PP1-443-110/2006

Pytanie podatnika:

Czy należy dokonać korekty podatku naliczonego odliczonego od niezamortyzowanej wartości w obcym środku trwałym?

Na podstawie art. 14 b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach uchyla z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach z dnia 26.06.2006 r., znak: OG/005/100/PP2/443/22/06 w zakresie interpretacji przepisów prawa podatkowego dla "N." spółka z o. o. w zakresie podatku od towarów i usług w przypadku zwrotu podatku VAT odliczonego przy nabyciu inwestycji w obcym środku trwałym.

Wnioskiem z dnia 20.04.2006 r. "N." spółka z o.o. zwróciła się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji, co do sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług w przypadku zwrotu podatku VAT odliczonego przy nabyciu inwestycji w obcym środku trwałym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podatnik prowadził działalność gospodarczą w wynajmowanym budynku. Za zgodą właściciela budynku poniósł nakłady, które zostały sklasyfikowane jako inwestycja w obcym środku trwałym i amortyzowane przez 10 lat. Aktualnie spółka opuściła budynek (przed upływem 10 lat). Ponieważ, właściciel budynku nie zwrócił Podatnikowi poniesionych nakładów, to niezamortyzowaną wartość inwestycji zaliczono w koszty nie stanowiące kosztów podatkowych. Wydzierżawiany budynek wykorzystywany był na cele związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną.

Zdaniem wnioskującego nie należy korygować podatku odliczonego przy nabyciu nakładów inwestycyjnych. Regułą jest uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną.

W dniu 26.06.2006 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach wydał postanowienie znak: OG/005/100/PP2/443/22/06 w którym stwierdził, iż przedstawione przez stronę we wniosku stanowisko jest prawidłowe. Powołał przy tym przepisy art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przytoczył również zapis art. 90 ust. 1 w/w ustawy o podatku VAT w myśl którego w stosunku do towarów i usług, wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Organ pierwszej instancji stwierdził, że w sytuacji, gdy podatnik poniósł nakłady, które zostały sklasyfikowane jako inwestycja w obcym środku trwałym, tym samym nabył prawo od obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów związanych ze sprzedażą opodatkowaną. W związku z powyższym nie ma obowiązku korygować podatku naliczonego VAT odliczonego od tych nakładów.

Po przeanalizowaniu zapytania spółki "N." skierowanego do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach stwierdza, iż w przedmiotowej sprawie nie wyjaśniono w sposób wyczerpujący stanu faktycznego mającego znaczenie dla udzielenia prawidłowej odpowiedzi.

Stwierdzenie spółki, że poniesione nakłady inwestycyjne w obcym środku trwałym amortyzowane były przez okres krótszy niż 10 lat, bowiem zmuszona była opuścić wynajmowany budynek sprawia, że nie można ustalić, jaki stan prawny obowiązywał w czasie poczynienia nakładów inwestycyjnych jak i ich amortyzacji, co ma podstawowe znaczenie dla prawidłowości odpowiedzi udzielonej przez organ podatkowy pierwszej instancji. Tak określone ramy czasowe wskazywać mogą, że zastosowanie znaleźć mogą w przedmiotowej sprawie zarówno przepisy "starej" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) jak też "nowej" - z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Spółka "N." składając wniosek nie odniosła się również do wartości poniesionych wydatków, co ma istotne znaczenie jeśli nakłady poniesione zostałyby pod rządami ustawy z 2004 r.

W złożonym wniosku, nie wyjaśniono zatem w sposób wyczerpujący rzeczywistego stanu faktycznego, co powoduje, że nie można dokonać merytorycznego rozpatrzenia postanowienia wydanego przez organ podatkowy pierwszej instancji.

Zaprzeczeniem prawidłowego załatwienia sprawy co do jej istoty, jest załatwienie interpretacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej na wniosek podatnika, w którym brak jest wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego.

Takie działanie zobligowało organ drugiej instancji do podjęcia rozstrzygnięcia w oparciu o przepis art.14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Rozpatrując ponownie sprawę - organ podatkowy pierwszej instancji winien zwrócić uwagę na datę poniesienia wydatków inwestycyjnych i okres ich amortyzowania a następnie odnieść się do obowiązujących w tym okresie przepisów w zakresie podatku VAT.

Dlatego też postanowiono jak w sentencji.