1401/PD-4218Z-1/05/EP

Pytanie podatnika:

Dotyczy momentu ujęcia w przychodach kwot otrzymanych w związku z usługą - organizacją koncertu, który odbędzie się w przyszłości, oraz momentu ujęcia w kosztach kwot wydatkowanych na ten koncert tj. czy w momencie poniesienia czy w momencie osiągniecia przychodu. Zdaniem Spółki kwoty uzyskane ze sprzedaży biletów na koncerty stanowią, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bądź pobrane wpłaty, bądź też zarachowane należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Kwoty te nie stanowią przychodu w momencie ich otrzymania. Winny być one rozpoznane jako przychód dopiero w momencie wykonania usługi tj. w chwili odbycia się koncertu.W opinii Spółki stosownie do treści art. 15 ust. 4 w/w ustawy, jeżeli wydatki na organizację koncertu ponoszone są w tym samym roku podatkowym, w którym koncert jest organizowany, wówczas mogą być one zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, nawet gdy dokonanie wydatku następuje w okresie znacznie poprzedzającym odbycie się koncertu. Oznacza to, że wystarczającym jest potrącenie wydatków w odpowiednim roku podatkowym, bez konieczności przyporządkowania ich do konkretnego miesiąca tego roku.

Decyzja

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa ( j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ), w związku z art. art. 14 b § 5 pkt 2 tej ustawy, oraz art. 7 ust. 2, art. 12 ust. 3a, ust. 4 pkt 1, art. 15 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu odwołania z dnia 30.05.2005r. Sp. z o.o. "O" od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11.05.2005r. Nr 1401/PD-006-72/05/BB zmieniającej z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.02.2005r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki

orzeka

utrzymać decyzję organu pierwszej instancji w mocy

Uzasadnienie

Pismem z dnia 10.12.2004r. ( wpływ do urzędu 05.01.2005r. ) Sp. z o.o. "O" złożyła wniosek o udzielenie w trybie art. 14 a ustawy Ordynacja podatkowa, pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie organizacji koncertów, w ramach której m.in. dokonuje sprzedaży biletów na koncerty. Z uwagi na fakt, iż bilety sprzedawane są przed koncertem (w wielu przypadkach w okresie znacznie poprzedzającym jego odbycie), Spółka uzyskuje wpływy z tytułu ich sprzedaży przed odbyciem się koncertu. Sprzedaż biletów dokumentowana jest bądź fakturami, bądź paragonami z kasy fiskalnej, wystawianymi przez Spółkę w momencie sprzedaży biletów.

W związku z organizacją koncertów Spółka ponosi szereg wydatków tj.:

- wydatki ponoszone w okresie poprzedzającym odbycie się koncertu, niezależnie od tego, czy planowany koncert w rzeczywistości się odbędzie (np. koszty kampanii reklamowych, koszty druku biletów na koncerty).

- wydatki ponoszone dopiero po wykonaniu koncertu (wynagrodzenia wypłacane wykonawcom koncertów).

Zdaniem Spółki kwoty uzyskane ze sprzedaży biletów na koncerty stanowią, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bądź pobrane wpłaty, bądź też zarachowane należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Kwoty te nie stanowią przychodu w momencie ich otrzymania. Winny być one rozpoznane jako przychód dopiero w momencie wykonania usługi tj. w chwili odbycia się koncertu.

W opinii Spółki stosownie do treści art. 15 ust. 4 w/w ustawy, jeżeli wydatki na organizację koncertu ponoszone są w tym samym roku podatkowym, w którym koncert jest organizowany, wówczas mogą być one zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, nawet gdy dokonanie wydatku następuje w okresie znacznie poprzedzającym odbycie się koncertu. Oznacza to, że wystarczającym jest potrącenie wydatków w odpowiednim roku podatkowym, bez konieczności przyporządkowania ich do konkretnego miesiąca tego roku.

Postanowieniem z dnia 28.02.2005r. Nr 1472/ROP1/423-26-17/05/IW Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie potwierdził stanowisko Spółki.

