• Interpretacja indywidualn...
  20.04.2024

IBPBII/1/415-50/10/BD

Interpretacja indywidualna
z dnia 16 kwietnia 2010

Artykuły przypisane do interpretacji

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 1617 interpretacje.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się ta interpretacja podatkowa. Znajdź inne potrzebne interpretacje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 19 stycznia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania ekwiwalentu za pranie odzieży wypłaconego pracownikom – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 14 stycznia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania ekwiwalentu za pranie odzieży wypłaconego pracownikom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zatrudnia pracowników służby ochrony na podstawie umowy o pracę. Wyposaża ich w umundurowanie zgodnie z rozporządzeniem Ministra Służb Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 listopada 1998r. w sprawie wewnętrznych służb ochrony oraz wypłaca im ekwiwalent za pranie munduru. Wartość munduru podlega zwolnieniu z podatku w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ekwiwalent za pranie munduru został opodatkowany bo wnioskodawca uznał, że zwolnieniu podlega jedynie odzież robocza przysługująca na mocy prepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ekwiwalent za pranie munduru-odzieży roboczej pracowników służb ochrony Spółki może skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11...

Zdaniem wnioskodawcy, Spółka jest obiektem ważnym dla bezpieczeństwa publicznego w związku z tym jej obiekty podlegają obowiązkowej ochronie - art. 5 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997r. o ochronie osób i mienia.

Pracownicy ochrony zobligowani są do noszenia specjalnego ubioru/munduru – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 listopada 1998r. w sprawie wewnętrznych służb ochrony. W ocenie wnioskodawcy mundur pełni rolę odzieży roboczej, w żadnym innym stroju pracownicy ochrony nie mogą wykonywać swoich obowiązków, spełnia on nie tylko zadania reprezentacyjne, ale stanowi również element ochrony zdrowia i życia. Obowiązkiem pracodawcy jest chronić zdrowie i życie pracowników m.in. przez zapewnienie pracownikom nieodpłatnie odzieży roboczej (art.237#61451; Kodeksu pracy) oraz jej konserwacji, prania, naprawy (art. 2379 § 2 Kodeksu pracy) lub wypłatę ekwiwalentu pieniężnego za te czynności (art. 2379 § 3 Kodeksu pracy). Zatem zwolnienie z podatku ekwiwalentu za pranie munduru można zastosować w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 11.

Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska powołał interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektorów Izby Skarbowych w Poznaniu i Warszawie odpowiednio z dnia 28 kwietnia 2008r. sygn. ILPB1/415-77/08/TW oraz z dnia 31 sierpnia 2009r. sygn. IPPB2/415-414/09-2AS, gdzie stwierdono, że odzież pracowników Spółki zajmującej się ochroną mienia i osób jest „regulaminowym mundurem, strojem roboczym, odzieżą roboczą - dlatego ekwiwalent za pranie ww. strojów może skorzystać ze zwolnienia z podatku na podstawie z art. 21 ust. 1 pkt 11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem przyznany ekwiwalent za pranie munduru jako odzieży roboczej pracowników służb ochrony stanowi przychód pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zagadnienia dotyczące dostarczania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, a także związanych z tym wypłat ekwiwalentów pieniężnych reguluje dział X „Bezpieczeństwo i higiena pracy”, rozdział IX „Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze” ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Stosownie do postanowień art. 237#61451; § 1 ww. ustawy pracodawca ma obowiązek nieodpłatnego zapewnienia pracownikowi odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania określone w Polskich Normach:

1. jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,

2. ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Jednocześnie art. 237#61451; § 2 Kodeksu pracy stanowi, iż pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i własnego obuwia zamiast roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy.

Ponadto na podstawie art. 2379 § 2 ww. Kodeksu pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika (§ 3).

Jeżeli więc ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej-munduru zostanie wypłacony pracownikowi w ramach stosunku pracy - na podstawie powyższych przepisów Kodeksu pracy, będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione warunki wynikające z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy Organ nadmienia, że powołane przez wnioskodawcę stanowiska zawarte w interpretacjach indywidualnych Dyrektorów Izb Skarbowych zostały zajęte w indywidualnych sprawach podatników dla indywidualnie przedstawionych stanów faktycznych. Z tego względu powołane powyżej pisma nie mogą być podstawą do wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...