IBPBI/1/415-334/10/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 1 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniach 18 maja i 6 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów komplementariusza spółki komandytowej, uzyskanych z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 1 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów komplementariusza spółki komandytowej uzyskanych z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z dnia 7 maja i 21 czerwca 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-334/10/AB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 18 maja i 6 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jest komplementariuszem w spółce komandytowej i prowadzi sprawy tejże spółki. Pozostałymi udziałowcami spółki są: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (komandytariusz) oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (komplementariusz). Spółka prowadzi działalność od czerwca 2008 r. i nie osiągnęła do dnia dzisiejszego zysku. Wnioskodawca nie pobiera wynagrodzenia z tytułu prowadzenia spraw spółki, nie jest w spółce zatrudniony. Umowa spółki zawiera następujący zapis:

„Przed podziałem zysku według zasad określonych w ust. 1, wspólnikowi (Wnioskodawcy) przysługuje prawo do wypłaty ze Spółki kwoty 20.000,00 zł miesięcznie, bez względu na to, czy Spółka osiągnęła zysk. W tym zakresie wyłącza się stosowanie do art. 52 § 1 i 2 K.s.h. (w związku z art. 103 K.s.h.)”.

Zgodnie z powyższym zapisem od 2008 r. Wnioskodawca wypłacił z rachunku firmowego pewne środki pieniężne, których suma przekroczyła aktualnie jego wkład własny wniesiony przy założeniu Spółki. Spółka nie osiągnęła w tym czasie zysku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, że:

* w umowie spółki brak zapisu, bezpośrednio mówiącego o możliwości wypłaty „zaliczek” na poczet przyszłych zysków,

* wypłacane zaliczki nie pomniejszają kwoty zysku należnego Wnioskodawcy,

* Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zwrotu zaliczek, niezależnie od zysku.

Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że wypłaca ze spółki pieniądze na podstawie postanowień umowy pomiędzy wspólnikami zawartych w § 12 pkt 12.2 i w założeniu wspólników traktuje to, jako rodzaj wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki i przyjęcie ryzyka związanego z odpowiedzialnością majątkiem osobistym, jako komplementariusza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. W jaki sposób należy potraktować wypłatę pieniędzy, jako zaliczkę na poczet przyszłych zysków, czy dochód z udziału w spółce...

2. Czy Wnioskodawca powinien na bieżąco odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy, jeśli tak to, czy w rozliczeniu rocznym bądź miesięcznym...

Zdaniem Wnioskodawcy, pobierane środki pieniężne stanowią zaliczkę na poczet przyszłych zysków i nie należy odprowadzać zaliczek na podatek dochodowy. Wnioskodawca zamierza zapłacić podatek gdy spółka osiągnie zysk.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.- określanego dalej skrótem K.s.h.), spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 K.s.h.).

Co do zasady, w stosunkach wobec osób trzecich spółkę komandytową reprezentuje komplementariusz, tj. wspólnik odpowiadający za zobowiązania spółki bez ograniczeń (art. 117 K.s.h.). W sprawach nieuregulowanych w Dziale III K.s.h. do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 K.s.h.).

Zgodnie z art. 46 K.s.h., mającym zastosowanie do spółki komandytowej, w związku z art. 103 K.s.h., za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. Jednakże z uwagi na art. 37 K.s.h., umowa spółki może stanowić inaczej i wówczas mają zastosowanie postanowienia zawarte w umowie. Tym samym przepisy K.s.h. dopuszczają możliwość wypłaty wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki, jeśli zostanie to uregulowane w umowie spółki.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika, nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Z opisu stanu faktycznego zawartego w złożonym wniosku, uzupełnionym w dniach 18 maja i 6 lipca 2010 r. wynika, że Wnioskodawca, będąc komplementariuszem w spółce komandytowej, prowadzącym sprawy tejże spółki, wypłaca ze spółki środki pieniężne na podstawie postanowień zawartych w § 12 pkt 12.2 umowy, zawartej pomiędzy wspólnikami, które w założeniu wspólników traktowane są, jako rodzaj wynagrodzenia za prowadzenie przez Wnioskodawcę spraw spółki i przyjęcie przez niego ryzyka związanego z odpowiedzialnością majątkiem osobistym, jako komplementariusza spółki. Wypłacane kwoty nie pomniejszają kwoty zysku należnego Wnioskodawcy, jak również Wnioskodawca nie jest zobowiązany do ich zwrotu, niezależnie od osiągniętego przez Spółkę zysku.

