPP2/443-596/08-2/KCH z dnia 3 lipca 2008r.: „Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast pod pojęciem towaru, w myśl art. 2 pkt 6 rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast pod pojęciem towaru, w myśl art. 2 pkt 6 rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Kierując się brzmieniem art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Natomiast w myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Powyższy przepis prawny jest wyrazem zasady ujętej w art. 191 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową. Zatem zasadniczo budynki trwale z gruntem związane stanowią jej część składową i nie mogą być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego).

Posiadacz, który włada rzeczą cudzą, niebędącą jego własnością, może dokonywać rozmaitych nakładów na tę rzecz i wówczas przysługują mu przewidziane ustawą roszczenia wobec właściciela przedmiotowej rzeczy o zwrot poniesionych nakładów.

Z uwagi na treść cytowanych wyżej przepisów właścicielem budynku wraz z budowlą jest właściciel gruntu. Zatem budynek wzniesiony na gruncie stanowiących własność Wnioskodawcy nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności, lecz jest częścią składową gruntu podlegającego sprzedaży. Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się własności gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu zabudowanego stosować będzie się stawkę podatku VAT właściwą dla dostawy budynków na nich posadowionych.

Reasumując, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dostawa nieruchomości przez podatnika na rzecz dzierżawcy będzie stanowiła dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy w zakresie wartości gruntu wraz z budynkiem – zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy.”

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy Gmina i Skarb Państwa w związku z dokonaniem zamiany nabywają uprawnienia do skorzystania z prawa obniżenia podatku należnego o naliczony wynikający z transakcji zamiany podlegającej opodatkowaniu. Ogólna zasada zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dopuszcza możliwość obniżenia podatku należnego o naliczony stanowi o konieczności istnienia związku poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi. W przypadku Gminy przesłanka ta jest spełniona albowiem Gmina nabywa nieruchomości z zamiarem ich zbycia w formie przetargu celem wygenerowania dochodu do budżetu gminy. W przypadku Skarbu Państwa nabywane nieruchomości zostaną oddane w trwały zarząd państwowych osób prawnych. Zdarzenie to w ocenie Wnioskodawcy należy oceniać łącznie z czynnością przekazania przez Skarb Państwa innych nieruchomości. Podatek naliczony od przejmowanych przez Skarb Państwa nieruchomości nie wystąpiłyby gdyby nie miała miejsca inna czynność podlegająca opodatkowaniu tj. przekazanie przez Skarb Państwa nieruchomości w ramach zamiany. Odmienna ocena prawna tego zdarzenia skutkowałaby powstaniem wyłącznie podatku należnego co przeczyłoby zasadzie neutralności podatku VAT. W tym miejscu nie można również pominąć faktu, że wyżej omawiana transakcja dokonywana jest w celu wyposażenia państwowych osób prawnych w majątek niezbędny im do wykonywania statutowych zadań w nieruchomości: zajęte pod Wojewódzki Sąd Administracyjny, infrastrukturę komunikacyjną służącą do obsługi komendy Policji i Straży Pożarnej, będący w trakcie realizacji budynek Sądu Apelacyjnego i zaplecza szkoleniowego wraz z niezbędną infrastrukturą, niezabudowaną nieruchomość przeznaczoną pod rozbudowę Aresztu Śledczego. Dla regulacji stanu prawnego wyżej powołanych nieruchomości zastosowano formę zamiany nieruchomości w celu zminimalizowania zaangażowania finansowego podmiotów publicznych.

W ocenie Wnioskodawcy w odniesieniu do wyżej opisanej transakcji zagadnienia natury podatkowej, winny być oceniane w kontekście istoty tej formy prawnej wynikającej z ustawy o gospodarcze nieruchomościami. Dokonanie transakcji zamiany przy założeniu jej ekwiwalentności nie powoduje zmiany stanu majątkowego żadnej z będących jej stroną podmiotu publicznego a jedynie zastąpienie niektórych składników majątku innymi składnikami tego samego rodzaju (także nieruchomościami) i przedstawiającymi taką samą wartość lub z zastosowanie dopłaty pieniężnej. Trudno natomiast mówić o faktycznym przysporzeniu, wyrażającym się w uszczupleniu zasobu nieruchomości jednej strony umowy i zwiększeniu zasobu nieruchomości drugiej strony. Uwzględniając fakt, że dokonanie opisanej wyżej transakcji nie jest działaniem ukierunkowanym na osiągniecie zysków ale zmierzającym do umożliwienia prawidłowego funkcjonowania instytucji publicznych zdaniem Wnioskodawcy możliwy do przyjęcia byłby nawet pogląd, że transakcja tego typu nie posiada cech odpłatnej dostawy, o której stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie rodzi obowiązku odprowadzenia podatku VAT.

