ILPB1/415-1214/09-5/AMN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 14 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki Komandytowej wynagrodzenia z tytułu umowy cywilnoprawnej wypłacanego na rzecz Komplementariusza – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki Komandytowej wydatków ponoszonych na rzecz członków zarządu zatrudnionych na podstawie umów o pracę.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 11 stycznia 2010 r. nr ILPB1/415-1214/09-2/AMN, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 stycznia 2010 r., wniosek uzupełniono w dniu 14 stycznia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wspólnikami Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa są Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będąca Komplementariuszem, posiadająca 0,5% udziałów oraz spółka niemiecka będąca Komandytariuszem, posiadająca 99,5% udziałów. Zgodnie z umową Spółki Komandytowej za reprezentację i prowadzenie spraw Spółki wspólnicy mogą pobierać wynagrodzenie, które zatwierdza uchwała wspólników. w Spółce Komandytowej zatrudnione są na podstawie umów o pracę osoby będące jednocześnie wspólnikami Sp. z o.o. która jest Komplementariuszem w Spółce Komandytowej. Osoby te zatrudnione są na stanowiskach członków zarządu.

Spółka Komandytowa zamierza również zawrzeć z Komplementariuszem umowę cywilnoprawną, której przedmiotem będzie świadczenie usług menadżerskich.

W związku z powyższym w odniesieniu do opisu zdarzenia przyszłego zadano następujące pytanie w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki Komandytowej wynagrodzenia z tytułu umowy cywilnoprawnej wypłacanego na rzecz Komplementariusza.

Czy wynagrodzenie z tytułu umowy cywilnoprawnej na rzecz Komplementariusza stanowić będzie dla Spółki Komandytowej koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę Komandytową na rzecz członków zarządu zatrudnionych na podstawie umów o pracę stanowią dla Spółki w całości koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Również wydatki z tytułu wynagrodzenia z umowy cywilnoprawnej na rzecz Komplementariusza, będącego osobą prawną, stanowić będzie koszt uzyskania przychodu. Po zakończeniu okresu obrachunkowego dochodem Komplementariusza będzie 0,5% dochodu Spółki Komandytowej, natomiast dochodem Komandytariusza będzie 99,5% dochodu Spółki Komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki Komandytowej wynagrodzenia z tytułu umowy cywilnoprawnej wypłacanego na rzecz Komplementariusza uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W związku z powyższym, wynagrodzenie z tytułu umowy cywilnoprawnej wypłacane na rzecz Komplementariusza, której przedmiotem będzie świadczenie na rzecz Wnioskodawcy usług menadżerskich, może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki Komandytowej.

Tut Organ zaznacza, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe ze względu na błędne uzasadnienie tego stanowiska, określające jako właściwe dla przedmiotowej sprawy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z art. 1 ust. 2 ww. ustawy z dnia 14 czerwca 2000 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. Nr 54, poz. 654 ze zm.), jej regulacje prawne mają zastosowanie m.in. do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej.

Tak więc podstawę do uznania wydatków ponoszonych przez spółkę komandytową do kosztów uzyskania przychodów stanowią przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki Komandytowej.

Wniosek bowiem złożyła spółka osobowa, która nie posiada podmiotowości prawnopodatkowej, a zatem dla celów podatkowych jest „transparentna”, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy spółki.

Przychody i koszty powstające w spółce komandytowej przypisywane są odpowiednio do jej wspólników, którzy, w zależności od ich formy prawnej, podlegają z tego tytułu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wskazuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest poprzez złożenie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich pozostałych zastrzeżeń określonych w ustawie Ordynacja podatkowa, warunkujących wydanie interpretacji indywidualnej, odpowiednio przez osoby prawne lub osoby fizyczne – wspólników spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki Komandytowej wydatków ponoszonych na rzecz członków zarządu zatrudnionych na podstawie umów o pracę, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2010 r. nr ILPB1/415-1214/09-4/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.