ITPP1/443-1097/08/10-S/MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 października 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 459/09 – stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2008 r. (data wpływu 11 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 11 grudnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji.

W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka ponosiła wydatki inwestycyjne dotyczące wybudowania fabryki. Z powodów ekonomicznych – znaczny nieprzewidziany wzrost cen usług budowlanych oraz problemy z pozyskaniem środków finansowych na kontynuowanie inwestycji – we wrześniu 2008 roku została podjęta przez Spółkę decyzja o zaniechaniu tej inwestycji.

Spółka w momencie zakupu usług związanych z rozpoczętą inwestycją, dokonała odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących te zakupy – stosownie do przepisów art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – gdyż towary i usługi nabywane były w celu wykonywania czynności opodatkowanych. Przepisy art. 88 ust. 1 pkt 2 tej ustawy nie miały wówczas zastosowania, ponieważ wydatki dotyczyły towarów i usług nabywanych do wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego, a w myśl art. 88 ust. 3 pkt 1 przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków, o których mowa w art. 87 ust. 3.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest zobowiązana, w miesiącu podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji, do skorygowania podatku naliczonego, uprzednio odliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług stanowiących wydatki inwestycyjne...

Zdaniem Wnioskodawcy, zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego dokonanego przy zakupie usług związanych z prowadzoną inwestycją, również w przypadku, gdy z powodów ekonomicznych została podjęta decyzja o zaniechaniu tej inwestycji.

W momencie podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji, koszty poniesionych wydatków inwestycyjnych zostały uznane za koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów – stosownie do przepisów art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka uważa, że w przedstawionym stanie faktycznym, ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania, ponieważ wydatki poniesione przez Spółkę niewątpliwie „mogłyby być” zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyby omawiane inwestycje nie zostały zaniechane. Fakt, że inwestycja nie została zakończona i w związku z tym nie została wykorzystana dla potrzeb wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie ma w przedmiotowej sprawie znaczenia, ponieważ w chwili dokonywania wydatków Spółka miała zamiar wykorzystywać inwestycję dla celów prowadzonej działalności podlegającej opodatkowaniu i w związku z tym miała prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Określony w art. 88 ust. 3 pkt 1 rodzaj wydatku, w dacie jego poniesienia, przesądzał o uprawnieniu Spółki do odliczenia podatku naliczonego i w sposób trwały wyłączył możliwość zastosowania ograniczenia zawartego w art. 88 ust. 1 pkt 2, czyli ograniczenia pozbawiającego podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na przepisy dotyczące kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym. W momencie dokonywania odliczenia przepisy te nie miały bowiem zastosowania. Brak jest również przepisów przewidujących obowiązek skorygowania podatku naliczonego poprzez jego obniżenie w tym okresie rozliczeniowym, w którym zaszły późniejsze zdarzenia, które powodują wyłączenie wydatków poniesionych na nabycie towarów z kosztów uzyskania przychodów. Ograniczenie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony narusza podstawową cechę konstrukcji podatku od towarów i usług – zasadę neutralności, a więc ograniczenie tego prawa musi mieć charakter wyjątku od zasady. Oznacza to, że wymienione ograniczenie może być stosowane wyłącznie w sytuacjach ściśle określonych w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem przepisów Dyrektywy Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W interpretacji indywidualnej z dnia 13 lutego 2009 r. znak ITPP1/443-1097/08/MN oceniono stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

W dniu 14 grudnia 2009 roku do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 8 października 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 459/09, w którym uchylona została zaskarżona interpretacja. Sąd w wyroku tym stwierdził, iż w opisanym stanie faktycznym prawidłowe jest stanowisko Spółki sprowadzające się do tego, że jeżeli doszło do zaniechania inwestycji w wyniku niezależnych od podatnika okoliczności, w związku z którą podatnik dokonywał stosownych odliczeń podatku, niewykorzystanie niezakończonej inwestycji do żadnych celów, nie powinno powodować obowiązku korekty podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 października 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 859/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.