BI/415-0730/07

Pytanie podatnika:

Podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Należności za sprzedane wyroby – po potrąceniu prowizji bankowej - wpływają na rachunek walutowy w banku, z usług którego korzysta.W związku z tym powstała wątpliwość, wg. jakich kursów należy wyceniać te zdarzenia

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2007r. w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po zakończeniu postępowania wszczętego postanowieniem z dnia 30 listopada 2007r. nr BI/415-0730/07 w sprawie zmiany postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Bytowie z dnia 12 czerwca 2007r. nr UBPII/415-5/07/P wydanego dla ..., zawierającego pisemną interpretację co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego

postanawia się z urzędu zmienić postanowienie organu pierwszej instancji

Uzasadnienie

Pismem z dnia 19 marca 2007r. (uzupełnionym pismami z dnia 23.04.2007r. oraz 15.05.2007r.) Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Należności za sprzedane wyroby – po potrąceniu prowizji bankowej - wpływają na rachunek walutowy w banku, z usług którego korzysta.

W związku z tym powstała wątpliwość, wg. jakich kursów należy wyceniać te zdarzenia.

Zdaniem Podatnika wpływy waluty na rachunek bankowy należy wyceniać po kursie kupna dewiz banku, z usług którego korzysta, natomiast pobrane kwoty na poczet prowizji po kursie NBP z dnia pobrania prowizji.

Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2007r. nr UBPII/415-5/07/P Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko Podatnika jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy powołując się na art. 11 ust. 3 oraz 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że wpływ waluty na rachunek walutowy należy wyceniać po kursie kupna dewiz banku, z którego usług korzysta natomiast koszt prowizji bankowej powinien być przeliczany na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego, poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia stwierdza, co następuje:

Z dniem 1 stycznia 2007 r. - na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) – w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) na potrzeby podatników prowadzących działalność gospodarczą wprowadzone zostały nowe zasady ustalania różnic kursowych zgodnie z zasadami określonymi w ustawie (art. 24c) albo na podstawie przepisów o rachunkowości.

W myśl art. 24c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 24c ust 2 tej ustawy dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,

kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,

kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Z kolei stosownie do postanowień ust. 3 tego przepisu ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,

kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,

kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Ze stanu faktycznego objętego zapytaniem wynika, że w dniu wpływu na rachunek bankowy waluty obcej (EURO) bank za wykonanie operacji bankowej dokonuje potrącenia stosownej prowizji. Należy więc przyjąć, że tego samego dnia mamy do czynienia z dwiema operacjami gospodarczymi. Po pierwsze (w pierwszej kolejności) doszło do faktycznego otrzymania przychodu (opłacenia faktury). Po drugie został poniesiony wydatek związany z prowadzeniem rachunku bankowego (pobraniem wynagrodzenia w walucie obcej za zaksięgowanie wpływu waluty obcej), który należy uznać za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Z treści art. 24c ust. 7 ustawy z dnia 26.07.1991r. wynika, że przy różnicach kursowych za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a zatem do przeliczenia waluty obcej należy przyjąć datę wynikającą z faktury (rachunku) lub innego dowodu. W niniejszej sprawie będzie to data dokumentu bankowego, z którego wynika wysokość pobranej prowizji bankowej.

W konsekwencji należy przyjąć, iż w sytuacji, gdy data dokumentu bankowego pokrywa się z datą jego opłacenia - do wyliczenia różnicy kursowej, o której mowa w art. 24c ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zastosować kurs kupna EURO (ustalonego przez bank, z którego usług Podatnik korzysta) z dnia otrzymania przychodu i kurs średni NBP z dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia (i opłacenia) tego dowodu.

W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej za nieprawidłowe uznaje stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego potwierdzające stanowisko Podatnika, że pobrane kwoty na poczet prowizji należy wyceniać po kursie NBP z dnia pobrania prowizji.

Dyrektor Izby Skarbowej potwierdza natomiast, że wpływ waluty na rachunek walutowy należy wyceniać po kursie kupna dewiz banku, z którego usług korzysta Podatnik, z tym że powyższe wynika z treści art. 24c ustawy z dnia 26.07.1991r., a nie jak to wskazano w uzasadnieniu postanowienia z dnia 12.06.2007r. z treści art. 11 ust. 3 tej ustawy.

Użyte w art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie ,,faktycznie zastosowany kurs waluty” oznacza bowiem wartość waluty wyrażoną w złotych, ustaloną na podstawie kursu banku obsługującego operacje walutowe na dzień zdarzenia gospodarczego.

W tym stanie faktycznym i prawnym Dyrektor Izby Skarbowej – w związku z zaistnieniem przesłanek określonych w treści art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej – w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007r. - postanowił zmienić z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 12 czerwca 2007r. nr UBPII/415-5/07/P.