BI/4117-0057/05

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Pana ... na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 29 lipca 2005r. Nr WP/415-093/05 dotyczące udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 16 czerwca 2005r. (uzupełnionym w dniu 14 lipca 2005r.) podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie wysokości zaliczki na podatek dochodowy od dochodów z tytułu pracy świadczonej na terytorium Polski przez osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Federacji Rosyjskiej .

Z przedstawionego stanu faktycznego wynikało, że podatnik będący obywatelem Federacji Rosyjskiej od 1999r. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na terytorium Polski wykonuje pracę jako kierownik oddziału rosyjskiego przedsiębiorstwa. Od wypłacanego wynagrodzenia płatnik pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19%, podczas gdy w Federacji Rosyjskiej tj. w miejscu zamieszkania podatnika z tytułu uzyskanego wynagrodzenia za pracę pobierany jest podatek w wysokości 13%.

W związku z powyższym powstała wątpliwość czy: pobieranie przez płatnika zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od cudzoziemca będącego obywatelem Rosji zatrudnionego w Polsce w wysokości określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi naruszenia art. 22 zawartej pomiędzy Polską a Rosją umowy z dnia 22 maja 1992 w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Zdaniem podatnika pobieranie przez płatnika zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19% od wynagrodzenia za wykonywaną pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi naruszenie przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Postanowieniem z dnia 29 lipca 2005r. Nr WP/415-093/05 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego w nim stanu faktycznego.

Podatnik, korzystając z przysługującego prawa, złożył zażalenie na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego, w którym twierdzi, że w postanowieniu błędnie wyprowadzono wniosek z opisanego stanu faktycznego, iż wypłacającym wynagrodzenie jest firma polska i to na niej ciąży obowiązek poboru i odprowadzania do polskiego budżetu podatku dochodowego od osób fizycznych na identycznych zasadach jak w przypadku polskich pracowników. W związku z tym ma wątpliwości czy pobieranie podatku wg stawki 19% (obowiązującej w Polsce) nie stanowi naruszenia art. 21 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rosja a Polską (podczas gdy w Rosji stawka podatku wynosi 13%).

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zarzutów tego zażalenia stwierdza, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 ust.2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl postanowień art. 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Art. 12 ust. 1 i 2 umowy z dnia 22 maja 1992 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. nr 125, poz. 569) stanowi:

Z uwzględnieniem postanowień artykułów 14, 15 i 18 ustęp 1 niniejszej umowy, płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

- odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego oraz

- wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz

- wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Natomiast kwestię eliminacji podwójnego opodatkowania reguluje w tym przypadku art. 21 powyższej umowy, zgodnie z którym: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to kwota podatku od tego dochodu należna w tym drugim Umawiającym się Państwie będzie potrącona od podatku dochodowego pobieranego od danej osoby w pierwszym Umawiającym się Państwie.

Takie potrącenie nie może jednak przekroczyć kwoty podatku pierwszego Umawiającego się Państwa, obliczonego od tego dochodu zgodnie z jego ustawodawstwem podatkowym i praktyką.

Mając powyższe na uwadze dochody osiągnięte przez podatników mających miejsce zamieszkania na terytorium Federacji Rosyjskiej z tytułu pracy świadczonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce jak i w Federacji Rosyjskiej. Zaś eliminacja podwójnego opodatkowania tych dochodów polega w tym przypadku na odliczeniu od podatku zapłaconego z tego tytułu w Rosji kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Polsce.

Zgodnie z brzmieniem art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy (...).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wynagrodzenie dla podatnika wypłaca polski odział zagranicznej firmy i to na nim ciąży obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy wg przepisów obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wyżej powołane przepisy nie różnicują bowiem pod względem obowiązków płatnika oddziałów firm zagranicznych i polskich.

W myśl art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

- za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 19% dochodu uzyskanego w danym miesiącu,

za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 30% dochodu uzyskanego w danym miesiącu,

- za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę drugiego przedziału skali - 40% dochodu uzyskanego w danym miesiącu,

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym polski oddział zagranicznej firmy jako płatnik przy wypłacie tego świadczenia jest zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy przy uwzględnieniu powyższych zasad. Mając powyższe na uwadze argument podatnika, iż jego wynagrodzenie wypłacane jest przez firmę zagraniczną, a nie polską pozostaje bez wpływu na wysokość pobranej przez płatnika zaliczki na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzenia za pracę wykonywaną na terytorium Polski.

Ponadto zgodnie z brzmieniem art. 22 umowy z dnia 22 maja 1992 r. osoby posiadające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Federacji Rosyjskiej) nie mogą być poddane w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce) ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddane w tych samych okolicznościach osoby posiadające miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Państwie (w Polsce). W myśl powyższej zasady równego traktowania osoby mające miejsce zamieszkania w Federacji Rosyjskiej nie mogą podlegać innemu lub bardziej uciążliwemu opodatkowaniu niż osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce. W przedstawionym stanie faktycznym taka sytuacja nie ma miejsca, bowiem podatnik mający miejsce zamieszkania na terytorium Federacji Rosyjskiej podlega w Polsce opodatkowaniu wg. zasad powszechnie w Polsce obowiązujących jedynie z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są dla niego inne bądź bardziej uciążliwe niż dla osób mających w Polsce miejsce zamieszkania. Tym samym pobieranie podatku wg obowiązującej w Polsce 19% stawki nie stanowi naruszenia art. 21 czy art. 22 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej miedzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej.

Zauważa się ponadto, iż postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 29.07.2005r. nie podważa stanowiska, iż podatnik podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.