IPPP1-443-1176/10-4/EK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2010 r. (data wpływu 22 listopada) uzupełnionym pismem z dnia 10 grudnia 2010 r. (data wpływu 13 grudnia 2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 06 grudnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego z tytułu sprzedaży samochodu osobowego ze zwolnieniem - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 22 listopada 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego z tytułu sprzedaży samochodu osobowego ze zwolnieniem. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 10 grudnia 2010 r. (data wpływu 13 grudnia 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 06 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług komunalnych. W miesiącu marcu 2009 r. zakupił samochód osobowy marki Skoda Fabia o wartości 44 800,00 zł, w tym podatek VAT 8 078,69 zł. Zgodnie z art. 86 ust. 3, podatnik odliczył 60 % podatku naliczonego, tj. 4 847,21 zł, pozostała kwota podatku zwiększyła wartość początkową samochodu jako środka trwałego. Zakupiony samochód służył sprzedaży wyłącznie opodatkowanej.

Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, nie wystąpił podatek do korekty, o której mowa w art. 90.

W dniu 30 września 2010 r. samochód uległ wypadkowi. Ubezpieczyciel pojazdu stwierdził, że koszty naprawy przekraczają 70% jego wartości rynkowej i naprawa jest nieopłacalna. W dniu 22 października 2010 r. podatnik sprzedał ww. samochód, korzystając ze zwolnienia zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2009 r. Nr 224, poz. 1799).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, w związku ze sprzedażą samochodu osobowego, podatnik jest zobowiązany do korekty podatku naliczonego odliczonego w chwili zakupu...

Podatnik stoi na stanowisku, że nie jest zobowiązany do korekty podatku naliczonego, odliczonego w chwili zakupu samochodu osobowego, gdyż:

zgodnie z art. 86 ust. 3 miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 60% nie więcej jednak niż 6000 zł. w rozliczeniu za okres w którym otrzymał fakturę o czym mówi art. 86 ust. 10 pkt 1 i tak zrobił

samochód używany był do sprzedaży wyłącznie opodatkowanej,

po zakończeniu roku w którym przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie wystąpił podatek do korekty wynikający z art. 90 ust 1-9, samochód nie został więc sprzedany w okresie korekty i nie ma przesłanek do stosowania art. 91 ust. 2. Ponadto z art. 91 ust. 1 wynika, że korekta dotyczy jedynie obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony o którym mowa w art. 86 ust. 1 tj. gdy podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego,

w chwili sprzedaży samochodu spełnione zostały warunki art. 43 ust. 2 ponieważ samochód używany był w firmie 1 rok i 6 miesięcy, była więc podstawa do zastosowania zwolnienia wynikającego z § 12 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, które zwalnia od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust 2 ustawy.

ustawa o podatku od towarów i usług w żadnym z art. nie określa, jak długo ma być używany środek trwały, aby jego sprzedaż nie rodziła konsekwencji podatkowych, a zwolnienie od podatku sprzedaży samochodu osobowego jest przypadkiem szczególnym gdzie zgodnie z art. 82 ust. 3 Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki tych zwolnień.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca na potrzeby działalności gospodarczej w marcu 2009r. nabył samochód osobowy marki Skoda Fabia o wartości 44 800,00 zł. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca skorzystał z prawa do odliczenia części podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W październiku 2010r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży przedmiotowego samochodu, stosując zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT, zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 224, poz. 1799 ze zm.).

W przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł. (art. 86 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowy samochód osobowy spełnia definicję towaru używanego, zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy, gdyż od momentu jego nabycia do chwili sprzedaży upłynął okres co najmniej 6 miesięcy.

Realizacja prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego została obostrzona wieloma ograniczeniami ustawowymi wynikającymi z art. 88 i art. 90 ustawy oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego - art. 91 ustawy. Ustawodawca przyznał zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia określonych przesłanek negatywnych. Warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru (usługi) do realizacji czynności opodatkowanej np. towar został ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – powoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Zasady dotyczące obowiązku dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w treści art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl ust.1 tego artykułu, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż,(…)

W myśl art. 91 ust. 6 wskazanej ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;

zwolnione lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Natomiast przepis art. 91 ust. 7 cyt. ustawy, zgodnie z którym przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W tym miejscu zwrócić należy, uwagę, iż w przypadku zastosowania art. 91 ust. 7, korekty dokonuje się za zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz. ust. 3 tegoż artykułu. Zatem ust. 1 art. 91 w takim przypadku nie ma zastosowania.

Z opisu sprawy wynika, iż samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Zainteresowany skorzystał z prawa do odliczenia części podatku naliczonego. Wartość zakupionego auta przekraczała kwotę 15 000 zł. Stwierdzić należy, iż dostawa przedmiotowego samochodu, od którego dokonano odliczenia podatku naliczonego w wysokości 6000 zł., korzystająca ze zwolnienia na podstawie § 12 ust. 1 pkt 5 cytowanego rozporządzenia, spowoduje, iż dalsze jego wykorzystanie związane jest wyłącznie z czynnościami zwolnionymi (art. 91 ust. 6 pkt 2 ustawy).

W przedstawionym stanie mamy zatem do czynienia z okolicznością, o której mowa w art. 91 ust. 7 i 7a ustawy. Przepis ten adresowany jest bowiem do podatników, którzy wykorzystywali nabyty towar do wykonywania czynności opodatkowanych i nakazuje dokonać korekty również w przypadku, gdy odliczyli oni podatek naliczony, a następnie na skutek sprzedaży zmieniło się jego przeznaczenie na związane z czynnościami zwolnionymi. Stosownej korekty w przypadku towarów innych niż wymienione w art. 91 ust. 2 dokonuje się według zasad określonych w art. 91 ust. 1 ustawy.

Odnosząc cytowane przepisy do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nabył samochód osobowy na potrzeby działalności opodatkowanej, w związku z czym odliczył podatek naliczony w całości przysługującego mu odliczenia wynikającego z uregulowań zawartych w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Przed upływem 5 lat od dnia nabycia samochód ten został sprzedany, przy czym sprzedaż tę zwolniono z opodatkowania. W związku z powyższym nastąpiła zmiana przeznaczenia samochodu, a do odliczenia korekty należało przyjąć, iż dalsze wykorzystywanie tego towaru było związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi. Zatem, Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, stosownie do postanowień art. 91 ust. 5 ustawy, korekta ta winna obejmować 4/5 odliczonego podatku.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo, stwierdzić należy, iż odwołanie się w uzasadnieniu Wnioskodawcy do art. 82 ust. 3 nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.