IPPB1/415-244/10-2/AM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 05.03.2010 r. (data wpływu 15.03.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ewidencjonowania zakupów towarów handlowych – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 15.03.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ewidencjonowania zakupów towarów handlowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami przemysłowymi i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Towar sprowadza z Chin. W styczniu 2010 roku otrzymał dostawę towaru zamówionego w październiku 2009. Odprawa celna odbyła się w dniu 20.01.2010 r. w Hamburgu natomiast faktura za towar (wystawiona przez dostawcę z Chin ) ma datę wystawienia 23.10.2009 r. Do W (magazynu) towar dojechał w dniu 21.01.2010 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Pod jaką datą dostawa towaru powinna zostać zaksięgowana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jeśli faktura została wystawiona znacznie wcześniej niż nastąpiło taktyczne otrzymanie towaru... Czy w dniu wystawienia faktury czy w dniu faktycznej dostawy towaru...

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa ta powinna być zaksięgowana w dniu 21.01.2010 roku i stanowić koszt uzyskania przychodu roku 2010.

Zgodnie z paragrafem 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem paragrafu 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży. Uważam, że przepis ten ma charakter przepisu szczególnego w stosunku do ogólnej regulacji zawartej w art. 22 ust. 6 b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie zaś z powszechnie przyjętymi regułami wykładni prawa, przepis szczególny wyłącza stosowanie w tym samym zakresie normy ogólnej. Gdyby natomiast przyjąć odmienne stanowisko, tj. uznające, że wydatki na zakup towarów handlowych powinny stanowić koszt uzyskania przychodów w miesiącu, w którym została wystawiona faktura a nie w miesiącu, w którym dostarczono towar - to takie rozwiązanie w praktyce mogłoby doprowadzić do absurdalnych sytuacji, zwłaszcza na przełomie roku, gdyż podatnik zobowiązany do sporządzenia spisu z natury towarów na dzień 31 grudnia musiałby ująć towar, którego do facto nie posiada. Zdaniem Wnioskodawcy taki pogląd nie wydaje się słuszny.

Ujęcie zakupu towaru pod datą faktycznego otrzymania towaru znajduje natomiast uzasadnienie w stanowiskach organów podatkowych m. in. w postanowieniu Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 25 września 2007 r. (nr 1424/2140/4111/ 415/16/07/JSZ) a także w postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w Grodzisku Mazowieckim z 5 czerwca 2007 r. (nr 1406/DDZ/415-812/07).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 22 ust. 6b ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 tj. podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zauważyć należy, iż definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w ww. art. 22 ust. 6b dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowanych zdarzeń gospodarczych.

Podstawowym dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji jest faktura zakupu. Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym podstawą wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów jest w pierwszym rzędzie faktura uzyskana od zagranicznego dostawcy.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (…).

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określił Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Z przepisów zawartych w § 17 ust. 1 cyt. rozporządzenia wynika, iż zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

W sytuacji kiedy faktura dokumentująca nabycie towaru handlowego została wystawiona przed dostawą towaru (np. w miesiącu poprzedzającym dostawę), to w kolumnie 2 podatkowej księgi przychodów i rozchodów „Data zdarzenia gospodarczego” należy wpisać datę wystawienia faktury. Data wystawienia faktury jest datą poniesienia kosztu uzyskania przychodu.

Należy jednocześnie zauważyć, że stosownie do § 28 ust. 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów spis z natury powinien obejmować również towary stanowiące własność podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika.

Reasumując, w świetle wyżej przytoczonych przepisów, zakup towarów handlowych należy wprowadzić do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na podstawie faktury. Dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dniem poniesienia kosztu jest dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.