ILPP2/443-1286/10-5/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością A., przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2010 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 9 sierpnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 października (data wpływu 25 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 9 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 października 2010 r. (data wpływu 25 października 2010 r.) o wyczerpujące przedstawienie na formularzu ORD-IN zdarzenia przyszłego, sformułowanie pytania, własne stanowisko w sprawie oraz potwierdzenie uiszczenia opłaty za wydanie interpretacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca przygotowuje się do wdrożenia systemu finansowo-księgowego, który nie posiada polskiego kodowania znaków. Wszystkie wystawione dokumenty księgowe jak i również faktury sprzedaży nie będą posiadać polskich znaków diakrytycznych (ś, ć, ź, ł, ó, ą itp.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy faktura sprzedaży wystawiona w języku polskim, ale bez polskich znaków diakrytycznych, może być uznana za wystawioną prawidłowo i stanowić podstawę do odliczenia z niej naliczonego podatku VAT...

Czy wystawiony dokument jest prawidłowy w obrocie gospodarczym...

Zdaniem Wnioskodawcy, brak polskich znaków diakrytycznych nie powinien mieć wpływu na prawo nabywcy do odliczenia podatku wynikającego z tak wystawionej faktury.

Jednak tak wystawiony dokument może spowodować dużo problemów związanych z identyfikacją nazwy nabywcy, czy wykonanej usługi lub sprzedanego towaru. Może to również powodować konflikty z kontrahentami. Zdaniem Zainteresowanego system finansowo-księgowy powinien posiadać polskie znaki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe elementy, jakie powinna zawierać faktura zostały określone w art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w treści art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał w dniu 28 listopada 2008 r. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.). W rozdziale 3 tego rozporządzenia określono szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinna zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Elementy, jakie co najmniej winna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia. Są to:

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;

numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;

numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;

dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;

nazwa (rodzaj) towaru lub usługi;

miara i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;

cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto);

wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

stawka podatku;

suma wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;

kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

kwota należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

W związku z tym, iż zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i ww. rozporządzenia nie odnoszą się do kwestii pisowni na fakturze (zachowania zasad ortografii w określaniu nazw towarów i usług oraz nazw sprzedawcy i nabywcy), należy uznać, że jeżeli treść takiej faktury – pomimo braku polskich znaków diakrytycznych – umożliwia bezsporne ustalenie sprzedawcy, nabywcy oraz nazwę towaru lub usługi, to dokument taki jest wystawiony prawidłowo, zgodnie z powołanymi przepisami prawa podatkowego w zakresie wystawiania faktur.

Ponadto, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zgodnie z zapisem art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7: suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

od komitenta z tytułu dostawy towarów będących przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

A zatem, o ile spełnione zostaną warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, faktury wystawione przez Zainteresowanego umożliwiać będą obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując, faktura sprzedaży wystawiona w języku polskim, ale bez polskich znaków diakrytycznych jest prawidłowa w obrocie gospodarczym jeśli umożliwia bezsporne ustalenie sprzedawcy i nabywcy, a także nazwę towaru lub usługi. W związku z powyższym brak polskich znaków diakrytycznych nie wpływa na możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.