W dniu 9 kwietnia 2010r. (data wpływu 13 kwietnia 2010r.) Wnioskodawca uzupełnił stanowisko zawarte w ww. wniosku wyjaśniając, że w ocenie wnioskodawcy brak jest podstaw do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku dostawy objętych transakcją: działki niezabudowanej ani niezainwestowanej pod infrastrukturę komunikacyjną oraz działki częściowo zajętej pod budynek Sądu Apelacyjnego będący w trakcie realizacji. Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawcy w przypadku dostawy przedmiotowych nieruchomości powstanie obowiązek odprowadzenia podatku VAT wg stawki 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania zamiany przez Gminę nieruchomości opisanych w pkt 1-2 wniosku,

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z przekazania przez Skarb Państwa nieruchomości.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy o VAT).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z cyt. wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności” lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. „Dostawa towarów” nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Należy wiec uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa cywilnego.

Oderwanie pojęcia „dostawa towarów” od skutków cywilnoprawnych powstających na gruncie prawa prywatnego od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala także na opodatkowanie czynności mających za przedmiot przeniesienie towarów, które to czynności byłyby nieważne (przede wszystkim z uwagi na zachowanie niewłaściwej formy), czy też nieskuteczne na gruncie prawa cywilnego.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Gmina przeniesie na rzecz Skarbu Państwa własność:

* działki zabudowanej fragmentem budynku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego,

* działek zajętych pod urządzenia infrastruktury drogowej – strefę komunikacyjną wraz z parkingami – wykorzystywanych przez państwowe jednostki organizacyjne tj. Państwową Straż Pożarną oraz Policję,

* działki niezabudowanej i działki zabudowanej zrealizowanym w roku bieżącym budynkiem Sądu Apelacyjnego oraz budynkiem szkoleniowym dla pracowników sądów i prokuratur.

Przy czym podkreślić należy, iż przedmiotem zapytania w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług są nieruchomości opisane tylko w pkt 1-2.

Własność nieruchomości przekazywanych w drodze zamiany, Gmina nabyła w dniu 27 maja 1990r. nieodpłatnie na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy 10 maja 1990r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm.).

Z uwagi na fakt, że budynki i budowle wskazane w pkt 1 i 2 wzniesione zostały ze środków finansowych podmiotów korzystających (Sądu Administracyjnego, Państwowej Straży Pożarnej i Policji) ustalono, że przenosząc własność nieruchomości zabudowanej częścią budynku Gmina uzyska ekwiwalent odpowiadający wyłącznie wartości gruntu bez uwzględniania wartości wzniesionych na nim obiektów.

Na podstawie umowy dzierżawy zawartej w grudniu 2007r. na czas oznaczony Sąd Administracyjny korzysta z nieruchomości wskazanej w pkt 1. Pozwolenie na użytkowanie budynku wzniesionego na działce, o której mowa w pkt 1 wydano w roku 2008. Działki wskazane w pkt 2 są w nieodpłatnym posiadaniu Państwowej Straży Pożarnej oraz Policji, które to jednostki wykonały na tym terenie w latach 2006-2007 urządzenia drogowe (ciągi komunikacyjne, parkingi, obiekty małej architektury).

Gmina nie rozwiąże umowy dzierżawy z Wojewódzkim Sądem Administracyjnym przed zawarciem umowy zamiany nieruchomości. Po zawarciu stosownej umowy notarialnej Skarb Państwa wejdzie w stosunek dzierżawy.

W umowie zawarta została klauzula, że w przypadku wygaśnięcia umowy dzierżawy bądź po jej rozwiązaniu, dzierżawcy nie będzie przysługiwało żadne roszczenie odszkodowawcze względem wydzierżawiającego, oraz że w sprawach nieuregulowanych umową zastosowanie będą miały przepisy Kodeksu cywilnego. W umowie strony postanowiły, iż wszelkie nakłady poczynione na nieruchomości ze środków „biorącego do używania” po wygaśnięciu umowy użyczenia staną się własnością Gminy. Gmina nie wystąpi przed zawarciem umowy zamiany do państwowych jednostek organizacyjnych o wydanie użytkowanych nieruchomości.