Postanowieniem z dnia 26.04.2005r. Nr 1401/PD-006-72/05/BB Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.02.2005r.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego, pytania Spółki oraz postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zmienił z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.02.2005r. Nr 1472/ROP1/422-26-17/05/IW ( Nr 1472/ROP1/423-26-17/05/IW - po sprostowaniu postanowieniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 03.06.2005r. ), i uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu powyższej decyzji stwierdzono:

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) ściśle określają sposób ustalania momentu powstania przychodu. W myśl art. 12 ust. 3a w/w ustawy, za datę powstania przychodu, uważa się, z zastrzeżeniem ust 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1. wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub

2. wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub

3. otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

Odstępstwo od powyższej zasady unormowane zostało w art. 12 ust. 3c i ust. 3d, które odnoszą się do przychodów z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych o podobnym charakterze oraz do usług świadczonych w sposób ciągły.

W ust. 4 powołanego art. 12 ustawodawca enumeratywnie wyliczył, co nie zalicza się do przychodów. I tak w pkt. 1 zapisano, że do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet towarów i usług które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Przepis ten dotyczy w swojej istocie zaliczek na poczet np. usług które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Z przedstawionego we wniosku z dnia 10.12.2004r. stanu faktycznego nie wynika, że zapłata za bilety na organizowane przez Spółkę koncerty ma charakter zaliczkowy (np. wpłata połowy należnej kwoty za bilet przed koncertem) lecz jest to zapłata pełnej należnej kwoty dokumentowana fakturą lub paragonem z kasy fiskalnej.Stwierdzono w związku z powyższym, iż zgodnie z treścią art. 12 ust. 3a datą powstania przychodu dla Spółki będzie dzień wystawienia faktury, a w przypadku udokumentowania sprzedaży biletów paragonami z kasy fiskalnej dzień w którym Spółka otrzymała zapłatę za bilet, nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym tę opłatę otrzymała.

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów podniesiono, iż ustawowa ich definicja zawarta jest w art. 15 ust. 1, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Taki zapis oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Mowa tu o kosztach zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle związane z przychodami. Koszty pośrednie obejmują wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, ale ich ponoszenie warunkuje uzyskanie przychodów.

Natomiast art. 15 ust. 4 wskazuje w jaki sposób należy dokonywać potrącenia wydatków uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do powyższego przepisu koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącane w roku, w którym zostały poniesione.

Poniesione wydatki, które można bezpośrednio powiązać z przychodami powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie osiągnięcia przychodu, a więc w tym roku podatkowym (miesiącu), w którym został osiągnięty przychód.

W przypadku kosztów pośrednich, gdy nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie kosztu do osiągniętego przychodu uzasadnienie ma odnoszenie ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Aczkolwiek rozliczenie kosztów i przychodów oraz ustalenie dochodu odnosi się do roku podatkowego, to jednak należy mieć na uwadze przepis art. 25 ust. 1 w/w ustawy, zgodnie z którym podatnik winien co miesiąc odprowadzać zaliczkę na podatek dochodowy od osób prawnych.

Niezależnie więc od konieczności przyporządkowania przychodów i kosztów do właściwego roku podatkowego, oznacza to również obowiązek przyporządkowania przychodów, a w konsekwencji i kosztów do odpowiedniego miesiąca roku podatkowego.

W związku z powyższym stwierdzono, iż koszty bezpośrednio związane z organizacją koncertu winny być odniesione w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym uzyskano przychód z tego koncertu.

Mając powyższe na względzie uznano, iż postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.02.2005r. Nr 1472/ROP1 /423-26-17/05/IW rażąco narusza prawo w ten sposób, że jego treść pozostaje w wyraźnej sprzeczności z treścią wyżej powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i decyzją z dnia 11.05.2005r. dokonano jego zmiany.

Pismem z dnia 30.05.2005r. Spółka działając przez pełnomocnika złożyła odwołanie od wyżej opisanej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11.05.2005r. i wniosła o:

- uchylenie w całości zaskarżonej decyzji, jako obarczonej wadą o której mowa w art. 247 § 1 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa i umorzenie postępowania w sprawie, lub

- uchylenie zaskarżonej decyzji jako naruszającej art. 14 § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa i umorzenie postępowania w sprawie.