Z tak przestawionego stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że wypłacane przez Wnioskodawcę kwoty nie stanowią zaliczki na poczet przyszłych zysków spółki komandytowej. Uprawnienie do wypłaty zaliczki na poczet przyszłych zysków spółki powinno zostać przyznane na mocy stosownych zapisów umowy spółki, a z uzupełnienia wniosku wynika, że brak jest w umowie spółki zapisu bezpośrednio mówiącego o możliwości wypłaty „zaliczek” na poczet przyszłych zysków.

W celu określenia źródła przychodów dla uzyskanego przez komplementariusza wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki, należy odnieść się do źródeł uzyskania przychodów wymienionych przez ustawodawcę w art. 10 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w pkt 2, 3 i 9 tego przepisu:

* działalność wykonywana osobiście,

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* inne źródła.

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstaw opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych klasyfikuje bowiem przychody uzyskiwane przez osoby fizyczne do określonych rodzajów źródeł przychodów.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,

2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

-prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że przychody z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2) są wyłączone z przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl postanowień art. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. wymienione w pkt 7, 8 i 9 tego przepisu przychody:

* otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych,

* przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

o osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

o właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomościąz wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9,

* uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy, będzie związane z pełnieniem przez niego roli komplementariusza. W spółce komandytowej prowadzenie spraw spółki przez jej wspólnika nie jest także równoznaczne z zawarciem umowy o zarządzanie spółką. W związku z tym art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ komplementariusz nie należy do żadnej z grup wymienionych w ww. przepisie, jak również nie została zawarta dodatkowa umowa o wykonywanie tych czynności.

Wynagrodzenie komplementariusza nie stanowi również przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasady na jakich komplementariusz można prowadzić sprawy spółki komandytowej, określają powołane wyżej przepisy Kodeksu spółek handlowych. Zasadą jest, że za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie pobiera wynagrodzenia. Z umowy spółki może jednak wynikać inaczej. Wtedy wspólnik może otrzymywać wynagrodzenie za pracę związaną z prowadzeniem jej spraw. Od wynagrodzenia otrzymywanego za prowadzenie spraw spółki komandytowej odróżnić trzeba należne komplementariuszowi przychody z udziału, jaki posiada w spółce komandytowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wypłacane Wnioskodawcy kwoty pieniężne nie stanowią przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem spółka nie osiąga zysku, a tym samym wspólnik tej spółki nie osiąga dochodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym wypłacane komplementariuszowi kwoty pieniężne, traktowane przez wspólników, jako wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki, które zostało określone w umowie spółki, należy zakwalifikować jako przychody z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1, w powiązaniu z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak już wskazano, na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są m.in. inne źródła.

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zwrot "w szczególności” użyty w art. 20 ust. 1 ustawy oznacza, iż ustawodawca jedynie przykładowo wskazał, jakie przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9. Katalog ten nie jest więc zamknięty. Oznacza to, że do "innych źródeł” należy zakwalifikować wszelkie przychody, których nie można zaliczyć do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 – 8 ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe regulacje prawne, przychód osiągnięty przez komplementariusza będącego wspólnikiem spółki komandytowej z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki, ustalonego na podstawie umowy pomiędzy wspólnikami, należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten nie podlega opodatkowaniu w trakcie roku podatkowego, jednakże podlega on rozliczeniu w rocznym zeznaniu podatkowym wraz z innymi dochodami uzyskanymi w danym roku podatkowym, opodatkowanymi na zasadach ogólnych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do uzupełnienia wniosku dołączono kserokopię umowy spółki komandytowej. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jej oceny, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.