PO 7-803-0568/92

W związku z pismami z 15.1.1992 r. i 18.2.1992 r. Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia.

1. Datę przekroczenia granicy stwierdza pieczęć organów granicznych w paszporcie. Dodać tu należy, że okres przebywania w Polsce krócej niż 183 dni w roku podatkowym jest istotny tylko w zakresie niektórych rodzajów dochodów. Dochody osiągane w Polsce z tytułu pracy w polskich podmiotach gospodarczych, spółkach z udziałem podmiotów zagranicznych (jont-venture), w przedstawicielstwach i oddziałach przedsiębiorstw i banków zagranicznych oraz zagranicznych przedsiębiorstwach drobnej wytwórczości podlegają zawsze opodatkowaniu bez względu na okres pobytu w Polsce i miejsce wypłaty wynagrodzenia. Cudzoziemcy delegowani do pracy w spółkach są traktowani jako pozostający w stosunku pracy w tych spółkach. Osoby przebywające czasowo w Polsce i osiągające wymienione wyżej dochody za pracę w Polsce podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych za pracę w Polsce oraz od innych dochodów osiąganych w Polsce.

Okres pobytu ma natomiast znaczenie tylko w przypadku, gdy pracownik jest delegowany do pracy w Polsce przez pracodawcę mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania i pracodawca ten nie prowadzi w Polsce działalności przy utrzymywaniu zakładu w rozumieniu umowy. W tym wypadku pracownik ten jest w Polsce wolny od podatku, jeżeli jego pobyt w danym roku podatkowym jest krótszy niż 183 dni (według umowy z Austrią jeden rok). Jeżeli jednak pobyt pracownika jest dłuższy niż ten okres, obowiązek zapłacenia podatku dochodowego za pracę w Polsce dotyczy tego dochodu za cały okres pobytu, a więc również za okres do 183 dni.

Jeżeli z góry nie można przewidzieć, czy pobyt pracownika będzie trwał dłużej lub krócej niż wspomniany okres, jeżeli jednak można domniemywać, że będzie on dłuższy, podatek powinien być płacony bieżąco za okres od początku pobytu, z tym, że gdyby okres pobytu okazał się krótszy, urząd skarbowy do którego był płacony podatek zwróci ten podatek na wniosek złożony przez pracownika. Okres 183 dni liczy się łącznie w roku podatkowym, to znaczy, że sumuje się dni pobytu w Polsce. Jeżeli jednak pracownik przebywający czasowo w Polsce odbywa podróże za granicą w celach związanych z pracą w Polsce, okres tych podróży nie wyłącza się z okresu pobytu w Polsce.

Ministerstwo Finansów jeszcze raz jednak podkreśla, że w odniesieniu do pracowników, okres pobytu w Polsce ma znaczenie tylko w przypadku, gdy praca w Polsce nie jest związana z zakładem utrzymywanym w Polsce przez zagranicznego pracodawcę.

Jeżeli pracownik wykonuje pracę w Polsce związaną z działalnością zakładu, wynagrodzenie za tę pracę traktuje się zawsze jako ponoszoną przez zakład, choćby było wypłacane za granicą i podlega opodatkowaniu w Polsce bez względu na okres pobytu pracownika.

2. Wpłaty pracodawcy zagranicznego na osobowy fundusz emerytalny pracownika nie podlegają doliczeniu do przychodu pracownika za pracę w Polsce.

3. Udostępnienie pracownikowi służbowego samochodu do celów prywatnych jest świadczeniem w naturze, którego wartość oblicza się do przychodu podlegającemu opodatkowaniu. Wartość tę powinno się ustalać, w taki sposób jaki w odwrotnej sytuacji ustala się wartość użytkowania samochodu prywatnego dla celów służbowych (art. 21 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

4. (pkt 1 pisma z 18.2.1992 r.)

Osoby fizyczne nie mające w Polsce miejsca zamieszkania lub przebywające czasowo krócej niż 183 dni opłacają podatek dochodowy tylko od dochodów osiąganych w Polsce. Dochody te, z wyjątkiem dochodów z działalności gospodarczej oraz wykonywania wolnego zawodu, podlegają opodatkowaniu w formie zryczałtowanej, przy czym podatek jest pobierany przez płatnika przy wypłacie należności. Nie zachodzi zatem potrzeba ustalania przez daną osobę podstawy opodatkowania. Przy opodatkowaniu w formie ryczałtu nie podlegają odliczeniu jakiekolwiek koszty w tym również koszty podróży i utrzymania, gdyż podstawę opodatkowania stanowi należność brutto wypłacana przez płatnika.

Natomiast, jeżeli osoba zagraniczna wykonuje w Polsce działalność gospodarczą lub wolny zawód jest obowiązana prowadzić księgi rachunkowe lub podatkowe księgi przychodów i rozchodów, na podstawie których ustala podstawę opodatkowania. Osoba taka jest obowiązana opłacić zaliczki miesięczne na podatek, a po upływie roku składać zeznania roczne według tych samych zasad, które obowiązują osoby mające w Polsce miejsce zamieszkania z tym, że właściwym miejscowo urzędem skarbowym dla osób zagranicznych jest Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście.