ILPP1/443-228/10-2/HW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010 r. (data wpływu 1 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podatkowego – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 1 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność od września 2009 r. Przedmiotem działalności jest prowadzenie: ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości, podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów, kwalifikowanie dowodów do ujęcia w księgach, kontrola zapisów w księgach, sporządzanie i kontrola deklaracji, sprawozdań finansowych, raportów wynikających z tych ksiąg, ewidencja środków trwałych i amortyzacji, ewidencja sprzedaży oraz zakupu VAT, rozliczeń płac i ZUS zatrudnionych pracowników, naliczeń ZUS zleceniodawcy.

Wnioskodawca posiada uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych wydane przez Ministra Finansów, nie posiada uprawnień doradcy podatkowego. Świadczone usługi zostały przez GUS zaklasyfikowane do grupowań PKWiU 74.12.20 – 00.00 – „usługi w zakresie księgowości z wyjątkiem deklaracji podatkowych” oraz 74.12.13 – 00.00 – „usługi w zakresie sprawozdań finansowych”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z prowadzoną działalnością Spółka może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług ze względu na wysokość obrotów...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może korzystać ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług. Usług księgowych polegających również na sporządzaniu deklaracji, wynikających z dokumentów księgowych, nie należy zaliczać do usług doradczych, świadcząc które podatnik nie mógłby korzystać ze zwolnienia.

W art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług zostały wymienione przypadki, w których podatnicy VAT nie mogą korzystać ze zwolnienia ze względu na wysokość obrotów.

Czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów księgowych. Ich wykonywanie wymaga zatem wiedzy z zakresu księgowości i podatków, którą to wiedzę mają podmioty uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Dlatego sam fakt sporządzenia klientom deklaracji nie może decydować o zaliczeniu świadczonych usług do usług doradztwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Według art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. u. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. u. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

W myśl przepisu art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Ponadto w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. w 2010 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2009 r. była wyższa niż 50 000 zł i nie przekroczyła 100.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2010 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Należy zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Ponadto, przepis § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym „Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy” wymieniono pod pozycją 37 „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego” oraz pod pozycją 38 „Usługi prawnicze”.

Należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro ustawa o VAT w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) „doradzić – doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Natomiast „doradztwo” to, wg powyższego słownika, udzielanie fachowych porad.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi od września 2009 r. działalność, której przedmiotem jest prowadzenie: ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości, podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów, kwalifikowanie dowodów do ujęcia w księgach, kontrola zapisów w księgach, sporządzanie i kontrola deklaracji, sprawozdań finansowych, raportów wynikających z tych ksiąg, ewidencja środków trwałych i amortyzacji, ewidencja sprzedaży oraz zakupu VAT, rozliczeń płac i ZUS zatrudnionych pracowników, naliczeń ZUS zleceniodawcy. Wnioskodawca posiada uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych wydane przez Ministra Finansów, ale nie posiada uprawnień doradcy podatkowego. Ponadto jak wskazał Zainteresowany, świadczone usługi zostały przez Główny Urząd Statystyczny zaklasyfikowane do grupowań PKWiU: 74.12.20-00.00 – „usługi w zakresie księgowości z wyjątkiem deklaracji podatkowych” oraz 74.12.13-00.00 – „usługi w zakresie sprawozdań”.

W tym miejscu wskazać należy, iż „usługi doradztwa podatkowego” według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług mieszczą się w grupowaniu 74.12.13-00.00 „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Skoro nomenklatura klasyfikacyjna różnicuje usługi w zakresie rachunkowości od usług doradztwa podatkowego to nieuzasadnione jest zrównanie tych usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług stanowią, iż co do zasady usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej identyfikuje się za pomocą tych klasyfikacji. Zatem, określając czy świadczenie usług powoduje wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, czy też nie, należy mieć na uwadze klasyfikację statystyczną świadczonych usług oraz stan faktyczny sprawy. Przynależność świadczonych usług do konkretnego grupowania opiera się bowiem na szczegółowym badaniu poszczególnych usług, warunków ich świadczenia (kompleksowe; w ramach jednego zlecenia; na odrębne zlecenie) oraz ich cech istotnych z punku widzenia klasyfikowania.

Należy zauważyć, iż istotę czynnika klasyfikacyjnego przy badaniu zasadności wyłączenia ze zwolnienia podmiotowego podmiotów wykonujących określone czynności potwierdza również treść upoważnienia ustawowego zawartego w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy.

W świetle ww. przepisów prawa i przedstawionego stanu faktycznego z uwzględnieniem wskazanych klasyfikacji statystycznych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1, pod warunkiem, że nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa i udzielania porad prawnych.

Podkreślić jednak należy, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). w związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego powołanej klasyfikacji statystycznej.

Należy zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o grupowania statystyczne wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego i traci ona swą aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.