IP-PP2-443-242/07-2/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2007 r. (data wpływu 11 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 11 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące stan faktyczny.

Wnioskodawca buduje budynki mieszkalne, w których usytuowane są lokale mieszkalne i użytkowe oraz pomieszczenia przynależne w postaci komórek lokatorskich jak również miejsca postojowe przynależne do lokali mieszkalnych i użytkowych. Wnioskodawca zawiera umowy z przyszłymi nabywcami lokali, z których jednoznacznie wynika że lokal mieszkalny względnie użytkowy sprzedawany jest łącznie z prawem do wyłącznego korzystania z jednego lub kilku miejsc postojowych. Przeniesienie lokali mieszkalnych po zakończeniu procesu budowy następuje w formie aktu notarialnego

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania przez nabywcę z miejsca postojowego jest objęte stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7 %, jak przy dostawie części obiektu mieszkaniowego ...

Zdaniem Wnioskodawcy kryterium decydującym o zastosowaniu na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT jednolitej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 7 % winny być postanowienia umowy sprzedaży zawieranej pomiędzy Wnioskodawcą w nabywcą lokalu mieszkalnego. Jeśli z postanowień umowy wynika, iż lokal mieszkalny wraz z prawem do wyłącznego korzystania z jednego lub kilku miejsc postojowych są przedmiotem łącznego obrotu, należy zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 7 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów, przez którą w myśl przepisu art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, na podstawie art. 2 pkt. 6 powołanej ustawy są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 omawianej ustawy stawka podatku od towarów i usług wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b powołanej ustawy, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego w myśl art. 2 pkt.12 w/w ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: PKOB 111 – „Budynki mieszkalne jednorodzinne”, PKOB 112 – „Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe”, PKOB ex 113 – „Budynki zbiorowego zamieszkania-wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie, oraz rezydencje Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej”.

Ponieważ w ustawie o podatku od towarów i usług ani przepisach wykonawczych do tej ustawy brak jest definicji lokalu mieszkalnego i użytkowego, należy w tej kwestii posiłkować się definicją zawartą w ustawie z dnia 24.06.1994r. o własności lokali (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. W kontekście rozpoznawanej sprawy na uwagę zasługuje jednak również i to, że obok pojęcia normatywnego "samodzielnego lokalu mieszkalnego", w art. 2 ust. 4 przywołanej ustawy polski ustawodawca posługuje się dodatkowo pojęciem "pomieszczenia przynależnego do lokalu". Art. 2 ust. 4 cytowanej ustawy stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, garaż, zwane dalej: "pomieszczeniami przynależnymi". Należy przy tym zauważyć, iż pojedyncze miejsce postojowe (na kondygnacji podziemnej budynku mieszkalnego) jako wyodrębniona jedynie liniami część garażu nie może stanowić sama w sobie pomieszczenia przynależnego. Pomieszczeniem tym jest natomiast garaż, jako całe pomieszczenie podziemne, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe. Zatem miejsce postojowe jest ułamkową częścią pomieszczenia przynależnego.

W świetle dotychczasowych rozważań wynika, iż występuje wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały ludzi w sposób funkcjonalny polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Jak wcześniej wskazano preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkalnych. Tym samym sprzedaż pomieszczeń przynależnych (w przypadku miejsc postojowych ułamkowej ich części), które w sensie funkcjonalnym nie są "przestrzenią" przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania "mieszkaniowych" potrzeb ludzi, lecz służyć mogą zaspokojeniu "innych potrzeb" tych osób, które korzystają z "samodzielnego lokalu mieszkalnego", nie jest objęta uregulowaniem przepisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit b ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podstawową stawką tego podatku w wysokości 22%. Bez znaczenia przy tym jest fakt, iż sprzedaż danego miejsca postojowego wraz z wyodrębnionymi lokalem mieszkalnym dokumentowana jest jednym aktem notarialnym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.