IBPBI/1/415-706/10/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 27 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup i montaż konstrukcji stalowej do telebimu używanego na podstawie umowy leasingu operacyjnego – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 27 lipca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup i montaż konstrukcji stalowej do telebimu używanego na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej. Od 1 czerwca 2003 r. Spółka jest podatnikiem podatku do towarów i usług, co miesiąc składa deklaracje VAT-7 i płaci należny podatek od towarów i usług. Natomiast Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem płaci podatek dochodowy od osób fizycznych. Na początku ewidencja księgowa prowadzona była w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a od 1 stycznia 2006 r. prowadzona jest pełna księgowość. Przedmiotem działalności Spółki jest głównie sprzedaż komputerów, oprogramowania i akcesoriów komputerowych oraz świadczenie usług w tym zakresie (wg. PKD z 2007r. - 47.41.Z). Na początku 2010 roku wspólnicy Spółki rozszerzyli zakres prowadzonej działalności o „Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w pozostałych mediach” (wg. PKD z 2007r. – 73.12.D). W związku z powyższym dnia 11 lutego 2010 r. wspólnicy spółki kupili telebim-ekran LED P2011 o wartości netto 73.770,49 zł, w ramach umowy leasingu operacyjnego. Przez okres trwania umowy sprzęt jest własnością leasingodawcy i to on dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Umowa została podpisana na okres 36 miesięcy. Raty leasingowe w kwocie 2.092,57 netto (2.552,94 brutto) płacone są co miesiąc, od momentu podpisania protokołu odbioru, tj. 24 lutego 2010 r.

Do umieszczenia telebimu na budynku, potrzebna była konstrukcja stalowa, która byłaby w stanie utrzymać tak duży ekran. Zatem inna firma wykonała tę konstrukcję i umieściła ją na budynku razem z telebimem. Dnia 31 maja 2010 r. otrzymano fakturę zakupu za: „wykonanie konstrukcji stalowej i montaż” w kwocie netto 9.000,00 zł (brutto 10.980,00 zł) którą zapłacono 3.000,00 zł gotówką i 7.980,00 zł przelewem. Konstrukcję stalową razem z telebimem w każdej chwili można rozmontować i założyć w innym miejscu (na innym budynku). Zakupiony telebim Spółka zamierza wykorzystywać w działalności gospodarczej (wyświetlać reklamy innych firm) dłużej niż rok. Po zakończeniu trwania umowy zamierza wykupić telebim.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wykonaną konstrukcję stalową i montaż do telebimu, który nie jest własnością Spółki, należy zaliczyć do środków trwałych (wartość ponad 3.500, zł) i amortyzować zgodnie z KŚT, czy bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu maju 2010 r., w kwocie 9.000, zł netto...

Jeśli amortyzować to jaką stawką i jaki nadać numer z KŚT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 pkt 1 i pkt 5c (winno być ust. 1 i ust. 5c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (…) oraz koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia (…).

Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę 9.000,00 zł netto za wykonanie konstrukcji stalowej i montaż pod telebim należy jednorazowo zaliczyć w koszty, tj. w miesiącu maju 2010 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Z kolei stosownie do treści art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Przepisy prawa podatkowego nie definiują wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiują pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 5a pkt 1 ww. ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2009 Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego - art. 3 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o rachunkowości.

Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Dotyczy to także środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, czyli również środka trwałego używanego na podstawie umowy leasingu.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż w celu umieszczenia telebimu, na budynku, potrzebna była konstrukcja stalowa, która byłaby w stanie utrzymać tak duży ekran, czyli wykonanie konstrukcji stalowej warunkowało eksploatację przedmiotowego telebimu, używanego na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż jeżeli w związku z zawarciem wskazanej we wniosku umowy leasingu wspólnikom Spółki cywilnej nie przysługuje prawo do amortyzowania przedmiotu leasingu, to wydatki związane z wykonaniem konstrukcji stalowej i montażem przedmiotowego telebimu, w tym przypadku wydatki umożliwiające stworzenie składnika majątku mającego cechy środka trwałego, stanowią dla wspólników spółki cywilnej inwestycję w obcym środku trwałym i dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowią koszty uzyskania przychodów w sposób pośredni, poprzez możliwość zaliczenia ich w koszty w formie odpisów amortyzacyjnych, pod warunkiem, że wydatki te zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Zgodnie z cyt. wyżej art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych inwestycje w obcych środkach trwałych są amortyzowane niezależnie od przewidywanego okresu używania.

Zgodnie z art. 22j ust. 4 ww. ustawy, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne także dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:

inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach – okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat,

inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 – okres amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.

Z kolei stosownie do treści art. 22j ust. 1 pkt 1 lit. a) podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji - 24 miesiące w sytuacji gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000,00 zł.

Jak wynika z treści wniosku, celem przystosowania telebimu do eksploatacji, wspólnicy spółki cywilnej dokonali nakładów w kwocie 9.000,00 zł netto. Tym samym, jeżeli przedmiotowa inwestycja w obcym środku trwałym zostanie zakwalifikowana do grupy 3-6 lub 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, w świetle cytowanych powyżej przepisów jej okres amortyzacji nie może być krótszy niż 24 miesiące, zatem maksymalna roczna stawka amortyzacyjna w takim przypadku będzie wynosić 50%.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie klasyfikacji inwestycji w obcym środku trwałym do odpowiedniego Symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Na marginesie należy również zauważyć, że z treści Objaśnień wstępnych do Klasyfikacji Środków Trwałych wynika, że ulepszenia w obcych środkach trwałych należy klasyfikować w odpowiednich grupach, w zależności od środka trwałego, którego dotyczą.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.