W uzasadnieniu odwołania podniesiono, iż :

Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11.05.2005r. obarczona jest wadą, o której mowa w art. 247 § 1 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która została skierowana do osoby, nie będącej stroną w sprawie. Zdaniem pełnomocnika z taką sytuacją mamy do czynienia w rozważanym przypadku. Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11.05.2005r. o numerze 1401/PD-006-72/05/BB, dotyczy bowiem postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.02.2005r. o numerze 1472/ROP1/422-26-17/05/IW, którego spółka "O" nigdy nie otrzymała. Podniesiono, iż jedynym postanowieniem jakie Spółka "O" otrzymała od Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie było postanowienie z dnia 28.02.2005r o numerze 1472/ROP1/423-26-17/05/IW.

W ocenie Spółki wskazana wyżej wada skarżonej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie stanowi wystarczającą podstawę jej uchylenia.

Z ostrożności procesowej Spółka "O" podniosła, iż przy przyjęciu założenia, że decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11.05.2005r. Nr 1401/PD-006-72/05/BB w istocie dotyczy postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.02.2005r. Nr 1472/ROP1/423-26-17/05/IW, nie zaś postanowienia Naczelnika o numerze wskazanym przez Dyrektora Izby Skarbowej, również brak byłoby podstaw do zaakceptowania stanowiska w niej zaprezentowanego.

Przesłanki warunkujące dopuszczenie zmiany przez organ odwoławczy z urzędu postanowienia organu pierwszej instancji, zawierającego interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego określa art. 14 b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z tym przepisem organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie organu pierwszej instancji, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Zdaniem Spółki w sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek wymienionych w art. 14 b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Podniesiono, iż z rażącym naruszeniem prawa mamy do czynienia jedynie w przypadku oczywistego i ewidentnego naruszenia przepisów, a Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie wykazał, iż postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.02.2005r. narusza w sposób rażący prawo, czy to w momencie rozpoznania jako przychód wpływów z tytułu biletów, czy to w zakresie momentu uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją koncertu.

Odnosząc się do argumentacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie odnośnie ustalenia momentu, w którym spółka "O" winna rozpoznać jako przychód wpływy z biletów na organizowany w przyszłości koncert, podniesiono, iż :

Art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ogranicza się wyłącznie do zaliczek. Stanowi on, iż do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, nie stawiając jednak wymogu, aby przedmiotowe należności lub wpłaty miały charakter zaliczek. Z jego literalnego brzmienia wynika jednoznacznie, iż nawet otrzymanie całkowitej zapłaty nie kreuje przychodu po stronie otrzymującego, jeżeli zapłata ta dotyczy dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane dopiero w następnych okresach sprawozdawczych. Bez znaczenia pozostaje tu okoliczność, czy przedmiotowa zapłata miała charakter zaliczkowy.

Odnośnie stanowiska dotyczącego momentu uznania za koszt uzyskania przychodów związanych z organizacją koncertów podniesiono, iż również w tym zakresie Dyrektor Izby Skarbowej naruszył prawo, formułując dodatkowe, nie przewidziane przepisami warunki dotyczące rozliczania kosztów w czasie. Przepis art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulujący zasady potrącania kosztów w czasie odnosi się w sposób wyraźny i jednoznaczny do roku podatkowego, nie wprowadzając dodatkowych wymogów co do przyporządkowania wydatków do poszczególnych miesięcy tego roku. Na jego gruncie brak jest zatem jakichkolwiek podstaw do zaakceptowania stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej, iż koszty dotyczące danego roku podatkowego winny być dodatkowo przyporządkowane do określonego miesiąca tego roku.

Za chybione uznano także wskazanie przez organ art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten ustanawia bowiem obowiązek uiszczania zaliczek, nie reguluje natomiast zasad rozliczania kosztów w czasie. Kwestia ta jest bowiem przedmiotem regulacji art. 15 ust. 4.

