IBPBII/1/415-1003/09/BD/

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 02 grudnia 2009r.), uzupełnionym w dniu 29 grudnia 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikom kosztów opłat za przejazd autostradą oraz opłat parkingowych poniesionych podczas podróży służbowej – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 02 grudnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek uzupełniony w dniu 29 grudnia 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikom kosztów opłat za przejazd autostradą oraz opłat parkingowych poniesionych podczas podróży służbowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownicy wnioskodawcy za zgodą pracodawcy, odbywają podróże służbowe prywatnymi samochodami osobowymi, w związku z czym po powrocie otrzymują zwrot odpowiednio udokumentowanych kosztów:

* przejazdu, zgodnych z ewidencją przebiegu pojazdu, w wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 km przebiegu,

* przejazdu autostradami,

* opłat parkingowych.

Spółka od ww. płatności nie potrąca zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a zwrot poniesionych wydatków zalicza do kosztów uzyskania przychodu

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy dokonywany przez Spółkę zwrot kosztów opłat parkingowych i za przejazdy autostradą poniesione przez delegowanych pracowników odbywających podróże służbowe będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki związane z wypełnieniem zadań nałożonych na pracownika w trakcie odbywania podróży służbowej, takich jak: opłaty za korzystanie z parkingu czy opłaty za przejazdy autostradą korzystają ze zwolnienia z podatku. Zdaniem Spółki przepis nie wymienia o jakie inne udokumentowane wydatki chodzi, nie ogranicza on również ich wysokości, pozostawiając to w gestii pracodawcy. W takim przypadku, to pracodawca decyduje o zwrocie faktycznie poniesionych wydatków przez pracownika, które nie są limitowane i które muszą być prawidłowo udokumentowane, a ponadto muszą mieć związek z odbytą podróżą służbową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób fizycznych. W pozostałym zakresie, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wnioskodawcy zostanie udzielona odrębna interpretacja.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Definicję podróży służbowej zawiera art. 77#61450; § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Wynika z niego, że podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy pracownika.

Nie można zatem uznać za podróż służbową:

* podróży do i w obrębie miejscowości, w której pracownik ma stałe miejsce pracy,

* podróży do i w obrębie miejscowości, w której pracodawca ma siedzibę jeżeli pracownik w umowie o pracę ma wyznaczone jako miejsce pracy siedzibę firmy.

Z treści przytoczonego przepisu Kodeksu pracy wynika zatem, iż podróż służbową odbywa ten pracownik, który wyjeżdża w celu wykonania zadania służbowego poleconego przez pracodawcę poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza miejscem ustalonym w umowie o pracę jako miejscem jej wykonywania.

Zasady rozliczania krajowych podróży służbowych reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.)

Zgodnie z przepisem § 3 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

1. przejazdów,

2. noclegów,

3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,

4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Powyższy przepis nie wymienia o jakie inne udokumentowane wydatki chodzi, nie ogranicza również ich wysokości pozostawiając to w gestii pracodawcy. To pracodawca decyduje zatem o zwrocie faktycznie poniesionych przez pracownika wydatków, które nie są limitowane i które muszą mieć związek z wykonaną podróżą, a ponadto być prawidłowo udokumentowane.

W ww. przepisach § 8a ust. 3 powołanego rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju - stwierdzono bowiem, iż do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Zgodnie z § 5 ust. 3 powołanego rozporządzenia, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 06 września 2001r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wnioskodawca, w związku z odbywanymi podróżami służbowymi - delegowanym pracownikom dokonuje:

1. zwrotu kosztów z tytułu użytkowania samochodu osobowego w wysokości ustalonej w oparciu o liczbę przejechanych kilometrów i stawkę za jeden kilometr ustaloną zgodnie z odrębnymi przepisami oraz

2. zwrotu innych udokumentowanych wydatków związanych z podróżą służbową tj. opłat parkingowych oraz opłat za przejazd autostradami.

Wnioskodawca zwraca więc poniesione już przez pracowników kwoty kosztów, w związku z odbytą przez nich podróżą służbową.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że kwoty zwróconych pracownikowi wydatków związanych z podróżą służbową (właściwie udokumentowanych), czyli opłat za przejazdy autostradami bądź koszty opłat parkingowych podlegać będą zwolnieniu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami stanowisko wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.