IPPB1/415-759/10-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2010 r. (data wpływu 23 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu otrzymanej refundacji z Powiatowego Urzędu Pracy – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 23 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu otrzymanej refundacji z Powiatowego Urzędu Pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W miesiącu kwietniu Wnioskodawczyni zawarła umowę z Powiatowym Urzędem Pracy na refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego. Przed podpisaniem ww. umowy, Wnioskodawczyni musiała spełnić szereg wymogów jakie postawił jej PUP, jednym z nich był aneks do umowy z firmą leasingową i dotyczył zmiany w harmonogramie spłat rat leasingowych. PUP zażądał, aby jedna z rat leasingowych wynosiła 18.000 zł, wymóg ten został spełniony. Wówczas została podpisana umowa na refundację dla jednej osoby bezrobotnej.

Z własnych środków finansowych Wnioskodawczyni zapłaciła tak dużą ratę leasingową (18.000 zł), a następnie w ciągu kliku tygodni kwota refundacji została przelana na jej konto. Osoba bezrobotna, zatrudniona przez Wnioskodawczynię jest kierowcą autobusu, który spełnia wszystkie wymogi ustawowe, miejscem pracy jest dla kierowcy samochód typu autobus. Cała refundacja została przeznaczona na jedną ratę leasingową, pozostałe Wnioskodawczyni nadal spłaca wg harmonogramu.

Jeżeli chodzi o kwestię amortyzacji samochodu Wnioskodawczyni oświadczyła, że to firma leasingowa będąca obecnie właścicielem samochodu wpisuje w koszty uzyskania przychodu amortyzację. Wnioskodawczyni na dzień dzisiejszy i jeszcze przez dwa lata jest użytkownikiem pojazdu typu autobus.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy refundacja ww. stanowi przychód i należy odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni pomoc publiczna nie powinna być opodatkowana, gdyż stanowi pewną formę pomocy od państwa dla firm, zatrudniając osobę bezrobotną przyczyniają się do spadku liczby bezrobotnych w Polsce.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (…).

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zatem środki związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych nie stanowią przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast środki, które nie są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z dyspozycją art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stanowią przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni zawarła umowę z Powiatowym Urzędem Pracy na refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego. Z własnych środków finansowych Wnioskodawczyni zapłaciła ratę leasingową samochodu, a następnie w ciągu kliku tygodni kwota refundacji została przelana na jej konto. Cała refundacja została przeznaczona na jedną ratę leasingową. Firma leasingowa będąca obecnie właścicielem samochodu wpisuje w koszty uzyskania przychodu amortyzację.

W świetle powyższego, nie można podzielić poglądu Wnioskodawczyni, iż kwota przyznanej pomocy nie powinna być opodatkowana. Wyjaśnić bowiem należy, mając na względzie treść powołanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż refundacja otrzymana przez Wnioskodawczynię jako zwrot kosztów wcześniej zapłaconej raty leasingowej nie stanowi zwrotu wydatków na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Udzielona Wnioskodawczyni pomoc została bowiem przeznaczona na refundację raty leasingowej a więc na inne cele niż zakup lub wytworzenie środka trwałego. Przedmiotowa pomoc stanowi dla Wnioskodawczyni w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie otrzymana pomoc finansowa nie mieści się w kategorii przychodów zwolnionych od opodatkowania.

Podkreślić należy, iż jedynie w sytuacji gdy kwota otrzymanej refundacji dotyczy zwrotu wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowi ona przychodu z działalności gospodarczej (co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie).

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20 - 029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.