Reasumując stwierdzono, iż wbrew stanowisku Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie oparte jest na prawidłowej analizie przepisów i w związku z tym w pełni odpowiada prawu, co potwierdza argumentacja zawarta we wniosku Spółki.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozważeniu zarzutów odwołania, ponownej ocenie zebranego materiału dowodowego postanawia utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję z następujących względów:

Odnosząc się do argumentu skierowania decyzji do osoby nie będącej stroną w sprawie, Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnia, iż:

- decyzją z dnia 11.05.2005r. Nr 1401/PD-006-72/05/BB zmienił z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.02.2005r. powołując jako sygnaturę zmienianego postanowienia nr 1472/ROP1/422-26-17/05/IW.

- w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego Dyrektor Izby Skarbowej uzyskał z Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie pismem z dnia 17.05.2005r. potwierdzenie, że postanowienie o numerze 1472/ROP1/423-26-17/05/IW z dnia 28.02.2005r. adresowane do Spółki jest tożsame z postanowieniem, którego kopia została przesłana do Izby Skarbowej. Kopia ta została oznaczona błędnie numerem 1472/ROP1/422-26-17/05/IW. Pod względem treści oba postanowienia są tożsame.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pismem z dnia 27.05.2005r. przesłał Spółce wyjaśnienie odnośnie powyższej kwestii, a ponadto działając na podstawie art. 215 § 1 i art. 216 ustawy Ordynacja podatkowa postanowieniem z dnia 03.06.2005r. sprostował oczywistą omyłkę zaistniałą w decyzji z dnia 11.05.2005r. i dokonał zmiany powoływanego, w przedmiotowej decyzji, numeru postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 1472/ROP1/422-26-17/05/IW na 1472/ROP1/423-26-17/05/IW.

Mając na względzie powyższe należy uznać, iż decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11.05.2005r. Nr 1401/PD-006-72/05/BB dotyczy zmiany postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.02.2005r. Nr 1472/ROP1/423-26-17/05/IW, a więc postanowienia, którego otrzymania Spółka nie kwestionuje w przedmiotowym odwołaniu. Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej została zatem skierowana do osoby będącej stroną w sprawie, nie nastąpiło więc naruszenie art. 247 § 1 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa.

Odnosząc się do wniosku Strony o uchylenie zaskarżonej decyzji jako naruszającej art. 14 § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podtrzymuje swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji, iż postanowienie Naczelnika Urzędu rażąco narusza prawo w ten sposób, że jego treść pozostaje w wyraźnej sprzeczności z treścią przepisów w decyzji powołanych.

Nie jest kwestią sporną, iż z tytułu sprzedaż biletów spółka otrzymuje zapłatę należności w całej wysokości ( 100 %). Sprzedaż ta dokumentowana jest bądź fakturami bądź paragonami z kasy fiskalnej, wystawianymi przez spółkę w momencie sprzedaży biletów.

Mając powyższe na względzie oraz treść przepisów art. 12 ust. 3 a i art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), prawidłowo orzeczono w zaskarżonej decyzji, iż przychód z tytułu prowadzenia działalności przez Spółkę powstanie z chwilą wystawienia faktury, a w przypadku udokumentowania wpłat paragonami fiskalnymi w ostatnim dniu miesiąca w którym otrzymano zapłatę.

Generalną zasadą wynikającą z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest, iż przychód powstaje w dacie wystawienia faktury. Jeżeli jednak zapłatę otrzymano we wcześniejszym miesiącu niż wystawiono fakturę, przychód powstanie w ostatnim dniu miesiąca, w którym otrzymano zapłatę ( pkt 3).

W niniejszej sprawie faktury wystawiane są w momencie sprzedaży biletów tj. w momencie otrzymania za nie zapłaty. Zatem w sytuacji, gdy zapłata udokumentowana jest fakturami wystawianymi w dniu otrzymania płatności, przychód wystąpi w dacie wystawienia faktury.

W części odnoszącej się do płatności za bilety, które Spółka dokumentuje paragonami z kasy fiskalnej, przychód wystąpi w ostatnim dniu miesiąca, w którym otrzymano zapłatę.

Przepis art. 12 ust. 3a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi bowiem , iż przychód powstaje w dacie wystawienia faktury, nie później jednak niż w ostatnim dniu miesiąca, w którym otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia.

Przepis ten mówi o zapłacie za wykonanie świadczenia w przyszłości, a z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Mówi także o otrzymaniu zapłaty - co również zachodzi w stanie faktycznym przedstawionym przez Stronę. Spółka otrzymuje bowiem całą kwotę za wykonanie świadczenia, otrzymuje zatem zapłatę za świadczenie, które wykona w przyszłości.

Dyrektor Izby Skarbowej nie zgadza się ze Stroną, iż w sprawie ma zastosowanie wyłączenie przewidziane w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. polegające na potraktowaniu przedmiotowych zapłat za wykonanie świadczeń, jako pobranych wpłat na poczet usług, które zostaną wykonane w następnym okresie sprawozdawczym.

Zgodnie z ugruntowaną linią orzecznictwa i doktryną prawa użyte w przepisie art. 12 ust. 4 pkt 1 sformułowanie "pobrane wpłaty" odnosi się do poboru przez podatnika przedpłat i zaliczek na poczet dostaw towarów i usług, których wykonanie jest odroczone w czasie (Komentarz 2005 - Podatek dochodowy od osób prawnych, Oficyna Wydawnicza Unimex, 2005, str. 270).

Według "Popularnego słownika języka polskiego" pod redakcją prof. Bogusława Dunaj ( Wydawnictwo Wilga Sp. z o.o. , 2003r. ) "przedpłata" oznacza określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłaconą z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Innymi słowy jest to zadatek. Natomiast "zaliczka" to część pieniędzy wpłaconych lub wypłaconych na poczet czegoś.

Z przedstawiono przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że klienci Spółki dokonują zapłaty pełnych kwot należnych Spółce za wykonanie przez nią usługi. Nie mamy więc do czynienia tu z przedpłatami czy zaliczkami za wykonanie świadczenia.

W związku z tym, iż w odniesieniu do niektórych płatności Spółka w dacie ich otrzymania wystawia faktury, wystąpią dwa zdarzenia , które warunkują wykazanie przez nią przychodu tj.:

- wystawienie faktury ( przychód wystąpi w dacie wystawienia faktury )

- otrzymanie zapłaty w sytuacji gdy Spółka nie wystawia faktury ( przychód wystąpi w ostatnim dniu miesiąca, w którym otrzymano zapłatę ).

Odnosząc się do kwestii momentu uznania za koszty podatkowe wydatków związanych z organizacją koncertów, organ zgadza się ze stroną , iż z przepisu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż dotyczy przyporządkowania wydatków do kosztów podatkowych odpowiedniego roku podatkowego , a nie jego miesięcy. Mając jednak na względzie powołany wcześniej art. 25 ust. 1, a także art. 7 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest dochód, czyli nadwyżka przychodów nad koszami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, uznać należy, iż przyporządkowanie poniesionych wydatków do koszów podatkowych odpowiedniego miesiąca tj. miesiąca w którym przychód osiągnięto, choć nie wynika to wprost z przepisów jest obowiązkiem podatnika.

Za powyższym rozwiązaniem, stoi również ugruntowana w praktyce zasada współmierności kosztów i przychodów. Przyjąć należy, iż dla celów podatkowych wydatki które można w sposób bezpośrednie przypisać do konkretnego przychodu, a z takimi wydatkami mamy do czynienia w niniejszej sprawie, podlegać będą zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w dacie osiągnięcia przychodu. Obliczenie w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy nie może być dokonywane w oparciu o inne zasady niż rozliczenie roczne tego podatku.

Mając powyższe na względzie, prawidłowo oceniono, iż organ dokonujący interpretacji przepisu prawa w postanowieniu z dnia 28.02.2005r. rażąco naruszył prawo poprzez nie zastosowanie normy prawnej odnoszącej się do stanu faktycznego opisanego przez Spółkę.