Odnosząc wyżej powołane regulacje do zaistniałego w omawianym przypadku stanu faktycznego dotyczącego nieruchomości opisanych w pkt 1-2 wniosku, należy uznać, że przedmiotem dostawy (w drodze zamiany) jest grunt. Natomiast nakłady poniesione na wybudowanie na zbywanych działkach budynki i budowle, są własnością posiadacza tj. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, Państwowej Straży Pożarnej i Wojewódzkiej Komendzie Policji. Powyżej opisane podmioty dokonały wybudowania przedmiotowych budynków i budowli, poniosły nakłady na ich wzniesienie i dalej analizując, podmioty te użytkują wzniesione budynki i budowle aż do rozwiązania umowy, która to umowa nie zostanie rozwiązana przez zawarciem umowy zamiany przedmiotowych nieruchomości. Z umowy zamiany wynika, że przedmiotem zamiany są grunty niezabudowane przeznaczone pod zabudowę. To z umowy wynika, że grunty są elementem głównym dostawy, podczas gdy istniejące na gruntach budynki i budowle są wyłącznie dodatkowym jej elementem. Gmina nie przenosi władztwa ekonomicznego do opisanych we wniosku naniesień w postaci budynków i budowli bowiem władztwo to posiadają Wojewódzki Sąd Administracyjny, Państwowa Straż Pożarna i Wojewódzka Komenda Policji. Z wniosku wynika również, że Gmina nie użytkowała ww. budynków i budowli wzniesionych na przedmiotowych działkach, bowiem podmiotami użytkującymi byli odpowiednio Wojewódzki Sąd Administracyjny, Państwowa Straż Pożarna i Wojewódzka Komenda Policji. Gmina dokonuje sprzedaży przedmiotowych nieruchomości za cenę pomniejszoną o wartość znajdujących się na niej budynków i budowli. A zatem mamy do czynienia z odpłatną dostawą gruntów w postaci zamiany gruntów, przeznaczonych pod zabudowę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, iż przedmiotem dostawy są tylko grunty przeznaczone pod zabudowę nie znajdzie zastosowania przepis art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o VAT stanowiący, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Podkreślić należy, że przepis ten odnosi się do ustalenia podstawy opodatkowania, natomiast na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług grunt oraz budynki i budowle stanowią odrębne przedmioty dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%. Zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, objęta jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

* lokalizację inwestycji terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

* sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo gdyż nie zawierają danych o „przeznaczeniu” danego gruntu, a jedynie obejmują dane – w przypadku gruntów – dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów – ewidencja gruntów.

Jak już ustalono przedmiotem dostawy w drodze zamiany nieruchomości są grunty – działki niezabudowane, lecz są to grunty przeznaczone pod zabudowę.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, iż Wnioskodawca dokona dostawy gruntów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę. Dostawa nie będzie obejmować budynków i budowli wzniesionych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, Państwową Straż Pożarną i Wojewódzką Komendę Policji. Przedmiotową dostawę Wnioskodawca winien opodatkować podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania nieruchomości opisanych w pkt 1-2 niniejszego wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do pytania 2 zawartego we wniosku stwierdza się co następuje:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,

2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Zatem musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy nabywanymi towarami i usługami a sprzedażą opodatkowaną (działalnością opodatkowaną).

We własnym stanowisku Wnioskodawca powołał się na ogólną zasadę zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, która dopuszcza możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Zasada ta stanowi o konieczności istnienia związku poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawca wskazał, iż w przypadku Gminy przesłanka ta jest spełniona albowiem Gmina nabywa nieruchomości z zamiarem ich zbycia w formie przetargu celem wygenerowania dochodu do budżetu gminy. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w przypadku dostawy działki niezabudowanej ani niezainwestowanej pod infrastrukturę komunikacyjną oraz działki częściowo zajętej pod budynek Sądu Apelacyjnego będący w trakcie realizacji brak jest podstaw do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zatem dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie opodatkowana stawką podatku 22%.

Mając powyższe na uwadze, iż dostawa nieruchomości opisanej w pkt 3 wniosku zdaniem Wnioskodawcy opodatkowana będzie stawką w wysokości 22% to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z przekazania przez Skarb Państwa nieruchomości wskazanych w poz. 54 lit. A tj. działek niezabudowanych nabytych przez Skarb Państwa w latach 1951-1975 na podstawie orzeczenia o wywłaszczeniu, przepisów szczególnych oraz umowy cywilnoprawnej.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania zamiany przez Gminę nieruchomości opisanych w pkt 1-2 wniosku,

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z przekazania przez Skarb Państwa nieruchomości.

Jednocześnie informuje się, iż wydając niniejszą interpretację nie wzięto pod uwagę powołanych przez Wnioskodawcę pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, nie stanowią one bowiem źródła prawa powszechnie obowiązującego i zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podatników. Ponadto zauważyć należy, iż powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna wydana została w odmiennym stanie faktycznym niż wskazano we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodatkowa należy wskazać, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga kwestii opodatkowania nieruchomości opisanej w pkt 3 wniosku, bowiem powyższe nie było przedmiotem zapytania.

Ponadto należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja traci swą aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.