IP-PP2-443-85/07-2/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06 sierpnia 2007 r. (data wpływu 09 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania montażu i modernizacji dźwigów osobowych a także remontów tych dźwigów w obiektach budownictwa mieszkaniowego -jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 09 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania montażu i modernizacji dźwigów osobowych a także remontów tych dźwigów w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej świadczy m.in. usługi budowlano–montażowe w zakresie montażu i modernizacji dźwigów osobowych a także remontów tych dźwigów. Wyżej wymienione usługi wykonywane są w obiektach budownictwa mieszkaniowego z wykorzystaniem materiałów własnych. Wartość wykorzystanych materiałów mieści się w przedziale 60-80% wartości całej usługi.

W każdym przypadku istota usługi pozostaje taka sama, Wnioskodawca wykonuje roboty budowlano-montażowe, których efektem jest albo powstanie w danym budynku konstrukcji służącej do transportu osób między kondygnacjami albo też wymiana pewnych elementów istniejącej już konstrukcji (np. kabiny, jej wystroju, silników, elementów sterujących) wynikająca ze zużycia lub awarii dotychczasowych elementów albo podyktowana chęcią podniesienia użyteczności dotychczasowej konstrukcji (np. komfortu, szybkości lub bezpieczeństwa jazdy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane przez Wnioskodawcę czynności są opodatkowane stawką 7% zgodnie z treścią artykułu 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie do ww. usług stawki podatku od towarów i usług 7 % jest zasadne, albowiem zgodnie z w/w przepisem stanowią one roboty budowlano-montażowe związane z budownictwem mieszkaniowym.

Miejscem montażu jest zawsze budynek mieszkalny. Opisane czynności nie podlegają na dostarczeniu klientowi towaru (dźwigu lub jego elementów), a zatem nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu przepisów o VAT. Istotą czynności jest wybudowanie, ewentualnie remont, modernizacja konstrukcji dźwigowej. Czynności Wnioskodawcy mają charakter specjalistyczny, wymagają odpowiednich uprawnień i kwalifikacji od osób wykonujących roboty.

Ta właśnie okoliczność, a nie udział wartości użytego materiału w ogólnej wartości usługi przesądza o tym, że czynności Wnioskodawcy należy zakwalifikować jako roboty budowlano-montażowe. Wnioskodawca powołuje się na wyrok z 7 lutego 2007 r., w którym WSA orzekł, że wznoszenie budynków mieszkalnych z wykorzystaniem własnego materiału budowlanego to zespół czynności traktowanych dla celów VAT jako jedna usługa (sygn. akt I SA/Kr 150/06). Niezasadne byłoby zatem wydzielanie z tego zespołu wartości użytych materiałów i traktowanie jako odrębnej czynności dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą stosownie do zapisu art. 146 ust. 2 ustawy, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Definicja obiektów budownictwa mieszkaniowego zawarta w art. 2 pkt 12 ustawy określa je jako budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 – Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 – Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 – Budynki zbiorowego zamieszkania – wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Podkreślić należy, iż ustawodawca na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stworzył katalog zamknięty obiektów budownictwa mieszkaniowego, sklasyfikowanych w PKOB pod symbolem 111, 112 i ex 113. Jedynie kategorie budynków enumeratywnie wymienionych w art. 2 ust. 12 ustawy oraz w poz. 20 zał. nr 1 do rozporządzenia Ministra finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, mieszczą się w legalnej definicji obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Zatem, stawkę w wysokości 7% podatku od towarów i usług stosować można w przypadku świadczenia usług budowy, remontów i bieżącej konserwacji jedynie w w/w kategoriach budynków.

Przytoczone wyżej regulacje ustawowe wskazują, że dla opodatkowania usługi wraz z materiałami budowlanymi jako całości, (z czym wiąże się również zastosowanie jednolitej – obniżonej stawki podatku VAT) istotne znaczenie ma przedmiot umowy zawartej z inwestorem. Jeżeli przedmiotem transakcji określonym w umowie cywilno-prawnej jest robota budowlana wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych kosztów, jakimi są np. robocizna oraz koszt materiałów (jeśli są własnością wykonawcy) do odrębnej sprzedaży. W sytuacji, gdy z zawartej umowy wynika, iż przedmiotem sprzedaży ma być robota budowlana związana z budownictwem mieszkaniowym to wystawiając fakturę podatnik ma prawo opodatkować całość usługi wg stawki 7% na podstawie przytoczonego na wstępie przepisu ustawy o VAT. W takim przypadku na fakturze nie należy dokonywać specyfikacji poszczególnych składników usług, a jedynie określić rodzaj tej usługi, rodzaj obiektu z jakim jest ona związana oraz wysokość stawki podatkowej odnoszącej się do całości usługi. Odrębne stawki podatku dla poszczególnych składników wykonywanych robót mogłyby mieć zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik podpisał z odbiorcą usługi umowę, z której wynikałoby uprawnienie do odrębnego rozliczenia zużytych materiałów.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż zarówno roboty budowlano-montażowe, jak również remonty w obiektach budownictwa mieszkaniowego, podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 7%.

Reasumując, tut. organ podatkowy dokonując oceny prawnej stanowiska podatnika zawartego we wniosku stwierdza, że jest ono prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock