LK-272/LP/03/PP

Odpowiadając na pismo z dnia...., znak... w sprawie przepisów dotyczących podatku od nieruchomości - Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1)grunty,

2)budynki lub ich części,

3)budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 1a ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, za budynek uważa się obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast, budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b), chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

Omawiane wyłączenie z zakresu przedmiotów opodatkowania związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej dotyczy sytuacji, gdy przedmiot ten nie jest i jednocześnie nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, a powodem tego jest zdarzenie niezależne od podatnika, dotyczące stanu technicznego nieruchomości.

W związku z tym, że przepisy podatkowe w zakresie definicji obiektów budowlanych odwołują się bezpośrednio do prawa budowlanego, sytuacja taka będzie miała miejsce w szczególności, w przypadku wydania przez organ nadzoru budowlanego, na podstawie art. 68 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 ze zm.), decyzji o opróżnieniu bądź wyłączeniu z użytkowania całości lub części budynku ze względu na jego zły stan techniczny.

W przypadku gruntów nastąpi to tylko w niektórych sytuacjach, np.: chemicznego, radioaktywnego lub bakteriologicznego skażenia gruntu, które uniemożliwi jego użytkowanie. Brak możliwości wykorzystywania w/w przedmiotów opodatkowania ze względów technicznych, zarówno w chwili obecnej jak i w przyszłości, powinno zostać potwierdzone przez właściwy organ administracji, np.: powiatowego inspektora nadzoru budowlanego.

Należy podkreślić, że potwierdzenie przez właściwy organ faktu braku możliwości wykorzystywania gruntu, budynku, budowli lub ich części do prowadzenia działalności gospodarczej, ze względów technicznych, powinno zawsze dotyczyć przedmiotu podlegającego opodatkowaniu. W rozumieniu przepisów podatkowych należy wyraźnie odróżnić stan techniczny obiektu budowlanego (jego konstrukcji) od stanu instalacji, urządzeń (wyposażenia) tego obiektu, które nie podlegają opodatkowaniu i nie mają wpływu na zakwalifikowanie obiektu do kategorii przedmiotów opodatkowania związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Wyłączenie z zakresu przedmiotów opodatkowania związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej ze względów technicznych, nie nastąpi także w przypadku wydania na podstawie przepisów prawa budowlanego decyzji o rozbiórce obiektu budowlanego wybudowanego bez wymaganego pozwolenia, bądź gdy prowadzenie tej działalności nie jest możliwe ze względów technologicznych lub ekonomicznych (awaria urządzeń, instalacji, brak środków na prowadzenie działalności itp.).

Ze względów technicznych, wyłączenie przedmiotów opodatkowania z kategorii związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej nie nastąpi również w przypadku, jeżeli przedsiębiorca nabył budynek, który nie nadaje się do prowadzenia działalności gospodarczej przez tego przedsiębiorcę. Należy podkreślić, że ustawodawca określił, iż przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany ze względów technicznych do szeroko rozumianej działalności gospodarczej, a nie do prowadzonego przez przedsiębiorcę (konkretnego) rodzaju tej działalności.

Należy zwrócić uwagę, że stwierdzenie przez właściwy organ braku możliwości użytkowania ze względów technicznych, a w konsekwencji niewykorzystywanie w/w przedmiotów opodatkowania do prowadzenia działalności gospodarczej, nie powoduje zwolnienia z podatku od nieruchomości, a stanowi jedynie wyłączenie ich z kategorii gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, opodatkowanych według najwyższych stawek. Omawiane przedmioty będą podlegać opodatkowaniu według stawek jak dla gruntów i budynków pozostałych, z wyjątkiem budowli, które jako niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie będą opodatkowane podatkiem od nieruchomości.

Jednocześnie Ministerstwo Finansów informuje, że zgodnie z art. 122 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. Jeżeli organ podatkowy ma wątpliwości, może na podstawie art. 198 § 1 powołanej wyżej ustawy przeprowadzić oględziny, a jeżeli w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, to zgodnie z art. 197 § 1 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy może powołać biegłego lub biegłych w celu wydania opinii.