ITPB1/415-967/09/WM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2009 r. (data wpływu 14 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odstępnego - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 14 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odstępnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W miesiącu listopadzie 2009 r. wystawił Pan na aukcję internetową „Kup teraz” ładowarkę Liebher L574 rok produkcji 2001, stanowiącą towar handlowy. W ofercie podał Pan omyłkowo cenę 175.000 zł, natomiast właściwa kwota, winna wynosić 175.000 zł plus 22% VAT, czyli 213.500 zł.

W dniu 16 listopada 2009 r. w siedzibie Pana firmy zjawił się klient, z którym uzgodniono cenę sprzedaży ładowarki na kwotę 175.000 zł. netto. Tego samego dnia ten sam klient kupił ww. ładowarkę na aukcji internetowej za kwotę 175.000 zł, ale brutto. W dniu 17 listopada 2009 r. otrzymał Pan pismo od adwokata powyższego klienta w sprawie niezwłocznego wykonania umowy, tj. sprzedaży towaru za kwotę 175.000 zł brutto, z zastrzeżeniem, że jeśli nie zgodzi się Pan na wydanie towaru – ładowarki, to za każdy dzień obciążony zostanie dodatkową karą w wysokości od 5.000 zł do 6.000 zł za każdy dzień zwłoki. Nadmienia Pan, iż sam zakupił tę ładowarkę za kwotę 135.000 zł netto, a orientując się w cenach tego typu sprzętu, chciał uzyskać większy dochód ze sprzedaży.

W związku z powyższym spotkał się Pan z klientem i ustalono, iż wypłaci Pan jemu kwotę odstępnego w wysokości 30.000 zł, którą zapłacił Pan w dniu 24 listopada 2009 r. Towar pozostał w Pana firmie do dalszej sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwotę odstępnego w wysokości 30.000 zł można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ zaistniała możliwość sprzedaży opisanego towaru za wyższą kwotę i uzyskania wyższego dochodu, to zachodzi związek między poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Rozpatrując możliwość zaliczenia powyższej kwoty do kosztów uzyskania umowy prowadzonej działalności gospodarczej należy odnieść się do ogólnej zasady dotyczącej kosztów, wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie wymienia enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

* musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;

* nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);

Ponadto wydatek taki musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

Zwrot „w celu” użyty w ww. przepisie oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź też ewentualnie zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu. Definicja kosztów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z prowadzeniem działalności gospodarczej związane jest pewne ryzyko gospodarcze związane z podejmowaniem mniej lub bardziej trafnych ekonomicznie decyzji gospodarczych. Jednakże działalność podmiotu gospodarczego powinna cechować dbałość przy podejmowaniu powyższych decyzji i zachowanie należytej staranności przy tak w procesie decyzyjnym jak i wykonawczym.

Ze względu na różnorodność występujących sytuacji, zaliczenie konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo oceniane indywidualnie w aspekcie: całokształtu prowadzonej działalności gospodarczej, okoliczności, które przyczyniły się do powstania wydatku, końcowego rachunku ekonomicznego oraz podjętych działań zabezpieczających.

Podatnik nie może bezkrytycznie kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, będących następstwem jego niewłaściwego lub nieracjonalnego działania, bądź też będących następstwem niezachowania przez niego należytej staranności. Ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik i nie ma możliwości przenoszenia tego ryzyka na budżet państwa w postaci zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, poprzez zaliczenie w koszty poniesionych wydatków. Wyjątkiem mogą być jedynie nieprzewidywalne sytuacje, których uniknięcie było niemożliwe, pomimo podjęcia przez podatnika wszelkich koniecznych działań w celu zapobieżenia im. Gdyby więc faktycznie poniesiono wydatki, związane ze szkodami które powstały w wyniku zdarzeń losowych, chociaż dochowano należytej staranności w celu zapobieżenia ich powstaniu i nie mają one związku z nadużyciami, niegospodarnością lub zaniedbaniem podatnika – wówczas takie wydatki mogłyby być uznane za koszt uzyskania przychodów.

W treści wniosku wskazał Pan, że w wyniku swojej omyłki co do wystawionej na aukcji internetowej ceny sprzedaży towaru handlowego – ładowarki (nie zawarto w ofercie zastrzeżenia, że podana cena jest ceną netto) osiągnąłby niekorzystną cenę sprzedaży. W związku z możliwością sprzedaży przedmiotowego towaru za wyższą cenę, zdecydował się Pan (po dokonaniu stosownych uzgodnień z klientem) zapłacić kwotę 30.000 zł za odstąpienie od wykonania umowy finansowo niekorzystnej transakcji.

Z treści wniosku jednoznacznie wynika więc, że konieczność zapłaty kwoty odstępnego jest wynikiem błędu, niezachowania należytej staranności na etapie złożenia oferty na portalu internetowym. Należy założyć, że składając ofertę sprzedaży towaru handlowego – na aukcji internetowej zaznajomił się Pan (co najmniej powinien) z regulaminem działania i konsekwencjami zamieszczenia na tym portalu określonej oferty sprzedaży.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż poniesiony przez Pana wydatek, związany z odstąpieniem od zawartej umowy sprzedaży nie został poniesiony w celu uzyskania przychodu. Pomiędzy odstąpieniem od umowy i zapłatą ww. kwoty, a celem w postaci osiągnięcia przychodu nie sposób dopatrzyć się istnienia związku przyczynowego. Nie sposób również uznać, iż poniesiony wydatek miał na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu.

Przy czym wskazać należy, iż koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Podsumowując istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Dlatego też nie sposób uznać, że wydatek ten spełnia przesłankę celowości z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji, wydatek związany z zapłatą kwoty w wysokości 30.000 zł z tytułu odstąpienia od niekorzystnej dla Pana umowy, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.